بهنود برمایه ور عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهر سازی دانشگاه هنراست. وی همچنین سمت دبیر کمیته فرهنگی و آموزشی شورای راهبری مدیریت سبز دانشگاه هنررا نیز دارد و همین بحث مدیریت سبز باعث شد تا در یک صبح بهاری گفتگویی با دکتر برمایه ور داشته باشیم که از نظر می گذرد.
وی در خصوص مدیریت سبزو تاثیر آن بر صنعت ساخت و ساز گفت: سبز به معنای سازگار با محیط زیست است و می تواند در قالب های متعددی همچون مدیریت سبز و معماری سبز و....قرار گیرد.
در واقع سبز مفهوم دیگر توسعه و توسعه پایدار است، و می تواند زوایای مختلف از جمله مسائل اقتصادی، سیاسی اجتماعی و فرهنگی را در بر گیرد.
توسعه پایداردر درجه نخست انسان مدار و درجه دوم محیط زیست مدار است.توسعه پایدار، دغدغه انسانی دارد و نسلهای انسانی را در بر می گیرد و برای آینده آنها برنامه ریزی می کند. ولی مفهوم سبز زیر مجموعه ای از مفهوم توسعه پایدار است و در درجه اول محیط زیست مداراست.
اگر بخواهیم مدیریت سبز را در صنعت ساخت و ساز وارد کنیم، قطعا ساخت و سازی خلق می شود که ساخت و ساز ناب است. این نوع ساخت و ساز، رویکردی است که می تواند به ساخت و ساز پایدار نزدیک شود.
لوازم ساخت وساز سبز و پایدار این است که معماری، مدیریت و همچنین ساختمانی که به وجود می آید سبز باشد و اگر این سازو کار را در نظر نگیریم قطعا به آن مقصد دست نمی یابیم.
در واقع در این نوع ساخت و ساز، باید از تجهیزاتی استفاده شود که ساختمان سبزتر باشد و ساختمانی تولید شود که تلفیق سنت و مدرنیته باشد و در عین حال سبز و سازگار با محیط زیست نیز باشد.
مدیریت سبز در دل پروژه ای به نام پروژه ساخت قرار می گیرد. به این معنی که با اعمال این نوع مدیریت زمینه ای فراهم می شود که هزینه تعمیرات و نگهداری ساختمان کمتر شود. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که بدانیم هزینه تعمیرات و خرج ساختمان از زمانی که بهره برداری شروع می شود، آغاز می شود.
به گفته برمایه ور، مفهوم سبز شامل روح و روان افراد هم می شود به گونه ای که به طور مثال در بیشتر کشورهای توسعه یافته نمای ساختمانها به شکلی ساخته می شود که در راستای آرامش روحی افراد باشد و مردم با دیدن نماهاحالشان بهتر شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه با بیان اینکه سبز و پایدار دو مفهومی است که در میان مدت و دراز مدت کمک می کند تا بتوانیم با حفظ معماری سنتی و ایرانی ساختمان سبز و سازگار با محیط زیست داشته باشیم، گفت: از این ساز و کارها به خوبی می توان برای ارتقای جایگاه سبز در ساخت و سازو توسعه پایدار استفاده کرد.
وی بر این باور است که مدیریت سبز موجب می شود که فناوری در خدمت انسان باشد تا انسان در خدمت فناوری.
به گفته برمایه ور باید از طریق ساز و کار سبز به سمت توسعه پایدار و ارتقای شهر سازی حرکت کنیم تا شهر هوشمند و در عین حال سبز و پایدارداشته باشیم.
در واقع هر نوع فرایندی که باعث شود که ساختمان چه حین ساخت چه بعد از ساخت کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کند، منجر به ساخت و ساز ناب و سبز می شود.
وی با تاکید بر اینکه می توان تا حد امکان از پیش ساخته سازی در ساخت و ساز سبز و ناب استفاده کرد، اظهار داشت:پیش ساخته سازی در واقع کمترین آلودگی را برای محیط و انسان دارد و می تواند در راستای ساخت و ساز سبز باشد.
وی افزود: ساختمان هوشمند تنها دغدغه ساخت و ساز سبزنیست بلکه ما باید از هوشمند سازی استفاده کنیم تا به یک ساختمان سبز و سپس به یک ساختمان پایداربرسیم.بدیهی است پیگیری چنین فرایندی ما را به پایداری نسبی برای شهرمان می رساند که این مهم در دراز مدت قابل تحقق است.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا معماری اصیل ایرانی با ساختمان سبز منافات دارد؟، گفت: در بعضی موارد منافات دارد چرا که از مصالحی برای ساخت استفاده می شود که مصالح سبز نیست البته باید در این زمینه کار شود و دقت کرد که چه راهکار بهینه ای می توان یافت که معماری اصیل ایرانی به طور کامل در مسیر ساخت و ساز سبز باشد.رویکرد در ساخت و ساز سبز این است که ساختمان جزیی از محیط زیست و در امتداد آن باشد.
وی ادامه داد: ممکن است با یک سری از معماریهای خاص امکان ساخت و ساز سبز وجود نداشته باشد از این رو باید در این زمینه کار علمی کرد تا با حفظ معماری ایرانی اسلامی ساختمان سبزی نیز داشت.
به گفته این استاد دانشگاه مهمترین دغدغه در ساختمان سبز برای ما ایرانیان آب است و کشور ما در طول تاریخ، همیشه کشور کم آبی بوده بنابراین در ساخت و ساز سبز باید اولویت اصلی ما آب، نگهداشت، مصرف بهینه و بازیافت آب باشد.
وی اشاره کرد: در ایران آب شرب و آب شستشو یکی است در حالیکه در بسیاری از کشورها این دو آب کاملا تفکیک شده و مجزا است. برای تحقق این مهم در ساختمان سبز ایرانی باید فکری کرد و تدبیری اندیشید.
الهام نرجه پور