افزایش سهم بخش خصوصی از اقتصاد، صنعت و دانشگاه را بهم نزدیک می کند

با او که کارآفرینی موفق نیز است، گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

لطفا خودتان را معرفی کنید و کمی در مورد سوابق اجرایی تان توضیح دهید؟

بیژن سعید آبادی متولد 1327 هستم . سال 1349در دانشگاه شیراز در رشته مهندسی راه و ساختمان فارغ التحصیل شدم. سال 50 شرکت بام راه را تاسیس کردم و در سال 70 با جمعی از دوستان شرکت ساب را راه اندازی کردم. در طول این سالها کارها و فعالیت های ما متمرکز بر روی پروژه های صنعتی سنگین فلزی، بتنی، سازه های آبی منابع آب و خطوط انتقال آب، تونل های انتقال آب تونل های مترو سد و سازه های وابسته به آن، تصفیه خانه آب و تصفیه خانه های فاضلاب بوده است.

نحوه آشنایی شما با صنعت بتن چگونه بود؟

از آنجایی که رشته راه و ساختمان یک رشته عمومی است وتقریبا با طیف گسترده ای از مشاغل مرتبط با صنعت ساختمان مرتبط می شوید از این رو وقتی بنده وارد کار پیمانکاری شدم با این صنعت آشنا شدم . در حال حاضر از اینکه وارد حوزه راه و ساختمان شدم راضی هستم.

وضعیت و جایگاه ما در صنعت بتن در دنیا کجاست و چه میزان تا جایگاه مطلوب فاصله داریم؟

با اینکه در این زمینه خیلی کارشناس نیستم ولی به واسطه کارها و پروژه هایی که انجام دادم، متوجه شدم که در صنعت بتن، تکنولوژیهای خوبی وارد کشور شده است . به طور مثال در یکی از پروژه ها می بایست بتنی که خلل و فرج زیاد داشت واز طریق وسائل عادی نمیشد در محفظه ها جا کرد را استفاده می کردیم و در واقع باید از بتن سیال استفاده می شد که با توجه به فناوریهای موجود در کشور این کار به درستی و خوبی اجرایی شد. به جرات می توان گفت وضعیت ایران در صنعت بتن وضعیت خوب و قابل قبولی است.

چه میزان تا رسیدن به توسعه پایدار فاصله داریم؟ برنامه برای رسیدن به توسعه پایدار را چه می دانید؟

نمی شود گفت توسعه پایدار می تواند به صورت مستقل در صنعت بتن ایجاد شود. اگر قرار باشد به یک توسعه پایدار برسیم این توسعه باید در همه ابعاد اتفاق بیفتد. در واقع توسعه در ذهن افراد و در درون انسانها اتفاق می افتد. وقتی شهروندان و افراد توسعه یافته شوند در جز جز صنعت، فرهنگ، اقتصادو... توسعه پایدار رخ می دهد. قطعا توسعه یافتگی به آن مفهوم نیست که جاده، کارخانه و...بسازیم بلکه توسعه یافتگی به مفهوم واقعی باید در انسان رخ دهد وگرنه وقتی جاده های ما جدید و به روز است ولی وقتی رانندگی ما توسعه یافته نیست این یعنی توسعه واقعی اتفاق نیفتاده است.

ارتباط صنعت و دانشگاه را چگونه می بینید؟

در حال حاضر ارتباط صنعت و دانشگاه در کشور ما بسیار ضعیف است و علت آن هم این است که سهم بخش خصوصی از اقتصاد ملی بسیار پایین است و اگر بخواهیم این ارتباط قوی شود باید سهم بخش خصوصی از اقتصاد به بالای 50 درصد برسد. چرا که اگر قرار باشد ارتباط صنعت و دانشگاه گسترش یاید باید بخش خصوصی نیازها و کمبودهای خود را به دانشگاه اعلام کند تا دانشگاه بر اساس این نیازها نیروی انسانی متخصص و کارآمد تربیت کند. قطعا در کشورهای توسعه یافته هر صنعتگریا به طور کلی بخش خصوصی برای رفع نیازهای پژوهشی خودش یک دانشگاه تاسیس نمی کند بلکه بر اساس ارتباطی که با دانشگاه دارد، نیازهای و کمبودهای خود را به دانشگاهها و مراکز پژوهشی و آموزشی منتقل کرده و دانشگاه هم بر اساس نیاز بخش خصوصی و جامعه نیرو تربیت می کند.

راهکار علمی و عملی شما برای رسیدن به بتن کیفیت برتر چیست؟

سازه بتنی سازه ای است که اگر اجزای آن به درستی انتخاب، ترکیب و نگهداری شود یک بتن با کیفیت برتر تولید می شود. در واقع راهکار عملی و علمی رسیدن به یک بتن با کیفیت برتررعایت استانداردهای تولید بتن است. درواقع ما استانداردهای مناسب و به روز تولید و عمل آوری بتن داریم ولی رعایت نمی شود.

اهمیت به مسئله محیط زیست یکی از اهداف کلی صنعت سیمان است. آیا تاکنون کاری برای حفظ محیط زیست و زیست محیطی ناشی از تولید سیمان در این بخش انجام شده است؟

ابتدا باید باید دید تعریف ما ازمحیط زیست چیست؟ بر اساس تعریفی که از محیط یست داریم الان بسیاری از کارهای ما در تناقض آشکار با محیط زیست است. در واقع ما کل را رها کردیم و به جز مثلا کارخانجات سیمان و بتن پرداختیم. مادامی که تعریف ما از حفظ محیط زیست تنها در لایه های جزئی و پایین گنجانده شود نمی توان با اعمال قانون برای یک بخش از صنعت مانند صنعت سیمان، از محیط زیست نگهداری کرد.

راهکار شما برای جامعه مهندسی عمران و صنایع ساخت و ساز کشور برای راهبری منطقه چیست؟

جامعه مهندسی ایران در 7 الی 8 سال گذشته، در بحث صادرات فنی و مهندسی بسیار فعال بوده است ولی نتیجه این شده که در حال حاضر تنها در کردستان عراق به موفقیت رسیدیم و آنجا حضور داریم.علت اینکه با وجود ظرفیت بالای جامعه مهندسی ایران، چندان در بازارهای جهانی موفق نبودیم، نبود زیر ساخت هایی لازم برای صادرات خدمات فنی مهندسی است. به طور مثال به دلیل عدم صدور ضمانت های بانکی، صادر کننده خدمات فنی مهندسی ایران نمی تواند با رقبایی نظیر ترکیه رقابت کند. ایران ظرفیت های سرریز برای صادرات خدمات فنی و مهندسی دارد ولی بخاطر نبود زیرساخت تاکنون آنطور که باید موفقیت کسب نکرده است.

آیا نقش کنترل کننده مانند بازرس بتن، پلیس بتن و...در صنعت بتن نیاز است؟

مشکل ما در کیفیت این نیست که بازرس و کنترل گر کافی نداریم و سر پروژه نمی گذاریم. در واقع باید روش کنترل ما باید بایت شکل باشد که وقتی مشتری به من تولید کننده سفارش بتن داد، علی القاعده باید من باید طرحی مکتوب از از اینکه قرار است این سازه بتنی را بر اساس چه استانداردی و با چه روشی ایجاد می کنم، ارائه بدهم اینکه قرار است برای تولید بتن از چه دستگاهی استفاده کنم و یا چه مواد و ترکیباتی بکار ببرم، چه آزمایشاتی را در چه مقاطعی انجام دهم، چگونه از بتن تولید شده نگهداری کنم و.... مواردی است که باید در دستور العمل مکتوب به سفارش دهنده ارائه دهم. در این شرایط است که وقتی من روش ساخت را به سفارش دهنده میدهم، سفارش دهنده نوع کنترلش را تغییر می دهد. به جای اینکه بالای سر من بایستد و ببیند که مثلا من مواد را چطورقاطی می کنم، می آید و بر اساس دستور العمل مکتوب ارائه شده بررسی می کند که آیا مطابق روشی که اعلام کردم تولید کردم آیا ازمایشاتی که در مقاطعی که گفته ام را انجام دادم و.... در واقع در این روش به جای کنترل کیفیت روی تضمین کیفیت تاکید می شود .

به طور قطع باافزایش تعداد بازرسین کیفیت حاصل نمی شود بلکه با استقرار روش درست کنترل، کیفیت تحقق پیدا می کند.