حضور تشریفاتی تجهیزات ایمنی

گروه تأسیسات: خانه امن و آرام حق هر شهروندی است که هنگفت ترین هزینه زندگی خود را صرف آن می کند. در اینجا از «حق» سخن گفتیم نه از «باید» یا «شایسته است» و یا دیگر مترادف هایی که به جای آن می توان گذاشت. هر ایرانی این حق را دارد که خانه ای امن و آرام داشته باشد البته نه به این دلیل که هنگفت ترین هزینه را حتی نسبت به همتای ژاپنی و فرانسوی و انگلیسی خود پرداخت می کند، بلکه به این خاطر که جان پناه او است.

اصول ایمنی رعایت نمی شود

حسین عقیلی، با شرکتی که تأسیس می کند، بنیانگذار ساخت تجهیزات آتش نشانی برای پالایشگاه ها، پتروشیمی ها، چاه های نفت و اصولاً هر جایی است که با گاز و نفت سروکار دارد. در این راه گواهی ها و تأییدیه هایی گرفته و تألیفاتی داشته که سه کتاب او «آتش و آب»، «اطفای حریق مخازن» و «کاربرد فوم در آتش نشانی» آخرین تألیفات او هستند.

به نظر عقیلی؛ اصول ایمنی در ساختمان سازی های ما رعایت نمی شود و بازرسان نظام مهندسی هم کم لطفی می کنند. این مسئله به گفته وی سازندگان را نسبت به آتش نشانی بدبین کرده است و آنها که سرمایه گذاری های هنگفتی کرده اند برای پایان کار سال ها معطل می مانند

این کارشناس اطفای حریق به پیام ساختمان گفت:سازنده برای این تعلل باید مقدار زیادی بهره بانکی بدهد و در نهایت بر روی قیمت تمام شده بنا اثرگذار است و مصرف کننده نهایی ضرر می بیند.» وی توصیه کرد: سازنده برای تسریع کارش راه های فرعی را انتخاب نکند و به این بهانه که تحت فشار است از مسیرهای بی راهه نرود چون در نهایت نتیجه نخواهد گرفت و مصرف کنندگان تجهیزات آتش نشانی را با اقدامات بی جای خودمان دچار مشکل نکنیم

حاضرم با شهردار صحبت کنم

بنیان گذار ساخت تجهیزات آتش نشانی ، عمری را در راه آتش نشانی ایران گذاشته و 34 سال حضور مداوم چنان تعهدی در او ایجاد کرده که می گوید: حاضرم اگر فرصتی پیش آید با شهردار، شورای شهر و مدیرعامل سازمان آتش نشانی جلسه ای داشته باشم و لزوم اجرای اصول آتش نشانی در ساختمان ها را برایشان توضیح دهم.

وی حضور تشریفاتی این تجهیزات را به اندازه نبود آنها زیان آور می داند و معتقداست: در مملکت ما کارهای زیادی صورت گرفته و ساختمان های بعضاً زیبایی هم ساخته شده است ولی بنا به دلایلی رسالت آتش نشانی خوب انجام نشده است.

جنگ تبدیل به فرصت شد

بنیانگذار ساخت تجهیزات آتش نشانی در مورد کارش گفت:موقعی کارم را شروع کردم که هیچ قطعه آتش نشانی در ایران ساخته نمی شد و شرکت های گاز و نفت به ما اعتماد نمی کردند، اما جنگ آغاز شد و کشور مشکل ارز خارجی پیدا کرد. ما نیز قراضه ها را برمی داشتیم و از آن ابزار می ساختیم .الان کار ما به جایی رسیده که 90 درصد شرکت هایی که به ثبت رسیده اند تجهیزات آتش نشانی به صنعت نفت و جاهای دیگر می فرستند . متن کامل این نوشتار را در شماره 184 دو هفته نامه پیام ساختمان مطالعه فرمایید