سردرد مزمن صنعت ساختمان

گروه ساخت وساز: دقت در تک تک مصادیق یک موضوع، ما را به اصول مشترکی می رساند و بدین ترتیب می توانیم با بررسی این اصول حکم کلی صادر کنیم . در صنعت ساختمان هم وضع به همین منوال است؛ بدین معنی که بررسی وضعیت تک تک پروژه های ساختمانی هم ما را به اصولی کلی می رساند که قابل تأمل است. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از پروژه های ساختمانی سطح شهر به پروژه ای می رسیم که پیمانکار ذی صلاح آن در گفتگو با خبرنگار ما وضعیت صنعت ساختمان کشور را ریشه یابی می کند. در ارزانی صنعتی سازی شک نکنید اسکلت ساختمان از پیچ و مهره تشکیل شده و به نوعی می توان گفت که پیمانکار آن صنعتی سازی کرده است. داخل پروژه شده و بلافاصله با پیمانکار ساختمان مواجه شدم. پس از صحبت کوتاهی از او خواستم که چون اسم او را در گزارش نمی آورم، بی پرده حرف بزند تا حداقل برای خوانندگان شفاف سازی شود. او هم گفت مشکلی ندارد. ابتدا از او پرسیدم ؛آیا موافقید که صنعتی سازی باعث ارزان سازی می شود ؟ پاسخ داد: شک نکنید اگر تک تک مصالح صنعتی را با مصالح سنتی مقایسه کنید، صنعتی سازی گران تر است. اما اگر اثرات بعدی استفاده از یک مصالح و یا شیوه صنعتی را در نظر بگیریم، در ارزان بودن آن شک نکنید. سری که درد نمی کند پیمانکار ذی صلاح پروژه در پاسخ به این سؤال که چرا تلاشی در جهت صنعتی سازی از سوی مسئولان دیده نمی شود، گفت: واقعیت جامعه ما این است که بیشتر مسئولان دل به این کار نمی دهند چرا که به تبعیت از مثل معروف «سری که درد نمی کند، دستمال نمی بندند» خاطرشان را آزرده نمی کنند. درحالی که صنعت ساختمان ما به سردرد مزمنی دچار شده است. به هر حال باید بپذیریم که تغییر، باعث نگرانی و آشفتگی بسیاری از اهالی صنعت ساختمان می شود و همین الان اگر شما حتی به مهندسان بگویید می خواهیم همه چیز را صنعتی کنیم، استقبال نمی کنند. بنابراین تغییر هزینه دارد و متأسفانه با وجود اینکه صنعتی سازی یک ضرورت است آن را یک امر تجملی و لوکس می دانند و همواره اعتقاد دارند که کارهای مهم تر از این هم داریم. اگر به صنعتی سازی به اندازه یک پروژه عمرانی نسبتاً بزرگ اهمیت می دادند، الآن تغییرات زیادی را شاهد بودیم. طراحان می توانند اگر... از او پرسیدم که آیا دلیلی برای مخالفت جامعه مهندسی با صنعتی سازی دارد که پاسخ داد: واقعیت این است که بخش عظیمی از مهندسان ما، کار محاسبه را انجام می دهند این گروه که قطعاً دارای صلاحیت هستند، سال هاست که ساختمان های سنتی را محاسبه و به پیمانکار تحویل می دهند و در این زمینه چشم بسته می توانند کار کنند. حال تصور کنید که به یک باره همه چیز عوض شود و تمام محاسبات تغییر کند. آیا این به معنای دردسر آنها نیست؟ اگر معماران و طراحان، گرایش به صنعتی سازی داشته باشند صنعت ساختمان با رشد چشمگیر صنعتی سازی مواجه می شود چون این گروه در ارتباط مستقیم با مالک هستند و به خوبی می توانند مالک را مجاب کنند چون قطعاً صحبت رو در روی مهندس با مالک عوام می تواند موثر باشد. اما بحث این است که نه کسی از طراح تغییر را می خواهد و نه آنها رسالتی برای خود متصورند. متن کامل این گزارش در نشریه شماره 185 پیام ساختمان به چاپ می رسد.