فوتبال و ساخت و ساز دو روی یک سکه

گروه ساخت و ساز: اگر از مسئولان صنعت ساختمان بپرسید که در بخش مربوطه به خودشان چقدر اوضاع کیفی بر وفق مراد است، تقریباً پاسخ شان این است که بیش از 70 درصد مسائل کیفی رعایت می شود اما واقعیت در عمل چیز دیگری است. این را حداقل ما در گزارش هایی که از پروژه های ساختمانی سطح شهر تهیه می کنیم به وضوح شاهد هستیم. شاید یکی از مهم ترین اهداف تهیه این گزارش ها این است که به مسئولانی که پشت سر هم آمار های دلنواز ارائه می کنند، بگوییم که اظهاراتتان با واقعیت منطبق نیست تا شاید مسئولان قدم اول را که اعتراف به بی کیفیتی ساخت وسازهاست، بردارند و در مراحل بعد فکری به حال بهبود وضعیت کنند. گزارش این شماره پیام ساختمان را بخوانید. ملات بی جان در خیابان انبوهی از ملات جلوی در یکی از پروژه ها وسط خیابان با چند گونی پوشیده شده بود و آنچنان که از وضعیت برمی آمد، میزان ملات مصرفی از سوی کارگران درست برآورد نشده بود و برای اینکه خشک نشود، آن را با گونی پوشانده بودند غافل از اینکه به قول کارشناسان بتن، بتن یک موجود زنده است و انجام این کار به شدت بر کیفیت آن تأثیر می گذارد به گونه ای که خواصش را از دست می دهد. کاری که ناظر ندارد برخلاف کارگران که در حال استراحت بودند، جوشکار ساختمان بالای ستون های فلزی مشغول جوشکاری بود. جوشکاری که در هوای گرم تابستان کار هرکسی نیست. ستون ها آنقدر داغ بودند، که نمی شد حتی برای چند لحظه به آنها تکیه دهیم و جالب تر اینکه بعد از پایین آمدن جوشکار متوجه شدیم که بنده خدا روزه هم هست. از او در مورد کیفیت جوشکاری پرسیدیم که پاسخ داد: جوشکاری در ایران شاید تنها کاری در بخش ساختمان باشد که هیچ ناظری ندارد و اصولاً از دید نظارت پنهان می ماند. علاوه بر این اگر ناظر هم ببیند نمی تواند تشخیص بدهد که چقدر جوش موردنظر از کیفیت برخوردار است؛ ممکن است رویه جوش خوب باشد اما داخل آنها دارای حفره های مختلف باشد. مگر اینکه تست چکش استفاده شود که با وضعیت نظارت کسی حاضر نیست این کار را بکند. خانه های تهران از کارگران بیشترند سراغ کارگران افغانی رفتم که حسابی به نظر خوش می آمدند. سعی کردم خودم را به آنها نزدیک کنم اما ظاهراً حاضر نبودند که به قیمت صمیمی شدن واقعیت ها را بگویند. یکی از آنها می گفت هر کس که می خواهد با ما حرف بزند، می گوید که چگونه وارد ایران شده اید و نمی خواهیم به این سؤال پاسخ بدهیم. بالاخره یکی از آنها حاضر شد، به سؤالات ما به شرط اینکه سؤالات ممنوعه نپرسیم، پاسخ دهد. از او پرسیدم ؛ با توجه به اینکه ارزش پول ملی افغانستان از پول ایران هم بیشتر است چرا در کشور خودشان کار نمی کنند که پاسخ داد: در افغانستان ساخت وساز نیست چون هیچ کس احساس امنیت ندارد. مردم جنگ را تجربه کرده اند و همواره دغدغه شروع آن را دارند. هیچ تضمینی نیست که ساختمان مال خودتان شود. ایران از این نظر امنیت بسیار بالایی دارد و از طرفی کارگری که بخواهد کار کند در ایران هیچ وقت بیکار نمی شود. در تهران خانه هایی که ساخته می شود از تعداد کارگران بیشتر است. مقر کارگران افغان کجاست؟ از او در مورد کار در شرکت های داخلی پرسیدم که پاسخ داد: معمولاً کسی از شرکت های داخلی حاضر نیست افغان ها را به کار بگمارد چرا که برخی اوقات کارفرماها را از این کار نهی می کنند . شاید تنها جایی که از کارگران افغان استفاده می کنند،شرکت های پیمانکاری هستند که در زمینه جمع آوری زباله های شهری و همچنین تمیز کردن معابر فعالیت می کنند. آنها هم دلشان به حال ما نمی سوزد بلکه به خاطر این است که اولاً ما ارزان کار می کنیم و دوم اینکه بیمه نیستیم. قیمت افزایش یافته کیفیت نه در حین صحبت با کارگران افغان کارفرما آمد و سر کارگران داد زد که چرا کارشان را شروع نکرده اند. باورش نمی شد که من از پیام ساختمان آمده ام. فکر می کرد که بازرس اداره کار و یا جایی در این رابطه هستم. در نهایت با دیدن کارتم متقاعد شد که «عدوی او نیستم.» از او در مورد کیفیت سیمان پرسیدم که گفت: مقررشده از امسال قیمت سیمان بین 14 تا 21 هزار تومان در هر تن گران شود. این گرانی بسته به نوع سیمانی است که مورداستفاده قرار می گیرد اما در حال حاضر مصالح فروشی ها قیمت سیمان ها را 25 درصد افزایش داده اند. در کل زمانی که مسئولان اعلام می کنند چیزی گران شده و رقم آن را اعلام می کنند، قیمت ها بیشتر از حد تعیین شده افزایش می یابد. واقعاً وزارت صنعت، معدن و تجارت باید حافظ حقوق مصرف کننده هم باشد. قیمت ها بالا می رود و کیفیت ها تغییر نمی کند و در بسیاری مواقع تنزل هم پیدا می کند. ساخت وساز کار هر کسی نیست از کارفرما در مورد وضعیت این روز های ساخت وساز و سود های حاصله برای سازندگان و بسازوبفروش ها پرسیدم که پاسخ داد: هر کس می گوید ساخت وساز سود ندارد، دروغ می گوید. من خودم سازنده هستم و عمری است که کار می کنم. هر زمان قیمت مصالح گران شده است به همان نسبت قیمت مسکن نیز افزایش یافته است و تقریباً می توان گفت با اتخاذ تدابیر درست و اصولی یک میلیارد که هزینه کنی حدود یک میلیارد سود می بری. هیچ شغلی حتی فوتبالیست ها در کشور ما تا این اندازه درآمد ندارند. نشان به آن نشان که اکثر فوتبالیست ها بعد از گرفتن پولشان شروع به ساخت وساز می کنند. اما اینکه چرا همه این کار را نمی کنند، علت این است که ساخت و ساز همانند فوتبال کار هر کسی نیست. فوتبالیست ها و بسازوبفروش ها دوروی یک سکه هستند. دو توصیه به مالکان از او خواستیم یک توصیه هم برای کسانی داشته باشد که می خواهند خانه شان را در اختیار سازندگان قرار دهند. کارفرما گفت« اولاً کسی که می خواهد برایتان خانه بسازد را به خوبی بشناسید و کار های دیگرش را بررسی کنید. دوم اینکه هر طور شده سعی کنید خودتان تأمین کننده مصالح باشید. بین سازندگان از نظر اخلاقی تفاوت زیاد است. به آب و برق ساختمان توجه کنید از وی در مورد مشکلات تأسیساتی که در ساخت وسازها برایش پیش آمده پرسیدم که پاسخ داد:« آنقدر سیم چینی در بازار وجود دارد که ما سازندگان هم آنها را به خوبی نمی توانیم تمیز دهیم.» مشکل دیگری هم که به دلیل حجم زیاد ساخت وسازها به وجود آمده این است که به دلیل کاهش فشار برق مجبوریم برای برخی ساختمان ها ترانس برق نصب کنیم که البته حدود 12 میلیون تومان برای مالکان هزینه دارد و آن طور که من می دانم قابل تقسیط نیست. مشکل دیگر هم به فشار آب مربوط می شود به گونه ای که در برخی موقع برای بالا رفتن آب از طبقات باید از پمپ استفاده شود. بنابراین کسانی که می خواهند خانه ای خریداری کنند باید به تأمین آب و برق آن توجه داشته باشند.