مسکن مهر بهتر از نبود هرگونه طرح

مسکن به عنوان اساسی ترین و اولین نیاز بشر، دارای بیشترین سهم در هزینه خانوار می باشد. بر این اساس، ارزیابی تحولات بخش مسکن و اطلاع از کم و کیف سیاست های آن تأثیر انکارناپذیری بر تصمیمات فعالان این بخش دارد. ازجمله عوامل تعیین کننده در این زمینه میزان کیفیت زندگی افراد، تأمین مسکن مناسب با لحاظ نمودن میزان نیاز مسکن، بازار مسکن، کیفیت زندگی افراد و دیدگاه های دولت است. در این راستا و نیز در جهت رفع مشکل مسکن و تأمین آن برای خانوارها، وزارت راه و شهرسازی به عنوان متولی بخش مسکن، با برگزاری چهاردهمین همایش سیاست های توسعه مسکن در هفت محور و پنج کارگاه تخصصی به بررسی مسائل مربوط به بخش مسکن در دو روز متوالی پرداخته است . به گزارش پیام ساختمان در دومین روز برگزاری این همایش، نشست و پنل تخصصی معماری و شهرسازی زمین شهری با سخنرانی مجید غمامی،عضو گروه بازنگری طرح جامع مسکن و پیروز حناچی،معاون شهرسازی و معماری وزیر راه و شهرسازی، سید محمد پژمان (رئیس پنل)معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل سازمان ملی زمین و مسکن برگزار شد.همچنین دکتر ناصر بنیادی،رئیس پژوهشکده معماری و شهرسازی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی،محمدمهدی عزیزی،عضو هیئت علمی دانشگاه تهران،سالاری ،عضو گروه بازنگری طرح جامع مسکن و فردین یزدانی ،مدیر گروه بازنگری طرح جامع مسکن در این نشست حضور داشتند. تهران بیش ازحد بزرگ شده است در ابتدای این پنل مجید غمامی،عضو گروه بازنگری طرح جامع مسکن با نمایش چند اسلاید در مورد توسعه ناهمگون و نامتعادل تهران بزرگ گفت: محدوده فعلی شهر تهران همان محدوده ای است که 46 سال پیش در اولین طرح جامع تهران (مصوب سال47) تعیین شد. در آن زمان وسعت تهران حدود 180 کیلومترمربع بود و گسترش آن برای توسعه 25 ساله (70-1345) به همین اندازه ای که امروز وسعت گرفته، تعیین شده بود.در سال 72 نیز که طرح جامع دوم شهر تهران به تصویب رسید، خط محدوده شهر تغییر چندانی نکرد و با اصلاحاتی مختصر، به تصویب رسید. وی افزود: در این سال ها جمعیت شهر تهران به مراتب بیشتر از ظرفیت نهایی و مصوب تعیین شده (در طرح جامع اول حدود 5/5 و در طرح جامع دوم حدود 7.6میلیون نفر بود)، افزایش یافته است. غمامی درباره ریشه این مشکل می گوید: از اوایل دهه70 یعنی زمانی که تراکم فروشی به منبع اصلی تأمین درآمد برای شهرداری تبدیل شده است ، این مشکل به وجود آمد . عضو گروه بازنگری طرح جامع مسکن برای حل این مشکل به راهکارهایی مانند لغو انحصار دولت در مسکن سازی ، تدوین سیاست ها و برنامه ها و ایجاد سازوکارهای لازم برای حل مشکل اسکان غیررسمی در منطقه، تدوین سیاست ها و برنامه های اجرایی به منظور تحقق اهداف طرح مصوب مجموعه شهری تهران ،تدوین سیاست ها و برنامه های اجرایی و... اشاره کرد. تنها 6 دهک می توانند خانه دار شوند پیروز حناچی،معاون شهرسازی و معماری به عنوان سخنران دوم نشست تخصصی معماری و شهرسازی زمین شهری با اشاره به اینکه اگر رشد جمعیت ایران از 3.5 درصد به 1.2 درصد کاهش نمی یافت، به دلیل سیاست های غلط در بخش مسکن با شهری مانند بمبئی روبه رو می شدیم و تهران مملو از کارتن خواب ها می شد، گفت: از 10دهک موجود در جامعه تنها 6 دهک می توانند خانه دار شوند و دهک های 1 و 2 با هیچ کمک دولتی صاحب خانه نمی شوند و تنها دهک های 3 و 4 می توانند با افزایش تسهیلات صاحب سرپناه شوند. حناچی ادامه داد: اکنون در شرایطی قرار داریم که نباید به هیچ عنوان بر تعداد این 4 دهک افزوده شود و اگر هم قرار است افزایشی داشته باشیم باید مربوط به دهک های 6 تا 10 باشد و راهکارهایی مانند مسکن کم درآمد و اجتماعی می تواند در این زمینه راهگشا باشد .وی با اشاره به اینکه وضعیت ناهنجار کنونی تهران به دلیل اجرای ناقص طرح راهبردی است، افزود: در منطقه 22 که قرار بود حدود 40هزار پروانه صادر شود در حال حاضر650 هزار پروانه ساخت صادرشده یا 80 برج ساخته شده که مطابق با پهنه بلندمرتبه ساز نیست . معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه اصلی ترین بحران طرح جامع مسکن در 8 تا 9 کلانشهر است ،تأکید کرد: وجود طرح ناقصی مانند مسکن مهر بهتر از نبود هرگونه طرح در زمینه مسکن است . حناچی ادامه داد: عدم برابری عرضه و تقاضا ، آمار فزاینده خانه های خالی ، کمبود منابع مالی و اعتباری برای تأمین مسکن و عدم نظارت دقیق در بخش مسکن از مشکلاتی است که باید حل شود و راهکارهای آن کنترل و نظارت دقیق ،کاهش وابستگی به تراکم فروشی،تبعیت اسناد پایین دست از بالادست ،لغو انحصار دولت در بخش مسکن و... می باشد . در ادامه این نشست، حاضران درپنل به سؤالات خبرنگاران پاسخ دادند . فردین یزدانی ، مدیر گروه بازنگری طرح جامع مسکن در پاسخ به این سؤال پیام ساختمان که چرا طرح جامع 93 آرمانی و دور از دسترس است، گفت: این طرح به دلیل شرایط اقتصادی کنونی دور از دسترس است و اگر در تحقق اهداف مشکلاتی می بینیم به دلیل نامناسب بودن شرایط اقتصادی و الزامات مدیریتی است اما در طراحی طرح جامع به صورت واقع گرایانه گام برداشته ایم . وی ساخت 12 میلیون مسکن را دور از دسترس ندانست و در این مورد گفت: اگر رشد اقتصادی به 6 درصد برسد ، با توانمندسازی خانوارها و افزایش درآمد سالانه آنها ساخت این تعداد واحد مسکونی غیرممکن نیست . البته با شرایط کشور و بودجه موجود اوضاع بهبود نمی یابد و دولت باید هر چه سریع تر برای بهبود اوضاع اقتصادی گام های اساسی بردارد . محمدمهدی عزیزی،عضو هیئت علمی دانشگاه تهران نیز در پاسخ به این سؤال که چرا راهکارهای مناسب در بخش مسکن ارائه نمی شود، گفت: بیان راهکار بخش کوچکی از تحقق یک برنامه است و راهکارها در صورتی جوابگو خواهند بود که قسمت اعظم آن اجرایی شود.وی تأکید کرد: باید طرح های پایین دست از طرح های بالادست تبعیت کنند و قوانین به صورتی باشد که هیچ قدرت سیاسی نتواند آن را تغییر دهد . سالاری، عضو گروه بازنگری طرح جامع مسکن نیز گفت: در تهیه و اجرای هر طرح 4 عامل تهیه کنندگان ،اجراکنندگان ،تصمیم گیرندگان و مراکز علمی و دانشگاهی دخیل بوده و تأثیرگذار هستند و هماهنگی این 4 عامل در موفقیت یک طرح بسیار تأثیرگذار است.