ما را به شکل پول می بیند

گروه ساخت وساز : در کوچه پس کوچه های شهر پر دود و ترافیک پرسه می زنم تا سوژه این شماره گزارش پروژه های ساختمانی نشریه را پیدا کنم اما ناگهان باران شروع به باریدن می کند . خودم را کنار دیوار می کشم تا زیاد خیس باران دود آلوده نشوم که جمله «آقا بشیر ! روی سیمان ها پلاستیک بکش" توجه ام را جلب می کند . توقف و تمرکز که می کنم جمله "مثل اینکه زمین و زمان با ما سر جنگ دارد و قرار نیست نان بخوریم» را به وضوح می شنوم . علیرغم ناراحتی همکار بشیر، من از اینکه سوژه خود را یافته ام خوشحال می شوم . با خودم می گویم حالا که کارگران می خواهند دست از کار بکشند ، بهترین زمان برای تهیه گزارش است . آقا بشیر نوجوان افغانی را که چین های صورتش غم نان و دوری از خانواده را فریاد می زد ملاقات می کنم . دستش را که به رسم مصافحه در دستم می گیرم سختی آجر را لمس می کنم . اما دغدغه او پوست زبر و آجرین دستش نبود . این را زمانی فهمیدم که من گفتم : آقا بشیر باران به دادت رسید و حالا برو با خیال راحت استراحت کن تا باران بند بیاد و او گفت : «این باران نان ما را آجر می کند.» حرف کارگر به جایی نمی رسد کارگر افغان می ترسد زیاد حرف بزند که بعدا برایش گران تمام شود . به همین خاطر پیش استادکار رفتم . او آه سوزناکی کشید و درحالی که به آسمان نگاه می کرد ، گفت : سه ماه پیش از داربست افتادم و تازه یک هفته است می توانم کار کنم . اما باران امروز ناامیدم کرد . البته ساخت وساز کم شده و حالا هم که باران می آید باید گفت «گل بود به سبزه نیز آراسته شد .» از او در مورد وضعیت حقوق و مشکلات کارگران و استادکاران پرسیدم . پوزخندی زد و گفت : خودتان بهتر می دانید حرف کارگر به جایی نمی رسد و فقط برایم دردسر می شود . چند دقیقه دیگر پیمانکار می آید و شما می توانید با او مصاحبه کنید . ما را به شکل پول می بینند چنددقیقه ای منتظر ماندم تا اینکه پیمانکار ساختمان آمد . سر صحبت را با او باز کردم و از مشکلاتی که دارد ، پرسیدم . دلش خیلی پر بود : « اغلب مشکل اصلی ما سازنده ها ، با شهرداری است . از زمین و آسمان پول می گیرند . در شرایطی که ساخت وساز در رکود است و بسیاری از صنایع در حال ورشکستگی هستند ، شهرداری کماکان روال سابق خودش را در گرفتن عوارض ادامه می دهد . وی افزود : بنده اگر در حال حاضر بخواهم ساختمانم را بفروشم قطعا باید با قیمت پایین تری معامله کنم اما هراندازه ساخت وساز کم می شود ، سماجت شهرداری ها برای گرفتن پول بیشتر می شود . مسئولان شهرداری ما سازندگان را به شکل پول می بینند . باور کنید همین حالا اگر شهرداری تا حدودی در عوارض صدور پروانه و جرایم تخفیف بدهد ، ساخت وساز رشد می کند . البته نهاد های مرتبط دیگر هم مانند سازمان نظام مهندسی ، آب و فاضلاب ، برق ، ثبت اسناد و املاک همچنین وضعیتی دارند اما به گرد پای شهرداری نمی رسند . پیمانکار با بیان اینکه ساخت وساز بیشتر به نفع شهرداری است ، گفت: در این اوضاع بد اقتصادی تنها سازمانی که هیچ وقت از بی پولی شکوه نمی کند ، شهرداری است چون راه های زیاد و البته میان بری برای درآمدزایی دارد . انگار منتظر جواب من بود . من هم اشاره کردم که نباید جواب شما را من بدهم اما به هرحال این پول ها طبق بخشنامه ها و قوانین گرفته می شود . هنوز حرفم تمام نشده بود که دودستی به سرش زد و پاسخ داد : من نمی دانم چرا این قوانین مصوب و دستورالعمل ها فقط زمانی اجرا می شود که از ما پول می خواهند ؟ این همه قانون های تپل ( نان و آب دار ) برای سازندگان داریم که اگر اجرا شود وضعیتمان دگرگون می شود . مثلا همین مهندس ناظری که پول می گیرد و کار نمی کند یا خدماتی که بانک ها باید به سازندگان ارائه کنند و نمی کنند از این جمله اند . وقتی هم که می گوییم اینها قانونی نیست عنوان می کنند شرایط اقتصادی کشور مانع انجام خدمات می شود . از آن طرف که می گوییم لطفا کمتر از ما پول بگیرید یا حداقل پول را قسط بندی کنید صراحتا عنوان می کنند دست ما نیست . قانون گفته ! مگر قانون ، یک بام و دو هواست . متن کامل این گزارش در نشریه شماره 202 پیام ساختمان به چاپ می رسد.