تخریب همیشه زیانبار نیست

گروه ساخت وساز: عمر ساختمان در کشور ما در بهترین حالت 30 سال است، درحالی که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته ساختمان های50 سال ساخت حتی نوساز به حساب می آیند. بنابراین با این متوسط عمر ساختمان می توان گفت هر 30 سال یک بار ایران را خراب می کنیم و می سازیم و ثروت بی حدوحسابی را از بین می بریم. اما جالب تر اینجاست که ساختمان های ما همین 30 سال عمرشان را هم سپری نمی کنند بلکه در سنین حتی کمتر از 10 سال قربانی سودجویی سازندگان و مالکان در خلأ قانون می شوند. در ادامه تهیه سلسله گزارش های پیام ساختمان از پروژه های ساختمانی سطح شهر، سراغ مالکان و سازندگان سه پروژه شهری رفته و دلیل جوانمرگ شدن ساختمان ها را از آنها جویا شدیم: تخریب می صرفد از انباشت آجر ها در پیاده رو معلوم بود که ساختمان قدیمی بوده و بر اساس سود و منفعت دست به تخریب آن زده اند. ساختمان مورد بازدید ما در مرحله فونداسیون بود و هنوز اسکلت ساختمان بنا نشده بود. با مالک ساختمان هم صحبت شدیم. مالک اظهار داشت: ملک قدیمی بنده که 35 سال قدمت داشت، دوطبقه بود اما بر اساس طرح تفصیلی جدید تا 5 طبقه اجازه ساخت دادند. البته هرچند که مشکل تأمین مالی ساخت آن را دارم اما به خانه دار شدن دو فرزندم می ارزد.» وی افزود: با این وضعیت گرانی زمین کسی نمی تواند کاری بکند درحالی که اگر زمین ارزان بود کمتر کسی حاضر بود ساختمانش را تخریب کند. بنده الآن برای ساخت وساز هر مترمربع حدود 900 هزار تومان هزینه می کنم اما اگر قرار باشد هرکدام از فرزندانم خودشان زمین بخرند باید حداقل برای یک زمین 100 متری 500میلیون تومان پول پرداخت کنند. بنابراین در کل تخریب برایم صرف می کند. مالک ساختمان ادامه داد: تلاش زیادی کردم تا بدون تخریب بتوانم با شیوه های مدرن دوطبقه را روی ساختمانم بنا کنم اما تمام مهندسان عنوان می کردند که به دلیل قدیمی بودن این کار شدنی نیست. تخریب می صرفد اگر... چند خیابان آن طرف تر ساختمانی در حال ساخت بود. ساختمانی که همانند ساختمان قبل مصالح قدیمی اش را جلوی در خانه چیده بود. مصالحی که به مراتب سنگین تر از تولیدات امروزی بودند. داخل ساختمان شدیم. سازنده بالای سر کارگران ایستاده بود و نکاتی را به آنها گوشزد می کرد. از او در مورد تخریب ساختمان پرسیدم که پاسخ داد: این ساختمان مربوط به مالکی است که بنده به صورت مشارکتی کار ساخت وساز آن را انجام می دهم. به هرحال در شرایط حاضر بهترین راه برای سازندگان مشارکت است. وی افزود: معمولاً مالکان ترجیح می دهند خودشان با قرض و وام ساختمانشان را تکمیل کنند و سود بیشتری به جیب بزنند اما مالک ساختمان پیرمرد بود و توان انجام کار را نداشت. ابتدا به ساختمان 4 طبقه اجازه ساخت وساز بیشتر نمی دادند و سهم مالک در صورت مشارکت تقریباً دوطبقه بود اما خودم دنبال کار رفتم و بعد از اینکه مجوز دوطبقه دیگر را برایش اخذ کردم، تصمیم به مشارکت گرفت. سازنده ادامه داد: در این منطقه 60 درصد طبقات پس از ساخت متعلق به مالک و 40 درصد سهم سازنده می شود. بنابراین از 6 طبقه ای که ساخته می شود، حدود 5/3 طبقه برای مالک و 5/2 طبقه برای بنده است. در واقع مالک خانه شیکش را صاحب شده و من هم طبقاتی که از شهرداری گرفته ام را صاحب شده ام. متن کامل این گزارش در نشریه شماره 211 پیام ساختمان به چاپ می رسد.