مالکان در صورت امکان مشارکت نکنند

گروه ساخت وساز: بروکراسی سخت اداری و همچنین هزینه های بالای مصالح و نیروی انسانی سبب شده تا مالکان ساختمان های فرسوده به سمت مشارکت در ساخت بروند. در این مدل مالک تأمین کننده زمین و سازنده تأمین کننده هزینه ها است و در نهایت آپارتمان معمولاً به نسبت 60-40 یا 50-50 بین طرفین تقسیم می شود. البته این مدل ساخت وساز سازنده ها را هم منتفع می کند چراکه در اغلب مناطق کلانشهر ها زمینی برای ساخت وساز وجود ندارد و سازندگان باید برای ساخت وساز به حواشی شهر ها بروند. تخریب و نوسازی ساختمان های قدیمی و متعاقب آن اخذ مجوز طبقات بیشتر، زمینه را برای ورود سازندگان فراهم می کند. به گونه ای که در وضعیت رکود بخش اعظم ساخت وسازها به سمت مشارکت در ساخت رفته است. البته این را هم نباید فراموش کنیم که بسیاری از دعاوی مطروحه در دادگستری ها مربوط به عدم پایبندی یکی از طرفین به مفاد قرارداد و یا غافل ماندن طرفین از درج برخی موارد مهم می باشد. در ساخت وساز مشارکتی کدام یک از طرفین( مالک یا سازنده) منتفع می شوند؟ مالکان خانه های کلنگی شان را بفروشند یا مشارکت کنند؟ قبل از قرارداد چه اصولی باید رعایت شود؟ پیام ساختمان به منظور یافتن پاسخ سؤالات سراغ صاحب نظران رفته است. تعیین نسبت از اساس غلط است یک کارشناس مسکن و استاد دانشگاه با بیان اینکه در شرایط حاضر که ساخت وساز در رکود است و پول کافی در دست سازنده نیست، سازندگان به مشارکت تمایل دارند، به پیام ساختمان گفت: اینکه در کشور ما نسبت های 60 - 40 یا 50-50 در نظر بگیرند از اساس غلط است. این یک نوع کلاه گذاشتن یکی از طرفین سر طرف مقابل است چون قیمت زمین باید کارشناسی شده، هزینه ساخت امروز هم باید متره و برآورد شود و مشارکت باید به نسبت آورده دو طرف باشد. بنابراین ممکن است نسبت های 44 - 56 به دست بیاید. بیت الله ستاریان با بیان اینکه تنها مشارکت به معنای مذکور سود دوطرفه دارد، اظهار داشت: یک نفر ممکن است با کیفیت بسیار بالا ساخت وساز کند و یک نفر دیگر با نازل ترین مصالح ساخت وساز انجام دهد. بنابراین نمی توان یک نسبت را برای این دو سازنده در نظر گرفت. قطعاً در مشارکت هایی که مرسوم است ، یک نفر متضرر می شود و مالکان باید آگاه باشند. این کارشناس مسکن در پاسخ به این سؤال که آیا مشارکت در مناطق بالای شهر برای سازندگان سودآورتر است یا در تمام مناطق یکسان است، تصریح کرد: اینکه نسبت های از پیش تعیین شده در برخی مناطق تعیین شود، مشکلات و اختلافات زیادی به بار می آورد. قطعاً مناطق بالای شهر نیازمند هزینه های بالا برای ساخت وساز هستند و نباید با همان مصالحی که در جنوب شهر ساخته می شود، ساخت وساز صورت گیرد زیرا ارزش زمین بسیار بالاتر از مناطق دیگر است. در غیر این صورت سازنده به سود بسیار بالایی دست می یابد و مالک متضرر می شود، چون نسبت های سرمایه گذاری همخوانی ندارد. البته هر مترمربع برخی ساختمان ها در مناطق شمالی تهران حتی ممکن است 10 میلیون تومان هزینه ساخت داشته باشد، بنابراین سوددهی مناطق مختلف برای سازنده نباید تفاوت چندانی داشته باشد. مشارکت نکنید؛ قانع باشید مصطفی قلی خسروی، فعال صنفی و کارشناس مسکن نیز به پیام ساختمان گفت: معمولاً سازنده ای که می خواهد بسازد، پول ندارد و می خواهد روی اعتبار آجر و آهن، ملک را بفروشد و استفاده کند. وی ادامه داد: بنده معتقدم با توجه به تجربه و زیرکی سازنده ، مشارکت در ساخت به نفع مالک نیست و به مالکان توصیه می کنم که اگر ساختمان فرسوده ای دارند بفروشند و با خیال راحت ساختمان دلخواه خودشان را بخرند. نباید برای کمی پول بیشتر طمع کنند و خودشان را به دردسر بیندازند. حتی اگر نسبت 80 -20 به نفع مالک باشد ولی سازنده به تعهدات پایبند نباشد، بازهم به ضرر مالک است. متن کامل این گزارش در نشریه شماره 211 پیام ساختمان به چاپ می رسد.