اتحادیه ای برای مستاجران

امروز هر گروه شغلی و کاری از صنفی برخوردار است که در ذیل آن منتخبان هر صنف لابی های لازم را با اصناف دیگر، مسئولان و نمایندگان مجلس برقرار می کنند تا خواست های صنفی در راستای منافع اعضای صنف تحقق پیدا کند، اصنافی مانند صنف هتلداران، صنف آهن فروشان و صنفت بنگاه داران ازجمله اصناف فعال در کشور است. اتحادیه ها نیز در کشور ما فراوان هستند که برای پیگیری خواسته ها و حقوق خود تشکیل شده اند؛ اتحادیه کارگران اتوبوس رانی، اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران و البته برخی نیز به یک واژه اکتفا نکرده اند و از عنوانی همچون اتحادیه صنف مشاوران املاک تهران استفاده می کنند.حضور انجمن ها، اتحادیه ها، اصناف و سندیکاها در جامعه از مصادیق مهم دموکراسی است. برخی از این انجمن ها از قدرت بیشتری برخوردارند و بنا بر حساسیت و حضور در مطبوعات و مسئولان اجرایی و قانون گذار توانسته اند به شکل بهتری منافع اعضای صنف و اتحادیه خود را برآورده کنند. شهروندان از طریق این انجمن ها خواسته ها و مطالبات خود را از مسئولان و دیگر اصناف خواستار می شوند اما مشکل آنجاست که همیشه منافع شهروندان در یک راستا قرار ندارد و منافع اعضای یک صنف می تواند موجب ضرر و زیان اعضای صنف دیگر باشد و در برخی موارد صنفی وجود ندارد که منفعت اعضای خود را پیگیری کند.ضرورت تشکیل اتحادیه ای برای مستأجران اینجا مشخص می شود، عنوانی که هم اکنون در برخی از کشورهای دنیا وجود دارد. یعنی اتحادیه ای که به بیان مشکلات مستأجران و گفتگو با مسئولان و قانون گذاران برای منطقی کردن اجاره بها بپردازد، اختلافات بین موجر و مستأجر را حل وفصل کند و در مقابل قوانینی که به ضرر حقوق مستأجران است واکنش نشان دهد.امروز حجم وسیعی از ساکنان کشور مستأجر هستند که اکثریت آنها در تهران و شهرهای بزرگ زندگی می کنند. تلاطم های اقتصاد در ایران بیشترین اثر را بر روی این قشر گذاشته است چراکه ارزشمندترین و گرانبهاترین محصولی که هر خانوار ایرانی لازم دارد مسکن است. هزینه بالای خرید مسکن موجب شده که بسیاری از خانوارها از مسکن مناسب برخوردار نشوند و با هر کیفیتی تنها به سقفی بالای سرخود راضی شوند. فشاری که به دلیل درآمدی ناچیز به قشر پایین و متوسط تحمیل می شود و فشاری که از طرف بازار مسکن به آنها تحمیل می گردد بسیاری از شهروندان را راهی حاشیه شهرهای بزرگ کرده است که خود مشکلات اجتماعی و اقتصادی زیادی را به همراه دارد. زیرا قشری که بیشترین سهم درآمد خود را صرف تأمین هزینه مسکن می کند از مصرف دیگر کالاها بازمی ماند و از این رهگذر تمام اقتصاد کشور آسیب می بیند.ازاین روی تشکیل اتحادیه ای که اسیر اظهارنظرهای شبه علمی برخی از منتفعان از شرایط امروز نشود و برای احقاق حقوق مستأجران به فعالیت بپردازد ضروری است چراکه در بسیاری از قوانین مربوط به حقوق و منافع مصرف کنندگان ملک و مسکن در ایران خلأ وجود دارد. در این باره بیشتر خواهیم نوشت.