مسئولیت وزیر راه و شهرسازی سنگین تر شد

مهربانی درماه مهر با وزیر راه و شهرسازی دولت یازدهم تمام تلخی های دوران پرچالش و با کش وقوس فراوان استیضاح را به کام دکتر آخوندی شیرین کرد. سه شنبه هفته گذشته برابر با چهاردهم مهرماه سال جاری اتفاقی در مجلس شورای اسلامی افتاد که از جهات مختلفی هم برای دولت و ملت و هم برای صنعت ساختمان آثار متفاوتی می تواند داشته باشد.استیضاح وزیر راه و شهرسازی در حالی با استقبال نمایندگان در صحن مواجه نشد که چند وقت پیش کمیسیون عمران مجلس گزارش مفصلی از ناکارآمدی وزارتخانه تحت مدیریت دکتر آخوندی در صحن علنی قرائت کرده بود. علی رغم طولانی بودن دوره استیضاح که چند مرحله پیش از آن نیز به دعوت وزیر به کمیسیون عمران و طرح سؤالات مختلف از وی انجامیده بود؛ این بار دکتر آخوندی با آرای بیشتری نسبت به روز آغازین کسب اعتماد از نمایندگان مواجه شد؛ اما هدف از طرح این موضوع نه مخالفت با عدم استقبال نمایندگان از استیضاح وزیر ـ که دو شماره قبل در همین ستون با عنوان «سود و زیان استیضاح وزیر» در مخالفت با استیضاح علی رغم حق طبیعی نمایندگان شمردن آن مطلب نوشته بودیم ـ بلکه چرایی رفتارهایی است که این گونه از مراجع حساس و تأثیرگذار کشور سر می زند و مستقیم توسط مردم مورد قضاوت قرار می گیرد.به هیچ وجه از آغاز، موافق با به وجود آمدن چنین صحنه ها و رقم خوردن نتایج ناگوار آن نبودیم که البته در این مورد خوشبختانه نتیجه غیر از اهداف اولیه طرح رقم خورد. هر ایرانی طبیعتاً از شنیدن و دیدن وجود همدلی و هم صدایی در مجموعه نهادهای خدمتگزار به کشور خوشحال خواهد شد . ما هم جزو همان ها.هستیم که اعتقاد دارند هرچه همنوایی ها پررنگ تر گردد، موجب بالندگی بیشتر کشور خواهد شد ولی قابل تذکر است که چرا باید پس از این همه تمرین دموکراسی باز شاهد چنین ناهماهنگی هایی باشیم. البته شاید از جهاتی خود همین تنوع دیدگاه ها موجب رشد و پیشرفت و خروج از یکنواختی و رکود گردد اما نباید منکر این هم باشیم که در یک مجموعه هرچه اختلاف نظرها کمتر و اتفاق نظرها بیشتر باشد نیل به مقصود دست یافتنی تر و آسان تر خواهد بود. برای اینکه از محور اصلی موضوع خارج نشویم به چند مورد از ناهماهنگی های پیش از استیضاح وزیر و چند مورد از مزایای عدم استقبال از استیضاح برای صنعت ساختمان اشاره می نماییم.غرض از توجه به ناهماهنگی های پیش از استیضاح این است که اگر در رابطه با استیضاح وزیر راه و شهرسازی که چند ماه پیش گزارش کمیسیون عمران از عملکرد نامناسب وزارتخانه توسط سخنگوی کمیسیون در صحن علنی قرائت شد، بیشتر مطالعه می شد و وقتی را که برای تهیه آن گزارش در کمیسیون اسراف کردند در جهت حداقل به جریان انداختن و اجرایی کردن قوانینی که در حوزه زمین، ساختمان، مسکن، مالیات و... بر زمین مانده است، صرف می کردند امروز نه تنها موردنقد خود و دیگران قرار نمی گرفتند بلکه با آرامش بیشتری به کارهای کمیسیون عمران می پرداختند تا با ناآرامی موجب تشدید اختلاف نظرها در آن مجموعه نشوند.اگر در تنها مرجع نظارت بر امور ساختمانی چنین ناهماهنگی هایی وجود داشته باشد، آنگاه تکلیف بقیه سازمان ها که به قول وزیر بیش از 56 هزار نفر کارمند دارد و زیر نظر این مرجع قرار دارند، مشخص است! آنچه پس از استیضاح وزیر، بیش از همیشه بر سر کمیسیون عمران سایه افکنده بود، عدم هماهنگی مخصوصاً بین صدر تا ذیل این مجموعه بود. نگارنده از نزدیک از هرکدام از این دو، علت و چرایی رقم خوردن چنین وضعیتی را جویا می شد متأسفانه هریک طرف دیگر را به متأثر شدن از عوامل غیرفنی و تخصصی متهم می کرد. این در صورتی است که اکثریت اعضای کمیسیون که خود رئیس را با رأی اکثریت انتخاب کرده بودند، امروز ـ روز استیضاح ـ با نوشتن نامه ای اعلام می کنند موافقت رئیس با استیضاح نظر شخصی ایشان است و ربطی به نظر کمیسیون ندارد.آیا هردو گروه چه موافق و چه مخالف نباید قضاوت مخاطب یا موکلان خود که برنامه ها و رفتارهای وکلای خود را تعقیب می کنند در نظر داشته باشند؟ و بدانند که آنها از این گونه تصمیم گیری ها آزرده خاطر خواهند شد نه به خاطر یک استیضاح ـ که یک تصمیم از هزاران است ـ بلکه به خاطر همه تدابیر، تمهیدات و سیاست گذاری هایی که در آن مجموعه (کمیسیون) برای صنعت کلان ساختمان گرفته می شود.لوکوموتیو صنعت ساختمان به عنوان پیشران اقتصاد کشور هرچند توسط دولت و وزرای اقتصادی به حرکت درآمده و شخص وزیر راه و شهرسازی راننده آن است اما به غیر از کمیسیون عمران مجلس کدام نهاد ناظر بر حرکت مستقیم آن ومراقب از مسیر خارج نشدنش است؟ البته فقط ساختمان نیست که توسط وزارت راه و شهرسازی هدایت می شود بلکه حمل ونقل و در نگاه کلان کلیه راه های کشور اعم از هوایی، دریایی، ریلی و... با رانندگی شخص وزیر سروسامان می یابند اما اینکه مجموعه به این عریض و طویلی را کدام مرجع نظارت می کند مگر به غیر از کمیسیون عمران ناظر دیگری را برای آن می توان متصور بود؟ حالا که کمیسیون عمران دارای چنین جایگاه مهم و اثرگذاری است آیا نباید از آن انتظار داشت نه به خاطر اتهام های وارده که خود ادعا می کنند بلکه اهمیت حوزه راه و صنعت ساختمان که حدود یک سوم اقتصاد کشور را با خود همراه دارد، از اختلاف سلیقه ها نه که طبیعی است بلکه اتهام پراکنی های ناصواب دوری گزینند و به احترام آرای موکلان خویش حافظ منافع ملی باشند نه مطامع گروهی و شخصی؟ به هیچ وجه در صدد تأیید یا رد اتهام های وارده موافقان و مخالفان استیضاح نیستیم ، فقط با استناد به ادعای این بزرگواران بر خود لازم می دانیم به عنوان کسی که دغدغه منافع ملی را دارد از هر دو طرف بخواهیم بیش از این ، ازمسیر همدلی در داخل یک کمیسیون فاصله نگیرند و با در پیش گرفتن طریق هم زبانی و با جدیت بیشتر به فکر ساماندهی نظارت بر کارهای برجای مانده صنعت کلان ساختمان باشند.اما قبل از اشاره به مزایای عدم استقبال نمایندگان از استیضاح، لازم می دانم به موردی از اهمیت و جایگاه رسانه ها در اثرگذاری بر دیدگاه مخاطبان اشاره کنم که نگارنده با آن مواجه بوده و اتفاقاً چون مربوط به استیضاح وزیر راه و شهرسازی است بیان می کنم. روزی در مجلس با یکی از نمایندگان سلام و احوالپرسی می کردم که نماینده محترم دستم را گرفت و به کناری کشید. فحوای سخنان ایشان که از نمایندگان تأثیرگذار بر تصمیم گیری مجلس هم هست این بود که به عنوان کسی که از عملکرد وزیر اطلاع دارم ارزیابی ام در مورد استیضاح ایشان چیست؟این سؤال تقریباً پیش از تعطیلات تابستانی نمایندگان بود که بحث استیضاح وزیر مطرح بود. غرض از ذکر مطلب این است که اگر در سطور بالا نسبت به دیدگاه های متفاوت نمایندگان کمیسیون عمران نقدی شد موید پاسخ به اعتماد آن نماینده محترم در رابطه با استفاده از نظرات کارشناسی رسانه است چرا که به زعم ما فارغ از سمت و سوگیری های گروهی و با یک نگاه کلان و اشراف بیشتر از حوزه های تخصصی ساختمانی هر نقدی بی غرض باشد اگر سودی هم نداشته باشد یقیناً ضرری هم نخواهد داشت.اما در رابطه با مزایای عدم استقبال از استیضاح برای صنعت ساختمان همین بس که وزیر راه و شهرسازی در طول دو سال گذشته که بر مصدر وزارت بوده بر امور وزارتخانه اشراف یافته و با کم و کاستی آن آشنا شده و اکنون در مرحله ای است که می تواند راهکارهای لازم را با اتخاذ تصمیم های مناسب و ارائه در جهت بهبود وضعیت و برطرف کردن اشکالات قدم بردارد که اگر در این مرحله ایشان برکنار می شد حدود دو سال دیگر طول می کشید تا فرد جدید به حوزه وزارتخانه اشراف یابد. ضمن اینکه وزیر فعلی از دوره های پیش با این بخش آشنا بوده و شناخت لازم را چه در حوزه فنی و اجرایی و چه در حوزه مالی و اقتصادی از وزارتخانه داشته و دارد، اکنون که دو سال از نزدیک در جریان امور بوده بهتر و بیشتر می تواند نسبت به جبران کمبودها اقدام کند.اما سخن آخراین که نه تأیید نمایندگان مجلس با آرای بیش از آرای اولیه کسب اعتماد و نه تأیید ما با این استدلال که آشنایی وزیر با حوزه راه و ساختمان به موفقیت وی در ادامه مسیر کمک می کند هیچ کدام به معنی نادیده انگاشتن کارهای انجام نشده در وزارتخانه متبوع وزیر نبوده و نخواهد بود و بلکه مسئولیت ایشان را سنگین می کند که باید با اهتمام بیشتری در حفظ این اعتماد تلاش مضاعف نماید. مخصوصاً در بخش مسکن مهر که خود از آغاز قول داده اند تا آخر آن را ادامه خواهند داد و به عنوان شهروندی که احساس می کند خودش در داخل آن (مسکن مهر) سکنی خواهد گزید، انتظار می رود حقوق شهروندی را در مسکن مهر نه با وعده که عملی رعایت کنند. هرچند در سخنان موافقان استیضاح بی مهری هایی هم دیده شد ولی برخی از آنها از جمله " اختصاص اعتبارات برگشتی از اقساط مسکن مهرهایی که تحویل داده شده اند برای ادامه ساخت مسکن مهرهای ناتمام"حرف درست و بجایی بود که بارها مجری ویژه مسکن مهر و قائم مقام وزیر در مسکن مهر خود خواستار آن شده اند و این کار یقیناً با اهتمام وزیر و مطالبه ایشان از وزیر اقتصاد و رئیس کل بانک مرکزی شدنی تر است و در این صورت حلاوت مهربانی با دولت با هنر وزیر راه و شهرسازی علی رغم ناآرامی در کمیسیون عمران با مهربانی ایشان به مسکن مهر در ماه مهر مضاعف خواهد شد. قادرنصیری ترزنق