ریزگرد ها مهار می شوند

کد مطلب: 3474 گروه ساخت وساز: مسئله ریزگرد ها همواره در رسانه ها خبرساز بوده و با وجود صرف هزینه های بالای دولت برای جلوگیری از ورود آنها به کشور تاکنون توفیق چندانی حاصل نشده است تا به ویژه در فصل تابستان وضعیت بغرنجی برای هموطنان به وجود بیاید. اگرچه در میدان عمل نتوانسته ایم بر مسئله فائق بیایم اما در این زمینه هم نشان داده ایم بیشتر مرد علم هستیم. علی اصغر برهمند، یکی از مخترعانی است که توانسته راه حل های جدیدی برای مسائل به ظاهر لاینحل از جمله ریزگرد ها ارائه کند. او قبلاً هم توانسته بود اکتشافاتی مانند کشف راز حمام شیخ بهایی و همچنین پیش بینی زلزله را ارائه و به اثبات برساند که البته مورد دوم هنوز هم مورد بی مهری مسئولان و دست اندرکاران قرار گرفته است. کوتاه سخن اینکه در رابطه با کشف راه مهار ریزگرد ها به وسیله مالچ جدید سراغ این مبتکر خراسانی رفته ایم. پیام ساختمان: چه ضرورتی باعث شد سراغ اکتشاف مالچ بروید؟ موضوع ریزگرد ها و مشکلاتی که برای هموطنانمان به همراه داشته انگیزه ای شد تا به همراه یکی از دوستان دنبال راه مهار آن باشم. این ریزگرد ها از شاخ آفریقا شروع شده و از اردن، سوریه، عراق و ایران عبور می کنند و هر سال بر میزان آنها افزوده می شود. علاوه بر این دست کاری انسان در طبیعت مانند ایجاد سد های بدون برنامه ریزی هم باعث ایجاد خشک سالی و افزایش ریزگرد ها شده است و امروز شاهدیم که آسیب های این ریزگرد ها هزینه های مالی و جانی زیادی بر مردم و دولت تحمیل نموده است. در تحقیقات صورت گرفته به دو راهکار رسیدم. نخست اینکه باید محل حرکت ریزگرد ها را ثابت کنیم؛ بنابراین نوعی مالچ را اختراع کردم که قادر است ریزگرد ها را از آسمان به زمین بنشاند. پایین آوردن ریزگرد ها از آسمان ما را به این سمت برد که همین کار را در زمین هم انجام دهیم. شش سال روی این مالچ کار کردیم و خوشبختانه کارشناسی که 30 سال در سازمان محیط زیست کار پاشش مالچ را انجام می دهد، طرح بنده را تأیید کردند. پیام ساختمان: مکانیزم این مالچ چگونه است؟ زمانی که توفان های شن در مرز های کشور قرار می گیرند، ما می توانیم این ریزگرد ها را روی زمین بنشانیم. این مواد با هواپیماهای سم پاش بزرگ روی شن ها ریخته می شود و شن ها سقوط می کنند. مانند آنچه در باروری ابرها صورت می گیرد. در بخش ریزگرد های با منشأ داخلی هم می توان گفت تاکنون تثبیت شن و خاک به وسیله مالچ نفتی به این صورت بوده که آب شیرین کن های جنوب کشور هر کدام روزانه حدود 200 تن لجن را در محیط طبیعی و بیابان ها رها می کنند. این لجن ها پس از خشک شدن به صورت گردوغبار در هوا پخش می شوند و امروز حدود 1000 هکتار مرکز ریزگرد داریم که خودمان به وجود آورده ایم. این ریزگرد ها انواع و اقسام بیماری ها را به وجود می آورند. ضمن اینکه به دلیل افزایش جذب گرمای خورشید، دمای هوا را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهند. ما قادریم علاوه بر تثبیت این لجن ها و به طورکلی شن، خاک و ماسه بیابان ها لجن ها را تبدیل به کالایی کنیم که قابل فروش باشد؛ یعنی تبدیل به فرصت. هر ساله حدود 4 تا 5 میلیارد تومان هزینه حمل لجن های حاصل از آب شیرین کن ها به بیابان هاست، می توانیم با همان هزینه حمل ونقل کارخانه ای تأسیس کنیم و لجن را به کالاهایی مانند رنگ های ساختمانی تبدیل کنیم که مردم بخرند. این رنگ ها آن قدر باکیفیت خواهد بود که سازندگان برای خرید آن باید نوبت رزرو کنند. ضمن اینکه این رنگ ها قابل بازیافت است. جالب اینکه تاکنون در دنیا روشی برای از بین بردن این لجن ها نیامده است اما ما توانستیم بیابیم. پیام ساختمان: در گذشته هم برای تثبیت شن و ماسه ها از مالچ استفاده می شد. اختراع شما چه تفاوتی با نمونه های مشابه دارد؟ این مالچ کاملاً طبیعی است و فاقد ترکیبات نفتی است. ماندگاری بیش از 3 سال روی زمین دارد. حتی گیاهان می توانند از زیر این مالچ رشد کنند. علاوه بر این می تواند آب را جذب کند تا از وقوع سیلاب جلوگیری شود. در کل هیچ آسیبی به اکوسیستم نمی زند. پیام ساختمان: این مالچ از نظر قیمت چقدر به صرفه است؟ نمونه های گذشته مالچ نفتی بوده اما این مالچ توسط شرکت های پالایشگاهی که قادر به حمل ونقل و دفع آن نبودند، به سازمان محیط زیست و منابع طبیعی داده می شد و محیط زیست از آن برای تثبیت شن ها استفاده می کرد. این کار در دنیا ممنوع شد و ما امروز جایگزینی برای آن نداریم. نهایتاً تصمیم گرفته اند نوعی مالچ را از استرالیا تهیه کنند که آنها برای هر یک مترمربع مالچ یک دلار و 30 سنت دریافت می کنند درصورتی که یک مترمربع از این مالچ به 1000 تومان هم نمی رسد. درحالی که مالچ استرالیایی شیمیایی بوده و این مالچ ارگانیک است.