کیفیت ساختمان های اطراف میدان ولیعصر(عج)

گروه ساخت وساز: با وجود اینکه بتن پرمصرف ترین مصالح ساختمانی است و نقش عمده ای در کیفیت ساخت وساز دارد اما در کشور ما هنوز هم توسط استادکاران و کارگران غیرمتخصص اجرا می شود و خبری از نظارت دقیق از سوی مهندسان ناظر نیست. علاوه بر این شاهد تولید شن، ماسه و سیمانی هستیم که حتی با استاندارد های سطح پایین خودمان هم تطابق ندارد؛ بنابراین در بخش های تولید، اجرا و نظارت با مشکلات عدیده ای مواجه هستیم. کارشناسان معتقدند برای حل مشکل کیفیت تولید، ضمن نظارت سازمان ملی استاندارد بر تولید شن ماسه و سیمان، باید بتن نه در کارگاه های ساختمانی که توسط شرکت های متخصص، تولید و در تانکر های حمل بتن به محل پروژه ارسال شود. در مرحله اجرا هم باید سازمان فنی و حرفه ای تربیت نیرو های متخصص صنعت ساختمان را بر عهده بگیرد و نهایتاً مهندسان ناظر و سازمان نظام مهندسی با نظارت دقیق بر عملکرد نیرو های مجری ضلع آخر این مثلث را کامل کنند. در ادامه تهیه سلسله گزارش های پیام ساختمان از پروژه های ساختمانی سطح شهر اینبار به سراغ سه پروژه رفته و نحوه عمل آوری و اجرای بتن را موردبررسی قرار داده ایم. پی سازی بدون ویبره حوالی بلوار کشاورز در یکی از کوچه ها انبوهی از شن و ماسه دیده می شود، نزدیک تر می روم. چند کارگر مشغول بتن سازی برای اجرای فونداسیون ساختمان هستند. بتن با فرغون آورده و در پی ریخته می شود اما عجیب اینکه خبری از ویبره کردن بتن نیست. کمی که آنجا می نشینم شاهکار های دیگر هم خودشان را نشان می دهند. برخی از کارگر ها به سرعت و به اندازه حجم بتن پی ها را با پاره آجر پر می کنند تا به این صورت در مصرف بتن صرفه جویی شود. یکی از کارگران که در حال لگد کردن بتن و آجر های ریخته شده در پی ساختمان است، به خبرنگار ما می گوید: همه این کار را می کنند. البته بعضی به جای آجر از سنگ استفاده می کنند که بهتر است اما چون سنگ نداریم مجبور به استفاده از این پاره آجر ها شدیم. از او در مورد ویبره نزدن بتن می پرسم که پاسخ می دهد: اگر قرار باشد این کار را انجام بدهیم باید دو برابر بیشتر بتن مصرف کنیم و برای سازنده ساختمان صرف ندارد. کسی چه می داند زیرزمین ساختمان چه خبر است؟! آب بستن به بتن پس از این شاهکار محیرالعقول درحالی که نظر کارشناسان درباره استفاده از ویبره را به خاطر می آورم، سراغ ساختمان دیگری با امید به اینکه وضعیتش شبیه به مورد قبل نباشد، می روم اما زهی خیال باطل. هر ساختمان به یک جور درد گرفتار است. کمی پایین تر از چهارراه ولیعصر کارگری مشغول تهیه بتن است. به بتن آنقدر آّب بسته که بتن وا رفته و تمام سطح کوچه را در برگرفته است. آب ملات هم آرام آرام به جوی آب سرازیر می شود. آبی که در واقع شیره ملات است و قطعاً این بتن قوام و استحکام لازم را نخواهد داشت. هر جور سعی می کند بتن را جمع کند ، نمی تواند تا اینکه یکی از دوستانش از ساختمان پایین می آید و با خنده ای بلند، مقداری سیمان را با ماسه مخلوط می کند و روی آن می ریزد تا ملات سفت شود. متن کامل این گزارش در نشریه شماره 233 پیام ساختمان به چاپ می رسد.