امجدیه در معرض تخریب

داشتم فکر می کردم اگر قرار باشه برای نسل آینده توضیح بدم که تماشای فوتبال و رفتن به ورزشگاه تو کشورمون از چه وقت شروع شده و محل برگزاری بازی های به یادموندنی و دربی های مهم کجا بوده، خیلی کارم سخت می شه، چون باید فقط اسم یه ورزشگاه رو بگم که احتمالا تبدیل شده به یک مرکز تجاری و دیگه خبری ازش نیس... ناخودآگاه آهی کشیدم؛ انگار این اتفاقات قرار نیست تموم بشه؛ تخریب خونه حیاطی ها و عمارت های کهنسال که توی محله های قدیمی تهران، بچگی مون توش شکل گرفت و خاطراتمون قد کشید همچنان ادامه داره و هر روز یه آپارتمان، برج و عمارت بلند سرد جلوی دیدمونو می گیره و نمیزاره طلوع و غروب زیبای خورشید رو از کوه دماوند ببینیم و هیچ نشانه و یادی از گذشته مون و به اینکه به کدوم محله تعلق داریم نداریم یه حس بی هویتی بهمون دست میده و خاطراتی که شده نوستالژی... مدتهاست که ورزشگاه 25 هزار نفری امجدیه مورد بی مهری قرار گرفته و کهولت سنش داره دردسرساز میشه، علیرغم برخی بازسازی ها و دست کشیدن به سر و روی این بنای قدیمی این مجموعه نیاز به توجه، مرمت و بازسازی گسترده تری درد امجدیه، همان ورزشگاهی که روزی با فروش بلیت، خیل عظیمی از تماشاگران بازی هایی همچون بازی ایران و اسراییل را به خود دیده، امروز در و دیوار آن مدتهاست فریادهای پراز شادی و هیجان هواداران تیم های پرسپولیس و استقلال را نخواهد شنید و سنگفرش آن تشنه قدم نهادن پهلوانان این مرز و بوم است.ادامه این مطلب را می توانید در شماره 241 نشریه پیام ساختمان بخوانید.