من یک طراحم

من یک طراحم، یک طراح ایرانی که پیشینه ای پربار و متمدن همواره ذهنم را درگیر می کند. من یک طراح ایرانی ام که باید بدانم اصفهان چرا نصف جهان است و نقش های قالی تبریز براساس چه فرهنگی شکل گرفته اند. تخت جمشید و سبک معماری خانه های قدیمی کاشان، تاریخچه نقش رستم را با تمام جزئیاتش، غار علیصدر، مقبره بوعلی، شهر توس و شهرت فردوسی،آینه کاری ها، طرح های خاتم، پنجره های مشبک و شیشه های رنگی دوره قاجاریه و صفویه، همه و همه برای من سمبل معماری ایرانی است. رنگ کاشی های میبد، نقش های برجسته بناهای کهن از حمام فین گرفته تا باغ های زیبای سرزمینم و صدهانمونه پرافتخار معماری و طراحی که با گذشت سال های متمادی هنوز هم حرف هایی برای گفتن داشته وریشه در آداب ورسوم و سنت من دارد.براساسعلاقهو استعداد و تکیه بر آموزه های دانشگاهی، من یک طراحمومنتظر پیشنهاد کاری هستم. با معرفی یکی از دوستان، به یک شرکت ساختمانی رفتم. تعداد زیادی از همکاران طراح را پشت در اتاق مدیرعاملدر انتظار دیدم که چندین طرح و رزومه در دست داشتند، با شنیدن ناممان به نوبت وارد اتاق شده، طرح ها و نمونه کارمان را ارائه می دادیم امادر نهایت همگی یک جمله تکراری می شنیدیم «نه، طرح تو هم خوب نیست، طراح بعدی لطفا»ادامه این مطلب را در شماره 242 نشریه پیام ساختمان بخوانید.