ساختمان؛ حیاط خلوت دریافت عوارض

گروه ساخت وساز: مشکل عمده صنعت ساختمان ما این است که قوانین واحد به روش های مختلف اجرا می شوند و همین امر زمینه دخالت سلیقه ها را فراهم آورده است. یکی از نهادهایی که زیرمجموعه آن به روش های متفاوت کار می کنند، شهرداری ها هستند. به گونه ای که در برخی مناطق رضایت مشتریان را فراهم آورده، اما در مناطقی دیگر وضعیت متفاوتی را شاهدیم که نگرانی مراجعه کنندگان را به دنبال داشته است. خلاصه اینکه حرف وحدیث در مورد عملکرد شهرداری ها در قبال شهر و بویژه نگاه آنان به ساختمان سازی زیاد است. در ادامه سلسله گزارش های پیام ساختمان از مراجعات مردم به شهرداری سراغ یکی دیگر از مناطق 22 گانه تهران رفته ایم و پای صحبت برخی شهروندان نشسته ایم. مدرسه ای که تجاری می شود چند مرد میانسال زیر یکی از آلاچیق های اطراف شهرداری نشسته اند و مشغول صحبت با صدای بلند هستند. آنچنان که از شواهد بر می آید اعتراض آنها به ساخت و ساز یکی از همسایه هاست. نزدیک تر می رویم و از آنها در مورد مشکل شان می پرسیم. یکی از آنها که سن و سال بیشتری دارد، بعد از چند بار تاب دادن سبیلش می گوید: همه ما ساکن کوچه ای هستیم که عرض آن شش متر است. حدود 1 سال پیش کلنگ احداث مدرسه ای در ابتدای کوچه ما زده شد که باعث خوشحالی ما شد. وی افزود: پس از مدت کوتاهی که ساختمان قدیمی تخریب شد و کلنگ زنی ساختمان شروع شد، متوجه شدیم که وضعیت تغییر کرده است. بدین معنی که بلافاصله تابلویی در ورودی ملک نصب شد که مشخصات ملک را بیان می کرد؛ «ساختمانی 10 طبقه که قرار است مرکز تجاری شود.» این ماجرا برق را از سر اهالی پراند. یکی از آشناهای ما که در اداره برق کار می کند، به صراحت هشدار داد که چنانچه این ساختمان احداث شود، نوسانات برق و آب را شاهد خواهید بود. به همین جهت تصمیم گرفتیم تا احداث ساختمان شروع نشده است، موضوع را با شهرداری در میان بگذاریم. حیاط هایی که مسقف می شوند ارباب رجوع دیگری می گفت: بر طبق قانون، مالکان به اندازه ای که در پروانه ساختمان قید شده اجازه ساخت و ساز دارند. یعنی نباید میزان ساختمان سازی از زیربنای موجود در پایان کار بیشتر باشد اما ماجرای ساختمان ما به گونه ای دیگر پیش رفته است. بدین معنی که با رای اکثریت، اهالی ساختمان تصمیم گرفته اند حیاط خلوت را برای پرورش گل و گیاه مسقف کنند. این در حالی است که حیاط خلوت شاید تنها مامن شخص بنده برای نفس کشیدن باشد. وی ادامه می دهد: به همین جهت تصمیم گرفتم موضوع را به شهرداری منطقه اطلاع دهم و از انجام این کار خلاف قانون جلوگیری کنم. در کمال تعجب مسئول شهرداری عنوان کرد که مشکلی ندارد و فقط باید عوارض آن را به شهرداری بپردازید. جالب اینکه حتی بنده باید هزینه ای را بابت مسقف کردن و احتمالا هزینه شهرداری پرداخت کنم. یعنی بابت چیزی که به من ضرر می زند باید پول هم بپردازم. اصولا ساختمان سازی و مسائل مربوط به آن حیاط خلوت شهرداری برای دریافت عوارض است. یعنی از هر جایی که نتواند پول بگیرد، از این محل به شیوه های مختلف جبران می کند. متن کامل این گزارش در نشریه شماره 261 پیام ساختمان به چاپ می رسد.