کارآفرینان اندوه خرند و جان فروش

طبیعی است که جامعه بدون حضور این افراد، جامعه ای رشد یافته نخواهد بود و با معضلات اقتصادی و اجتماعی به ورطه سقوط نزدیک می شود. در صنعت ساختمان این کارآفرینی نمود بیشتری پیدا می کند چراکه این صنعت را می توان خصوصی ترین صنعت کشور ناامید؛ بدین معنی که تولیدکنندگان، سازندگان و بهره برداران نهایی آن بخش خصوصی و مردم هستند.
 پیام ساختمان به منظور قدردانی از فعالیت های مستمر این صنعت گران خوش نام و همچنین آشنایی فارغ التحصیلان دانشگاهی و تمام کسانی که کارآفرینی را به عنوان یک آرمان دنبال می کنند، در هر شماره به سراغ یکی از کارآفرینان می رود و در رابطه با نحوه فعالیت این افراد، ابزار های موردنیاز کارآفرینی، موانع و مشکلات و همچنین انتظاراتشان از مسئولان با آن ها گفتگو می کند.
 نخستین گفتگو از سلسله گفتگو های مدیران موفق را با پیمان پژوهنده، مدیرعامل شرکت «آرام فرم نیرا» تولیدکننده مبلمان و پارتیشن آغاز می کنیم؛ کارآفرینی که علیرغم جوان بودن، لوح تقدیر های بسیاری در کلکسیون خود دارد.
پیام ساختمان: کارآفرینی را چگونه آغاز کردید؟در 18 بهمن سال 1378 که بنده وارد این عرصه شدم، بدون تجربه قبلی و صرفا با یک ایده و فکر شروع کردم. از آن زمان تاکنون این افتخار را داشته ام که مجموعه های مختلفی را مدیریت و راهبری کنم. در ابتدا با همکاری دوستان، 5 شرکت راه اندازی کردیم که بنده مدیرعامل یکی از این شرکت ها و عضو هیئت مدیره سایر شرکت ها بودم. درنهایت تصمیم بر این شد که شرکتی مادر به نام «گروه فنی - بازرگانی اطلس» راه بیندازیم و مدیریت آن را به بنده سپردند. اوج شکوفایی این فعالیت ها هفت سال بعد در سال 1385بود که اتفاقات بزرگی را رقم زدیم.

 در ادامه مجموعه ای بزرگ به اسم «راهبران صنایع ایران» راه اندازی کردیم که کار مشاوره و مدیریت را انجام می داد و خوشبختانه توانستیم که با وزارتخانه های مختلف و بخش خصوصی عقد قرارداد کنیم. این فعالیت ها محدود نشد و بنده اقدام به تأسیس و راه اندازی شرکت «آرام فرم نیرا» با زمینه فعالیت مبلمان اداری و پارتیشن نمودم.

پیام ساختمان: آیا کارآفرینی فقط مختص فارغ التحصیلان آکادمیک است؟ چقدر شرایط کارآفرینی را در کشور مهیا می دانید؟کارآفرینی شغل نیست؛ مهارت است و به عقیده بنده ربطی به تحصیلات آکادمیک ندارد. اگر برند های برتر و خوش نام صنعت ما را بررسی کنید، متوجه می شوید که مؤسسان و بنیان گذاران این برند ها افراد بااستعدادی بوده اند و الزاما دانشگاه نرفته اند. این افراد رزمنده های باشهامت عرصه اقتصاد بوده اند. البته قطعا علم در کنار این مهارت نتایج بهتری به همراه خواهد داشت و اتفاقا دانشگاه های خوبی هم درزمینهٔ کارآفرینی در حال تربیت نیرو هستند.
 علاوه بر این در مورد بخش دوم سؤالتان هم واقعیت این است که تولید مریض نیست بلکه نبضش خیلی کند می زند. ظرف 8 سال دولت های نهم و دهم اوضاع تولید روزبه روز بدتر شد و مجموعه هایی مانند ما با بررسی دقیق شرایط بازار و استفاده از تجربیات پیشکسوتان خودمان را سرپا نگه داشتیم. امیدوارم هر کس می خواهد کارآفرین باشد، شرایط را به خوبی و دقیق بررسی کند تا به جامعه و مردم آسیبی وارد نشود.

 در وصف حال صنعت یاد این شعر نظامی افتادم که می گوید:
بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند
بگفت انده خرند و جان فروشند
بگفتا جان فروشی در ادب نیست
بگفت از عشق بازان این عجب نیست
پیام ساختمان: بیشتر کارآفرینان به نظام بانکی انتقاد دارند. شما هم با مشکلات بانکی مانند سود بالای تسهیلات مواجه بوده اید؟ما جزء مجموعه های نادری هستیم که حتی یک ریال از تسهیلات بانکی استفاده نکرده ایم. بهترین شریک بنگاه های اقتصادی باید بانک ها باشند البته به شرطی که درست عمل کنند نه اینکه از همان ابتدا با سود های بالایی که برای تسهیلات پرداختی مشخص می کند، عملا ورشکستگی واحد تولیدی را رقم بزنند و خودشان مالک آن شوند. وقتی سود خالص یک بنگاه 18 درصد است و تسهیلات با سود 28 درصدی می دهند، تکلیف ماجرا مشخص است. این تسهیلات همان طناب پوسیده ای است که کارآفرین قرار است با آن داخل چاه برود.
پیام ساختمان: برجام چه تأثیری بر صنعت گذاشت؟برجام در وهله نخست فرصت اقتصادی نبود بلکه فرصت اجتماعی و سیاسی بود و تیم دولت به خوبی از این فرصت استفاده کرد. اما یادمان باشد تخریبی که در طول 8 سال اتفاق افتاد، سال ها نیازمند زمان است و قرار نیست با برجام همه چیز گل وبلبل شود. در علم مهندسی هم همین موضوع صدق می کند؛ ساخت یک پل برخلاف تخریب آن، نیازمند گذر زمان زیادی است. به طورکلی همین که تیم های اقتصادی از کشور های اروپایی و آفریقایی در ایران حضور می یابند نکته مثبتی است اما به نظرم برای ایجاد روابط اقتصادی با این هیئت ها برنامه لازم را نداشتیم.

پیام ساختمان: یکی از نگرانی ها بعد از اجرای برجام این است که ما صرفا مقصد واردات دیگر کشور ها باشیم و تولیدکننده داخلی بیش ازپیش دچار مشکل شود. نظر شما دراین باره چیست؟در این زمینه نیازمند برنامه ای مدون هستیم اما نباید نگاهمان به موضوع صفر و یک باشد چون در صورت مقابله بدون منطق با واردات، بخشی از جامعه بازرگانی کشور را فلج می کنیم. ما می توانیم در ابتدا واردکننده کارخانه ها، دستگاه ها و فن آوری ها باشیم و در ادامه خودمان دانش فنی را فرابگیریم. علاوه بر این باید نگاهمان برد - برد باشد و درصورتی که بخواهیم صرفا خودمان منتفع شویم، سرمایه به ایران نخواهد آمد. نکته مهمی که لازم می دانم به آن اشاره کنم این است که باید مشورت های لازم به بازرگانان و تجار ایرانی داده شود و در این میان اتاق بازرگانی می تواند نقش قابل توجهی داشته باشد.
پیام ساختمان: در پایان اگر صحبتی دارید، بفرماییدامیدوارم با هوشی که از آقای شریعتمداری به عنوان وزیر صنعت، معدن و تجارت دارم، از بخش خصوصی و کارشناسان بیشترین استفاده را داشته باشند تا شاهد پیشرفت کشور باشیم.