تجربه های بد هوشمندسازی مجتمع ها به فراموشی سپرده خواهد شد؟

نخستین سامانه های هوشمندسازی مجتمع ها، به منظور کنترل سیستم های گرمایش و تهویه مطبوع (HVAC)، نورپردازی، هشدار آتش سوزی و ... توسط تجهیزات الکترونیکی ارایه شدند. هدف از این فرآیند امکان نظارت و مدیریت هوشمندانه تر ساختمان، بهبود بهره وری انرژی و افزایش ایمنی بود. اما احتمالا شما هم با مجتمع هایی مواجه شده اید که با گذشت چند سال، مدیران ساختمان از سامانه های BMS آن ناراضی، یا حتی به دنبال راهی برای غیر فعال کردن بخش هایی از سیستم های هوشمندسازی مجتمع بوده اند! علت این مساله چیست؟ چرا سیستم های هوشمندسازی ساختمان در عمل آنقدرها هم موفق نبوده اند و تجربه های متنقاضی از موفقیت و شکست را رقم زد ه اند؟

سیستم های قدیمی هوشمندسازی مجتمع ها چگونه کار می کند؟

برخی از مهمترین چالش های سامانه های پیشین هوشمندسازی

عملکرد غیریکپارچه

در یک سامانه سنتی هوشمندسازی، تجهیزات متعددی داریم که هر یک بصورت خودکار ولی مستقل از دیگری کار می کند. این مساله منجر به وجود زیرسیستم های مختلفی می شود که همچون جزیره های مجزا از هم عمل می کنند. کار کردن با چنینی سیستمی هم برای ساکنین و هم برای مدیریت ساختمان بسیار پیچیده و تخصصی است، علاوه بر این تجمیع زیرسیستم های مختلف جهت تعریف سناریوهای جدید نیز امکان پذیر نیست.

وابستگی به یک برند و پروتکل خاص

در غالب سیستم های قدیمی هوشمندسازی مجتمع، قابلیت سازگاری برند (Brand، مارک ها) و پروتکل های مختلف بسیار پایین است. از این رو پس از تامین اولیه تجهیزات و با گذشت چند سال از بهره برداری ساختمان، در صورت بروز مشکل یا تمایل به ایجاد تغییر و بروزرسانی سرویس، تنها باید به متخصص برند مربوطه مراجعه نمود و در صورت عدم دسترسی، بعضا لازم است کل سیستم جایگزین یا از مدار عملکرد خارج شود.

فرآیند پیچیده و پرهزینه تعمیر و نگهداری

در مجتمع های هوشمند قدیمی، در مواقعی که تجهیزات مکانیکی و الکتریکی خراب و از دسترس خارج می شوند، به دلیل عملکرد محلی سامانه ها (بدون جمع آوری داده)، تشخیص و حل این مشکلات توسط نیروی متخصص و با صرف زمان و هزینه زیاد امکان پذیر است، آن هم تنها پس از وقوع خرابی و بدون امکان پیش بینی آن.

برخی دیگر از چالش های سیستم های قدیمی هوشمندسازی مجتمع ها

اگر بخواهیم بطور خلاصه برخی دیگر از مشکلات این سامانه ها را نام ببریم، می توان به پیاده سازی سخت و پرهزینه سیستم ها، عدم انعطاف و امکان تغییر سیستم پس از طراحی و راه اندازی اولیه، عدم موفقیت در بهینه سازی مصرف انرژی، عدم امکان پشتیبانی بسیاری از سرویس های جدید به دلیل محدودیت های فناوری و ... اشاره کرد.

بکارگیری اینترنت اشیا در ساختمان ها برای حل مشکلات سامانه های سنتی

با گذر زمان، نسل جدیدی از راهکارهای هوشمندسازی در بخش های مختلف زندگی (ساختمان، شهر، صنعت و ...) تحت عنوان «اینترنت اشیا» (Internet of Things, IoT) معرفی شده اند. اینترنت اشیا که از آن به عنوان پیشران اصلی انقلاب صنعتی چهارم نیز یاد می شود، به حوزه ی نوینی از فناوری ها اشاره دارد که در آن اشیاء و ابزارهای اطرافمان نیز قابلیت اتصال به اینترنت یا شبکه های داخلی و تبادل داده را دارا هستند. از این رو اینترنت اشیاء را می توان بستری برای ایجاد دنیایی هوشمندتر، ایمن تر و کارآمد تر دانست.

ارایه فناوری های جدید در بخش شبکه و مدیریت داده ها، تعریف استانداردهای جدید جهانی در این حوزه و تجاری سازی گسترده خدمات آن موجب شده است تا از طریق اینترنت اشیا علاوه بر حل مشکلات سامانه ّای پیشین، دسته ی جدیدی از راهکارها نیز بوجود آید که پیش تر قابلیت ارایه نداشتند.

ایجاد گنجینه داده های عملیاتی در ساختمان ها به کمک «اینترنت اشیا»

با بکارگیری سامانه های جدید هوشمندسازی مجتمع ها مبتنی بر اینترنت اشیا، امکان اتصال یکپارچه تجهیزات با برندهای متنوع، در تمامی بخش های ساختمان، به سادگی فراهم می شود. بدین ترتیب می توان به صورت متمرکز و آنلاین به سامانه های مختلف ساختمان دسترسی داشته و بر آن ها نظارت کرد. همچنین علاوه بر کنترل لحظه ای تجهیزات، با تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از نتایج آن می توان برای رسیدن به یک دید عملیاتی در مدیریت مجتمع و یافتن و حل مشکلات و حتی پیش بینی خرابی ها قبل از وقوع آن ها دست یافت. مشکلاتی که یافتنشان با استفاده از سیستم های سنتی نیازمند مهارت های ویژه، زمان و هزینه زیادی بود.