تصویرمعماری در قاب92

گروه معماری و دکوراسیون: نگاهی به معماری چند سال اخیر در ایران گویای این مطلب است که ایران جزو کشور هایی است که نتوانسته پیوند خوبی بین مدرنیته و سنت برقرار کند و بسیاری از کارشناسان این حوزه معتقدند؛ این تلفیق، چندین سال دیگر هم تحقق پیدا نخواهد کرد.معماری در سال 91 همانند سال های گذشته با کمترین فرازی به اتمام رسید. برخی کارشناسان معتقدند : معماری ایران با یک برنامه ریزی مناسب میتواند با حفظ هویت خود اسم و رسمی در بین کشور ها باز کند. متن زیر گزارشی از پیش بینی معماری در سال 92 با ما همراه شوید: معماری معلول اقتصاد است صالح معصومی- معمار- در مورد این سؤال که به نظر شما وضعیت معماری در سال 91 چگونه خواهد بود، گفت: همه میدانیم معماری وابسته ترین هنرها به عامل اقتصاد و سرمایه است. به عبارت دیگر معماری، معلول بسیاری از عوامل نظیر عوامل فرهنگی، مذهبی، قومی، اقلیمی و غیره میباشد، اما بیش از همه چیز معلول اقتصاد است. اگر اقتصاد کشوری نابسامان باشد، معماری آن کشور نیز نابسامان خواهد شد و اگر اقتصاد کشوری به سامان شود، معماری آن نیز بهبود می یابد. حال اگر بخواهیم این بحث را به ایران کنونی و به سال های 91 و 92 تعمیم دهیم، با دنبال کردن اوضاع اقتصادی ایران طی سال های متمادی به راحتی میتوانیم به اوضاع معماری نیز پی ببریم. اگر اقتصاد ایران رو به افول بوده باشد معماری آن نیز رو به افول بوده و اگر اقتصاد ایران رو به رشد بوده باشد، معماری آن نیز چنین است. لازم به تأکید موکد است که در این مورد یک شخص نمیتواند نظر قطعی صادر کند. آنچه مردم کوچه و بازار پیرامون تغییرات اوضاع اقتصادی طی سال های متمادی ابراز میدارند جواب مسئله است و در این رابطه هیچ آمار و ارقامی صحیح تر از حس درونی جامعه و روح جمعی کشور دراین باره نیست. اینکه رسانه ها در انتقال این حس درونی جوامع صادقانه عمل میکنند یا نه بحث دیگری است. یک مسئله مهم دیگر آن است که سرمایه ساخت ابنیه شاخص و بزرگ از کجا تأمین میشود. بدون شک درصد قابل توجهی از سرمایه داران ایرانی حکومتی هستند و دسته دیگری از آنها مستقل. از طرف دیگر میدانیم هر آنکه سرمایه در دست اوست، تصمیم گیرنده نهایی در باره فرم و شکل و ظاهر و در مجموع معماری بناست و معمار در واقع ابزاری جهت تجسم بخشیدن به رویاهای صاحب سرمایه است. باز باید به دنبال این باشیم که آیا سرمایه داران ایران از اقشار روشنفکر هستند یا نه؟ یعنی اعمال نظر آنها بر یک اثر معماری تأثیر مثبت بر اثر میگذارد یا منفی؟ باز اگر بخواهیم به جواب صحیح برسیم بک نظر از جانب یک فرد (نظیر بنده یا مثلاً وزیر راه و شهرسازی) جواب مسئله نیست و جواب در اجماع نظر معماران اهل فن نهفته است که شدیداً از اعمال سلیقه صاحبان سرمایه بر آثارشان گله مند هستند. برای صاحب سرمایه تنها و تنها چیزی که مهم است، کسب سود بیشتر است، حتی اگر به زیان تمام ساکنین آتی بنا یا تمام افرادی که با بنا در ارتباط هستند، باشد. برای یک صاحب سرمایه ضخامت یا جنس دیوار از نظر عایق حرارتی بودن مهم نیست، تنها چیزی که برای او اهمیت دارد آن است که در هر طبقه چند سانتی متر به زیربنای قابل فروش یا اجاره افزوده شود. برای او وجود فضای سبز داخل یک برج شرکتی اهمیتی ندارد، فقط مسئله این است که بتواند تعداد بیشتری میز و صندلی و کارمند را در آن به زور جا دهد تا خرجش کمتر شود. حتی برای او وجود پنجره های دلگشا مهم نیست و پیش ساخته سازی معنایی ندارد وقتی میتواند کارگر افغانی را با حقوق اندک به کار گیرد. بحث دیگر در مورد ابنیه گمنام و غیر شاخص است که بدون شک هم اکنون نیز نمونه های بسیار موفقی یافت میشود که با خون دل معماران گمنام بنا شده و میشود و در این زمینه حداقل کاری که رسانه هایی نظیر شما- به عنوان رسالت حقیقی خود- میتوانید انجام دهید؛ استقبال گرم از آنها و معرفی آثار این معماران گمنام است. شک نداشته باشید که نمیتوانید آثار بزرگ (از نظر ابعاد و اندازه) و پر خرج، با معماری غنی پیدا کنید، زیرا همانطور که گفتم هرچه قدر اندازه و خرج یک بنا افزایش یابد میزان اعمال نظر صاحب سرمایه بر آن نیز افزایش می یابد. تعامل نظام مهندسی با معماران گسترش یابد حمیدرضا ناصرنصیر- معمار و استاد دانشگاه- در مورد این سؤال که اوضاع ساخت و ساز و معماری سال 91 را چگونه دیدید ؟ گفت: به نظر میرسد اوضاع ساخت و ساز و معماری در سال 91 بسیار تحت تاثیر اوضاع اقتصادی بوده باشد. علیرغم افزایش بیرویه و البته کاذب قیمت مسکن، عدم قابلیت پیش بینی شرایط اقتصادی آتی و نوسانات توازن پول ملی و ارز خارجی، تاثیر طبیعی خود بر سوق یافتن سرمایه گذاری از بخش ساختمان به بخش های زودبازده تر را سبب میشود. وی در جواب این سؤال که برای داشتن پروژه هایی با استاندارد های جهانی در سال 92 به جز هزینه باید به چه فاکتورهایی توجه کرد؟گفت: طبعا آموزش اصولی چه در سطح آکادمیک و چه در سطح فرهنگ عمومی، بنیادین ترین نیاز برای دستیابی به استانداردهای قابل قبول است ؛ این وجه بنیادین همچنین به دنبال خود دستیابی به دیگر ملزومات نظیر برخورداری از صنعت پیشرو، مدیریت کاردان، فرهنگ نگهداری، و... را تسهیل میسازد.ناصر نصیر در ادامه به تعامل سازمان نظام مهندسی با معماران اشاره کرد و افزود: سازمان نظام مهندسی از جمله ارکان اثرگذار منظومه قانونی ساخت و ساز در کشور است و در توان و قدرت تعیین کننده این سازمان در تعریف، تفهیم، و تثبیت جایگاه اصولی و نقش تعیین کننده معماران در طرح ریزی، اجرا، و نظارت پروژه های ساختمانی شکی نیست و امیدوارم این ارتباط در سال 92 گسترده تر شود .وی در جواب این سؤال که به نظر شما برای سال 92 چه برنامه و پروژ ه هایی میتواند لحاظ شود تا علاوه بر اصلاح معماری به هم ریخته، الگویی برای سال های بعد نیز باشد ؟گفت: رشد معماری کشور مستلزم راهیابی معماری به حوزه فرهنگ عمومی و شناخت و پذیرش اهمیت و سهم معماری در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان است و این موضوع از طریق اهتمام بیشتر نشریات و رسانه های عمومی به معماری و بها دادن به نهادهای تخصصی داوطلب برای ترویج مفهوم طراحی و معماری در کشور میسر میگردد. وی در جواب این سؤال که چطور میتوان در سال 92رابطه مناسبی بین معماری سنتی و معماری معاصر ایجاد کرد؟گفت: ایجاد ارتباط مناسب بین معماری امروز و معماری دیروز ربطی به سال 91 یا 92 ندارد ؛ این یک مسئله فرهنگی در حوزه تخصصی معماری است که باید از طریق خلق و ساخت بناهای خلاقانه و الهام بخش، آموزش آکادمیک اصولی، طرح بحث های نظری در محافل حرفه ای، ایجاد دیالوگ در مطبوعات تخصصی، و تحریک افکار اجتماع برای اندیشیدن به این مسئله به نتیجه برسد. عملکرد معماران زن قابل قبول نیست مهــروش کاظــمی-دکترای معماری- در مورد این سؤال که عملکرد معماران زن را در این سال ها چگونه ارزیابی می کنید؟ گفت: متأسفانه به جهت پاره ای مشکلات، معماران زن در کشور ما نتوانسته اند به جایگاه قابل قبولی دست یابند که این امر میتواند دلایل مختلفی مانند؛ عدم وجود شرایط مناسب در سطوح دولتی و غیردولتی و دستگاه های ذیربط ، حس سنتی ضعف بانوان از سوی جامعه بدون تفکیک عرصه های قابلیت آنان، قلّت جامعه مهندسان معمار زن، تکالیف مضاعف زنان متخصص در سطح خانواده و جامعه، وجود رقبای حرفه ای سنتی و باتجربه از جنس مخالف و ... داشته باشد.بدیهی است تا زمانی که چنین مشکلاتی بر سر راه زنان معمار باشد رشد و ترقی و ارائه یک عملکرد قابل قبول برای آنان بسیار سخت بوده و تلاش بسیاری را طلب مینماید. ضمناً نباید فراموش کرد که زنان معمار انگشت شماری نیز که به موفقیت های قابل توجهی دست مییابند عملاً در شرایط مساوی میتوانستند همپای رقبای حرفه ای مرد ظاهر شوند. اگر به چیزی بنام «بازگشت به هویت معماری ایرانی – اسلامی» معتقدید، چطور میتوان مردم را در سال 92 به آن ترغیب کرد؟ زمانی میتوان رغبت مردم را به این نوع معماری بیشتر کرد که معماران بتوانند با حفظ اصول اساسی این نوع معماری، در فضای حال و با پیاده سازی تکنولوژیهای روز و سبک های اجباری زندگی شهری عصر حاضر در بدنه اثر معماری خود، طراحی خاص و منحصر به فردی ارائه نمایند که ضمن تأمین نیازهای روز بهره بردار، در حداکثر امکان، روح ایرانی – اسلامی وی را نیز ارضاء نمایند.