سهم ما از اقتصاد جهانی

اقتصاد بدون نفت از آرمان های انقلاب است. در بندهای مختلف قانون اساسی بارها وابسته نبودن اقتصاد به خارج از کشور ذکر شده است. با این حال علیرغم سه دهه تلاش هنوز نتوانستیم از وابستگی کشور به فروش نفت بکاهیم. در این مدت راهکارهای مختلفی توسط کارشناسان پیشنهاد شد که مهمترین آن کسب درآمد از طریق مالیات بر مشاغل بود که هر سال به عنوان اهرم اولیه قطع وابستگی به نفت مطرح میشود ولی در عمل به دلیل ضعف برنامه ریزی، نداشتن آمار و اطلاعات دقیق از مشاغل مختلف و از همه مهمتر به دلیل عدم فرهنگ سازی و ضعف اعتماد عمومی با شکست مواجه میشود. سرانجام این غول خفته نفتی است که سر از خاک بر میآورد و با فوران یکباره خود همه چیز را از یاد ما میبرد و ما مجبور میشویم برای تامین نیازهای اولیه داخلی، طلای سیاه را که صدها فرآورده ارزشمند از آن استخراج میشود، به صورت خام بفروشیم و در مقابل کالاها و تجهیزات صنعتی و حتی مواد غذایی را وارد کنیم. سهم ما از اقتصاد جهانی این است.حال اینکه؛ برای ایجاد استقلال اقتصادی باید از نفت به گونه دیگر استفاده کرد؛ یعنی فروش نفت خام به حداقل برسد و با فعال سازی پالایشگاه ها و کارخانه های کشور ضمن تامین مصارف داخلی، واردات را به حداقل برسانیم. هدف ما باید بومیسازی دانش فنی، ساخت تجهیزات صنعتی و در نهایت هدایت سرمایه ها به سمت تولید باشد. استقلال اقتصادی ایده ال این گونه به دست میآید.