پایان فرمانروایی صراف ها

گروه بازار ساختمان : هنگامی که بانک های خارجی خودشان را تحریم کردند تا ما را تحریم کرده باشند شاید بهترین روز صراف ها بود. نه تنها به این دلیل که رونق کسب و کارشان سر به فلک می گذاشت بلکه به این خاطر که تنها راه ارتباط مالی با خارج به صورت عمده صرافی ها بوده اند. ناگهان همه راه ها به صرافی ها ختم شد و این امر برای همه افرادی که نمی توانند از تجارت پایاپای بهره مند باشند، چالش آفرین بود. در همان دوران اوج تحریم ها، بر حسب وظایف شغلی که با بازرگانان به صحبت می نشستیم، بعد از استمرار تغییرات متعدد قوانین مربوط به تجارت، دومین دلیل گلایه آنها، وابستگی بیش از حدشان به صرافی ها بود. شاید شنیدن گوشه هایی از مشکلاتی که آنها برای این بخش برخوردار جامعه ایجاد کردند، خالی از لطف نباشد. یکی از بازرگانان درباره اینکه چگونه صرافی ها از آب گل آلود ماهی می گیرند، گفت: «بله برخی صراف ها پول را تا یک ماه نگاه می دارند. برای مثال وقتی صراف پیش بینی می کند که یک هفته دیگر نرخ ارز افزایش می یابد، پول ما را نگه می دارد تا هنگام افزایش نرخ ارز آن را فروخته و هنگامی که ارز، ارزان شد آن را دوباره خریداری نموده و تحویل می دهند که این حالت تجار را کلافه می کند. در این شرایط سخت صراف ها هم بازار داغی برای خودشان ایجاد کرده اند و ما نیز هیچ راه چاره ای نداریم.»بازرگان دیگری درباره تفاوت دوران حال و گذشته تاکید کرد: «خاطرم هست زمانی صراف ها با دسته گل و عزت و احترام به سراغ ما می آمدند و با اصرار از ما تقاضا می کردند که انتقال ارز را به آنها بدهیم اما اکنون ما هستیم که باید از آنها تقاضا کنیم؛ لطفا پول ما را به موقع تحویل دهید.» سکاندار سیاست خارجی ایرانپس از اجلاس آلماتی 1 بر کاهش تحریم ها با اولویت تحریم های بانکی وعده می داد. علی اکبر صالحی که خود دانش آموخته دانشگاهی امریکایی است را نمی توان دست کم گرفت؛ اگر این وعده تحقق می یافت می توانست به پایان فرمانروایی بی رحم صرافی ها دل خوش داشت. اگر چه اجلاس آلماتی 2 هم به لغو تحریم ها یا حتی اثری مثبت کمتر از آن هم منتج نشد اما در همان اواخر اسفند 1391 نرخ ارز از تا 3280 تومان کاهش یافت و زمینه ای را برای خرید بیشتر صرافی ها فراهم کرد. بیچاره آنهایی که برای گریز از کاهش پول خود ارز خریدند و با دیدن کاهش ارزش آن یا به دلیل نیاز مجبور شدند آن را ارزان بفروشند. این زمان هم برای صرافی ها باز خوب بود تا توانستند ارز را ارزان خریدند تا چندی بعد گران تر بفروشند. حتی اگر تمام این پیش بینی ها و آبرو گرو گذاشتن ها هم نتیجه ندهد و ماجرا های دیپلماتیک همچنان ادامه یابد، بالاخره زمانی خواهد رسید که همه ماجرا ها به اتمام برسد و آن وقت است که بالاخره نیاز تجارت خارجی به صرافی ها به شدت کاهش می یابد. همچنان که اکنون دیگر ارتباط بانکی برای مصارف فوق کاربرد خود را از دست داده است. همچنان که با رسیدن حامل های جدید انرژی نیاز به زغال کاهش شدیدی یافته است. بالاخره زمستان می رود و سیاهی می ماند بر صورت زغال.