زیور نخاله بر چهره شهر

گروه گزارش: چند روز پیش، مادر پیر یکی از دوستانم هنگام عبور از کوچه پایش به یکی از بلوک هایی که وسط کوچه رها شده بوده، گیر کرد و زمین خورد و الان چند روز است که در خانه بستری شده است، اما از میان همه عوامل سقوط و زمین گیر شدن حاج خانم، دوستم فقط من را مقصر و مسئول می داند و می گوید: تو مگر خبرنگار حوزه ساخت و ساز نیستی، پس چرا از بالادستی ها جواب نمی خواهی!؟ برای دوستم توضیح دادم که اتفاقا من هم بیشتر از یک ماه است که در حال هماهنگی با مسئولانی هستم که متولی جمع آوری پسماندهای ساختمانی هستند اما دریغ از یک پاسخ درست و درمان! بالای شهر، مرکز شهر یا پایین شهر فرقی نمی کند، محله های مختلف شهر تهران میزبان ساخت و سازهای جدید هستند و هیچ روزی نیست که معابر شهر شاهد رفت و آمد عوامل و عوارض این ساخت و سازها نباشند و متاسفانه کثرت ساخت واحدهای مسکونی سبب شده تا مشکل نخاله های ساختمانی در همه جای شهر محسوس باشد، اما کاش توسعه شهری فقط به رفت و آمدها، سر و صداها و آلودگی های صوتی و سلب آسایش و آرامش مردم ختم نشود، بلکه در کنار آن سیستمی هم وجود داشته باشد که در صورت لزوم بتوان به آن مراجعه کرد و در خصوص حقوق تضییع شده مردم پاسخ خواست. نخاله های ساختمانی جنوب شهر،ره آورد ساخت و ساز در شمال شهر! پیگیری ناکام مانده من در موضوع پسماندهای ساختمانی فقط باعث گلایه من و دوستم نشده است، بلکه حتی معاون استاندار تهران نیز به نحوه جمع آوری و دفع این پسماندها معترض است. معاون استاندار تهران گفت: نخاله های ساختمانی دپو شده در حاشیه جاده تبدیل به مشکلی بزرگ برای اطراف شهرری شده است. امیرحسین باقرنژاد ادامه داد: نخاله های ساختمانی که در حاشیه جاده های روستایی جنوب شهر دپو می شود ره آورد ساخت و ساز در تهران است. وی افزود: درآمد حاصل از صدور پروانه های ساخت و ساز به حساب شهرداری تهران می رود اما نخاله های آن به سوی شهرری سرازیر میشود. معاون استاندار تهران اظهار داشت: این مشکل امروز و دیروز نیست، سالیان بسیاری است که ری، مشکلات تهران را به دوش می کشد، این در حالیست که تخلیه شب هنگام نخاله های ساختمانی در حاشیه جاده به مشکلی بزرگ برای روستاییان تبدیل شده است. باقرنژاد اذعان داشت: تخلیه نخاله در حاشیه جاده گاهی اوقات تا یک متر از عرض جاده را در بر می گیرد و مسیر را برای تردد اهالی دچار مشکل می کند و این امر سبب شده تا ما بارها شاهد واژگون شدن خودروهای عبوری باشیم. مشکل یکی دوتا نیست! مشکلات مرتبط با موضوع تخریب ساختمان ها کم نیستند. این موضوع از تخریب ساختمان شروع می شود و پس از آن نخاله ها و مصالح ساختمانی فرسوده باقی می ماند. با آوردن مصالح ساختمانی جدید مثل تیرآهن، میلگرد، شن، ماسه و ... هر کدام در گوشه ای قرار می گیرند، ضمن اینکه حداقل یکی دو ماشین ساختمانی نیز در آن حوالی جاسازی میشود و کم کم فقط جا برای عبور یک یا دو عابر و در نهایت لطف، یک موتورسیکلت باقی میماند، اما قضیه به اینجا تمام نمی شود، در فصول پائیز و زمستان که با بارندگی همراه است، شن و ماسه هایی که به صورت تپه در گوشه ای به حال خود رها شده اند مانع عبور جریان آب ناشی از باران و جمع شدن آب می شوند و علاوه بر بستن جویهای خیابان و میان کوچه و ممانعت از رد شدن آب موجب جمع شدن زباله و بلند شدن بوی تعفن ناشی از آن نیز می شود و مردم نیز در این مواقع برای عبور از کوچه پر از آب و آشغال دچار مشکل میشوند. گفت و رفت! داشتم از نخاله های ساختمانی یک خانه تخریب شده عکس می گرفتم که چون جای زیادی برای عبور باقی نمانده بود ناچار به هم رسیدیم. من داشتم عکس می گرفتم و او هم تکیه اش را داده بود به عصایش و نگاهم میکرد. لابد فهمید خبرنگارم که بدون در نظر گرفتن مخاطب خاصی گفت: به تنها چیزی که فکر نمیکنند، آسایش و امنیت همسایه هاست. با بی خیالی نخاله ها را در کوچه رها می کنند. کاش شهرداری به جای جریمه کردن، نظارت میکرد تا اینقدر برای مردم مشکل درست نشود. چیزی نداشتم که بگویم.پیرمرد ادامه داد: شهرداری که اینقدر در ساخت و سازها نظارت می کند و جریمه های آنچنانی برای متخلفان می نویسد چرا برای نخاله های ساختمانی که شهر را زشت نموده، اقدامی نمی کند؟ مگر زیباسازی شهر فقط برای فضاهای سبز است که همه میبینند؟ حرف هایش را که گفت، راه افتاد و عصازنان رفت! چه کسی پاسخگوست؟ سال ها می گذرد، فناوری پیش می رود، شهرها پیشرفت می کنند، مردم مدرن میشوند و زندگی ها فناورانه، اما انگار بعضی چیزها قرار نیست تغییر کند. شاید باورش سخت باشد اما هنوز هستند سازمان هایی که سایت اینترنتی آنها، مانند یک آلبوم خانوادگی، پر است از عکس و خبر و تفصیلات جناب رئیس! جالب آنکه حتی در بخش اخبار سایت برای آقای رئیس افعال جمع نظیر «رفتند، گفتند، نمودند» به کار می برند! به نظر می رسد بعضی از مسئولان چنان سر به لاک خود فروبرده و مشغول خدمت! هستند که یادشان رفته پاسخگویی به مردم بخش مهمی از وظایف آنهاست.