روز معمار؛یک روز معمولی

روزهایی که در تقویم ثبت میشوند، بیشک برای یادآوری دوباره ما ، برای چشم باز کردن و دوباره دیدن آن موضوع هستند.یکی از این روزها سوم اردیبهشت ماه (سالروز تولد شیخ بهایی) است که از سوی انجمن مفاخر معماری ایران به عنوان روز معمار و هفته معماری نام گذاری شده است . شیخ بهایی دانشمند نامدار عصر صفوی است که در دانش فلسفه، منطق، هیئت و نجوم ، ریاضیات و معماری تبحر داشت. وی در عصر طلایی هنر اسلامی یعنی دوران صفویه، تعداد زیادی از بناها را با تکنولوژی فراتر از عصر خود طراحی کرده و به اجرا درآورد. آثاری همچون؛ مسجد امام اصفهان، نقشه شهر نجف آباد، مهندسی تقسیم آب زاینده رود، طرح ریزی کاریز نجف آباد، حمام شیخ بهایی، معماری حرم امام رضا (ع)، مجموعه کاخ های دولتی اصفهان(دولت خانه)، چینی خانه بقعه شیخ صفیالدین اردبیلی و ... که امروزه از او به یادگار مانده است.از اینها که بگذریم چیزی که بسیار مهم است؛ معماری هنری همیشگی و خارج از زمان است . البته وضعیت حال حاضر معماری ما ایجاب میکند که بیشترین سطح توجه را برانگیزد و نکته ای که در این میان شاید به این کشمکش ها دامن زده و در واقع به نوعی پشت پرده این درگیریها باشد، این است که معماری معمولاً با حاشیه های شدید مالی و اعتباری همراه است و بعید نیست که هر گروهی در این میان به فکر خود باشند؛ به گونه ای که در خارج از گود به نظر میرسد برنده این قدرت نماییها، قطعاً به سود قابل توجهی خواهد رسید! مشکل دیگر آموزش معماری امروز ما این است که آموزش این رشته در دانشگاه ها به صورت یک سیستم وارداتی و «کپی برداری» است و ما نباید انتظار داشته باشیم که فارغ التحصیلان ما بتوانند معماری اصیل ایرانی ارائه دهند. به اعتقاد فعالان این حوزه وجود 418 دانشکده معماری در کشور ما بینظیر است، چرا که این تعداد دانشکده حتی در کل آمریکای شمالی وجود ندارد و نشان دهنده این مطلب است که در بحث معماری در حال پیشروی هستیم اما متأسفانه آموزش معماری در کشورما با مشکلاتی دز زمینه بودجه ،کارفرما ،روش آموزش و تقلید، رو به رو بوده و نیازمند مدیریت و راهکار های کلان است.