برج تاتلین

بعد از انقلاب روسیه، تاتلین مسئول برنامه رهبر بلشویک ولادیمیر ایلیچ لنین برای «تبلیغ یادمان» کمپینی به منظور حذف یادمان های منعکس کننده دوره تزار از خیابان های جمهوری شوروی و جایگزین شدن آنها با نمونه ای جدید توسط ایده ها از رژیمی که در حال روی کار آمدن است، بود. زمانی که تاتلین این برنامه را به عهده گرفت، تمامی یادمان ها میبایست تندیس های تمثیلی با مورد توجه قرار دادن قهرمان های انقلابی را نمایش میدادند و معتقد بودند که هنر فرهنگ جدید در واقع باید جدید باشد.تاتلین به جای ارائه یک یادمان انتزاعی یک سازه باز برج مانند از آهن و شیشه که ارتفاع آن تقریباً به 1300 پا میرسید و با گشودگی پایه هایش بر رودخانه نوا در مسیر خود به لنین گراد ایستاده بود، خلق کرد. این برج نه تنها یاد انقلاب را زنده نگاه داشت بلکه برای خدمت در جایگاه ستاد بین الملل سوم یا کامینترن سازمان بین المللی احزاب کمونیست که خودش را وقف ترویج انقلاب جهانی میکرد، در نظر گرفته شد. هر چهار حجم شیشه ای حامل نشانی از کامینترون بودند و در یک سرعت متفاوت میچرخیدند: مکعب بزرگ نشانگر پارلمان بود و انقلاب هر ساله را نمایش میداد، هرم هر ماه یک بار میچرخید، استوانه نماینده مطبوعات بود و دوره چرخش آن روزانه بود و نیم کره فوقانی ایستگاه رادیو را نمایندگی میکرد و چرخش آن ساعتی یک مرتبه رخ میداد. این مونومان هرگز به منصه ظهور نرسید و صرفاً به واسطه تصاویر از یک مدل چوبی که تاتلین با همراهی گروهی از دانشجویانش در سال 1920 ساختند، شناخته شد.