قوانین حمایتگر بانوان ایجاد شود

اگر چه «روز زن» یک روز است اما «زن» موضوعی (و دغدغه ای) همیشگی است که ظاهرا بشر از آن خلاصی ندارد! بی شک اگر زنان در امری توافق و تفاهم کنند حرکت در خلاف آن، برای همگان کاری صعب و چه بسا ناشدنی خواهد بود و هرچه زنان توانمندتر و متخصصتر، حرکتشان سریعتر و قوی تر. روز زن، حقوق زنان و تصدی مشاغل کلیدی و مدیریت توسط بانوان، همه این مسائل بهانه ای شد تا با خانم مهندس شراره معدنیان، مشاور امور بانوان شورای مرکزی نظام مهندسی ساختمان کشور در مراسم گرامیداشت روز زن در خصوص مشکلات بانوان مهندس گفتگو کنیم. پیام ساختمان: ریاست سازمان از حضور کمرنگ بانوان مهندس در عرصه های مختلف انتقاد کردند، علت این امر را چه می دانید؟ به نظرم به این موضوع از دو جنبه می توان نگاه کرد: یکی فعالیت و نقش خود خانم های مهندس است و دیگری جامعه اطراف آنها. وقتی بی انگیزگی در قشری از جامعه به وجود می آید، فقط خودشان به تنهایی مقصر نیستند و اگرچه خودشان می توانند بیشتر تلاش کنند و جنگنده باشند و با وجود بی توجهیها و ناامنی ها، حرکت بیشتری از خودشان بروز بدهند (که به نظرم بانوان مهندس باید این کار را بکنند) ولی از طرف دیگر نقش جامعه هم بسیار موثر است. برای حرکت و فعالیت بانوان باید جو و زمینه مساعد شود و الان اگرچه ما پیشرفت های خیلی خوبی در این زمینه داشته ایم و نسبت به خیلی از کشورها، بانوان ما جایگاه ویژه و بهتری دارند؛ ولی نسبت به خودمان، که دارای ذخایر غنی فرهنگی، دینی و تمندی بزرگی هستیم، هنوز جای کار زیادی دارد. پیام ساختمان: چرا خانم ها معمولا برای پستهای کلیدی و مدیریتی داوطلب نمیشوند؟ این که خانم ها خودشان برای مسئولیت های مهم و بزرگ داوطلب نمی شوند به خاطر جو حاکم است که از مدیریت خانم ها حمایت و پشتیبانی نمی کند. همه بانوانی هم که الان نقش و فعالیت مهمی دارند خیلی زحمت کشیده و آن را با سختی و پیشتکار فراوان به دست آورده اند.اگرچه بانوان تا به عرصه کار وارد نشوند و برای ماندن، با سختکوشی و کار صادقانه، اصرار و پافشاری نکند زمینه فراهم نخواهد شد، ولی باید پذیرفت که فضا برای پیشرفت خانم ها بسیار غیرحمایتگر است و به خاطر همین الان خانم ها به نسبت آقایان پستهای به حق خودشان را کسب نمی کنند. در خصوص سختی این امر کتابها و مقالات بسیاری نوشته شده که نشان می دهند چه موانع شیشه ای وجود دارد؛ یعنی در عین این که هیچ قانونی نمی گوید که یک خانم نباید در اداره ای مدیر باشد ولی هزار و یک دلیل ناگفته، قرارهای بدون امضا و توافقات غیررسمی وجود دارد که می گوید: در جایی که آقایان هستند چرا خانم ها!؟ پیام ساختمان: چاره چیست؟به نظرم این بحثی است که هم باید در فرهنگ ما روی آن کار بشود و هم باید قوانین حمایت کننده به کمک بیایند. ما البته قوانین بازدارنده نداریم ولی چون زمینه های اجتماعی موجود قضایا را به این سمت و سو گرایش داده که حرکت خانم ها به سمت تصدی شغل ها و سمت های متناسب با توانمندی هایشان سخت است، بنابراین قاعدتا در اینجا لازم داریم قوانین کمک کننده و حمایتگر ایجاد کنیم. مثلا همانطور که ریاست محترم سازمان نظام مهندسی کشور هم فرمودند در بعضی از کشورها قانون الزام کرده که در همه امور خانم ها و آقایان سهم 50 درصدی و مساوی داشته باشند، البته به این شکل را من هم مثل آقای مهندس هاشمی تائید نمی کنم ولی می توان قوانین را به نحوی اصلاح کرد که از وضعیت بی طرف فعلی که در آن حقوق خانم ها به علت زمینه های اجتماعی بعضا رعایت نمی شود – به سمت داشتن قوانین حمایتگر حرکت کنیم تا جبران کم و کاستیها شود. می توان پیشنهاد داد که مثلا در بخشهای کارشناسی و مدیریت در مشاغل مختلف، به خانم ها فلان درصد اشتغال داده شود.به هر حال باید نسبت به حرکت امروزمان برای مثلا دهه آینده برنامه ریزی داشته باشیم تا بدانیم با وجود قوانین و بخشنامه هایی که الان هست در این زمینه چه قدر می توانیم پیشرفت کنیم. پیام ساختمان: ممکن است ایراد گرفته شود که چنین چیزی با شایسته سالاری منافات دارد؟ بله، ممکن است این موضوع با شایسته سالاری مغایرت داشته باشد ولی چون در شرایط فعلی ما توافقات غیررسمی داریم که از بانوان مهندس حمایتگر نیستند باید در مقطعی از حرکت اجتماع، با قوانین خاصی کمک کنیم به این موضوع. این فقط یک پیشنهاد است و چنین چیزی را می توان در یک مقطع استفاده کرد و ممکن است اعمال چنین قانونی به شکل دراز مدت غلط باشد. ولی به نظرم در کوتاه مدت و با ملایمت و نرمش بیشتری در میان مدت، می تواند کمک کننده باشد. بدیهی است بعد از این که با اعمال چنین قوانینی، موانع شیشه ای در جامعه شکسته و فضا برای حرکت خانم ها منطقی شد، قاعدتا باید در تصدی مشاغل صددرصد شایسته سالاری حاکم باشد.