ورزش برای سیاست؟

انتخابات شورای شهر تهران این روز ها صحنه رقابت اشخاص و احزاب مختلف است و در این میان چهره های ورزشی که برای کاندیداتوری اعلام آمادگی کرده اند، کم نیستند. ظاهرا حضور چند ورزشکار ملی در شورای شهر باعث شده تا سایر ورزشکاران برای به دست آوردن کرسیهای شورای شهر در تکاپو باشند. ما نمیخواهیم این اقدام ورزشکاران را از اساس محکوم کنیم و بگوییم که ورزشکار را چه به سیاست، چرا که یک ورزشکار چنانچه تحصیلات و تخصص لازم را داشته باشد، شایسته انتخاب برای شوراست؛ مشکل از آنجایی نشئت میگیرد که ورزشکارانی میخواهند در انتخابات کاندیدا شوند که اگرچه توانسته اند با کسب مدال های رنگارنگ برای کشورشان در دنیا افتخار آفرین باشند، اما هیچ سابقه مدیریتی ندارند و انتخابات نخستین تجربه آنان به شمار میرود. بنابراین ضمن اینکه اعتقاد داریم شورای شهر افراد توانمند و متخصص میخواهد، از مسئولان درخواست میکنیم قدری در تایید صلاحیت کاندیدا ها به تخصص های مورد نیاز هم توجه داشته باشند چون قرار است منتخبان مردم، برای کلان شهری مانند تهران با هزار و یک چالشی که دارد، برنامه ریزی کنند.البته عکس قضیه هم صادق است. طرف دیگر هم سیاسیونی هستند که بدون کوچک ترین سابقه ورزشی در پست های حساس مشغول به کار هستند و برای جامعه ورزشی تصمیم میگیرند که ورزشکاران از این بابت انتقاد هایی را به آنان وارد میکنند. به هر حال با شرایطی مواجهیم که برخی افراد حاضر به انجام کار و حرفه تخصصی خود نیستند و واقعا هنوز برای ما مشخص نشده است که ورزش بهتر است یا سیاست چرا که هر کدام از فعالان این دو حوزه آمال های خود را در دیگری میجوید.