ساختمان بی نما

خوب یا بد، تصویری که از محیط های شهری در ذهن ما حک شده، انواع تجهیزات سرمایشی و گرمایشی است که همچون مجسمه های بیحرکت بر در و دیوار ساختمان ها آویخته شده اند. آنها علاوه بر اینکه بالکن های زیبا را اشغال کرده اند، بدون تبعیت از قانون و در شرایطی نامتعادل بر روی دیوار قرار گرفته اند. از حق نگذریم، ناهماهنگی در نصب سیستم های تاسیساتی (به خصوص در شهرهای بزرگ) مشهود است. این مسئله علاوه بر اتلاف انرژی، باعث آلودگی بصری نیز میشود. ساماندهی نمای ساختمان ها اگرچه خیلی دیر، ولی به عنوان یک اولویت در دستور کار شهرداریها قرار گرفته است. از قرار معلوم الزامات و محدودیت هایی برای این کار در نظر گرفته شده که به نظر نمیرسد تمام بندهای آن اجرایی باشد. در ضوابط جدید، نصب کولر، تعبیه کانال ها و لوله های تاسیساتی در نمای اصلی ساختمان ها ممنوع اعلام شده است. این در حالی است که در بسیاری از ساختمان ها هنگام طراحی مسیر مشخصی برای نصب و استفاده از تجهیزات تاسیساتی در نظر گرفته نمیشود. بنابراین بعد از اتمام کار ساختمان، مالک جدید مجبور است برای استفاده بهتر از سیستم های تاسیساتی مسیر آنها را تغییر دهد. بر اساس مقررات ملی ساختمان وظیفه جانمایی و انتخاب سیستم های تاسیساتی مناسب برای ساختمان بر عهده مهندس ناظر تاسیسات است، موضوعی که طی سالیان متمادی نسبت به آن بیتوجهی شده و اکثراً بدون کارشناسی دقیق و بر اساس سلیقه عمل میشود. وقوع چنین مسائلی قبل از همه نشان دهنده ناهناهنگی مهندسان بخش های مختلف ساختمان است. حال اینکه قانون، به صراحت وظایف هر کدام از مهندسان را مشخص کرده است. ولی اینکه چرا در اجرای قوانین کوتاهی میشود، سوالی است که شهرداری و سازمان نظام مهندسی باید پاسخگو باشند.