انسان و معماری

محیط ساخته شده ای که ما به عنوان انسان در آن زندگی میکنیم، از اهمیت بسزایی برخوردار است. منظر معماری عمیقاً سازنده زندگی ماست. از جهتی دیگر، معماری، همان گونه که امروز در محیط های شهری ما ایجادشده، به همان صورت مبتنی بر دانش بسیار محدود ماست. نظریه معماری پست مدرن به وسیله تاریخ هنر قراردادی تعیین شده است. مفهوم کم دامنه این نظریه از ارزش های زیباییشناسی، مانع تحقیقات و استدلال های علمی و با قضاوت هایی از سر سلیقه ذهنی، شده است. وضعیت فراخ تر انسان، یکپارچه نیست. بشر تنها به گونه ای حاشیه ای به عنوان مصرف کننده آشکار و با نیازهای کارکردی استانداردشده، به نمایش درآمده است. در نتیجه، انسان شناسی معماری این امر را که افق های نظری بایستی گسترده تر شود، حفظ کرده است. اصطلاح معماری در مسیرهای جدیدی به وسیله ادغام در ابعاد انسان شناسانه همچون، انسان شناسی و باستان شناسی، تعریف شده است. بنابراین اصطلاح معماری اشاره دارد بر؛ هر آنچه که انسان ها و روابط زیستی آنها ساخته و میسازند.