کار غیر قابل انکار دولت

مسکن همواره از جایگاه ویژه ای در اقتصاد و فرهنگ ایران برخوردار بوده است. اهمیت مسکن از دو جنبه قابل بررسی است. اول اینکه مسکن به عنوان یک کالای ضروری مورد نیاز همه افراد جامعه است بدین معنی که همه افراد جامعه به یک سرپناهی برای حیات و بقا خود نیاز دارند. دومین جنبه مسکن به سرمایه ای بودن این کالا برمی گردد. افراد جامعه برای اینکه بتوانند ارزش و قدرت پول خود را حفظ نمایند این کالا را می خرند. بنابراین جنبه اول به تقاضای مصرفی و جنبه دوم به تقاضای سرمایه ای مسکن اشاره دارد. همین موضوع بیانگر نقش دوگانه ای است که در اقتصاد ایران دارد. دولت نهم و دهم سعی داشت با طرح مسکن مهر، ضمن اینکه افراد واجد شرایط از مسکن برخوردار شوند عرضه مسکن را به گونه ای افزایش دهد تا قیمت مسکن را نیز متعادل و یا از افزایش بی رویه آن جلوگیری نماید. آنچه آمار و ارقام نشان میدهد قیمت مسکن تثبیت نشد که به نظر می رسد در حال حاضر خرید یک واحد مسکونی در محله نسبتاً متوسط در تهران برای یک کارمند دولتی به یک رویا تبدیل شده است. نکته حائز اهمیت این است که علیرغم اینکه مسکن مهر انتظارات را برآورده نکرد، اما آنقدر نقاط قوت در این طرح نهفته است که هیچ کدام از نامزد های ریاست جمهوری نمیتوانند آن را کتمان کنند و همگی بر ادامه طرح متفق القولند.