شهر تشنه مدیریت یکپارچه

یکی از اصلیترین معیارهای توسعه پایدار ملی، میزان توسعه یافتگی شهرهاست و به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران تنها راه دستیابی به این توسعه متوازان و پایدار شهری، اصلاح و ارتقا ساختار نظام مدیریت شهری میباشد. این در حالی است که در کشور ما سامانه های مدیریتی شهرها دارای ساختارهای نظام مند و متناسب با نیازهای امروزی شهرها نیستند، به گونه ای که نیازهای وسیع شهروندان در همه زمینه ها از یک سو و سیاست های متفاوت و گاه متضاد دستگاه های خدمت رسان شهری برای پاسخگویی به این نیازها از سوی دیگر، فضایی را فراهم کرده که به دلیل ناهماهنگی این دستگاه ها و نیز چرخه معیوب اداره شهر، اثر بخشی این سیاست ها را به حداقل ممکن کاهش داده است. از طرفی با توجه به روند افزایش جمعیت و گستردگی و پیچیدگی مسائل شهری و رشد شهرها، امروزه مدیریت امور شهرها به امری دشوار تبدیل گردیده است و به علت عدم هماهنگی میان مراجع و نهادهای مسئول مدیریت شهری، در کنار ساختار فضایی ناهماهنگ، مدیریت یکپارچه شهرها را با مشکل مواجه نموده است. وجود چنین مدیریت های ناهمگونی منجر به برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های مستقل در هر سازمان و نهاد شهری شده که خود باعث ناپایداری، ناهمگونی و صرف هزینه های هنگفت در امر مدیریت شهر گردیده و به همین علت ضرورت اصلاح و ارائه راهکارهایی برای اصلاح ساختار مدیریت شهری کاملاً محسوس و نمایان است که رفع آن نیز نیازمند هماهنگی کامل بین سازمان های خدمت رسان مختلف شهری می باشد.