یوش، شهر نیما

گروه معماری دکوراسیون: یوش، یکی از روستاهای دیدنی در مسیر جاده چالوس است که با دارا بودن آب و هوایی خوش و خانه نیما یوشیج نظر مسافران را به خود جلب میکند. حال اگر این سفر تا بلده و از آن سو تا هراز و یا رویان ادامه بیابد، مسافر را با دیدن مناظری بدیع شگفت زده میسازد. مسیر یوش بلده به نور که از جاده چالوس آغاز مى شود، شما را به دنیایى متفاوت مى برد. این راه، جاده اى کوهستانى و آسفالته است که رفت و آمد خودروها در آن کم است. در گذر از این مسیر آنچه میبینید تپه، دره، درخت و روستاهایى با بام هاى شیروانى است. گرم یاد آوری یا نه/ من از یادت نمیکاهم/ تو را من چشم در راهم.... یوش زمستان هایی سرد و تابستان هایی خنک و گاهی گرم دارد. گاهی تا ارتفاع یک متر در این ناحیه برف مینشیند. علاوه بر جاذبه های طبیعی، روستای یوش چندین جاذبه مذهبی و تاریخی نیز دارد که عبارت اند از باغ شاه، خانه میرزا مهدی و خانه نیما، گنبد کیا داوود واقع بر تپه ای مشرف بر گورستان بالای یوش؛ مقبره سید امین و سید جلال در نزدیکی قبرستان قدیمی روستا و سنگ سیاه رنگ موسوم به اسب زین؛ این تخته سنگ در کنار رودخانه هراز قرار دارد و نقش زین و اسب روی آن حک شده است. خانه نیما یوشیج از جاده انشعابى یوش بلده تا خانه نیما 54 کیلومتر راه است. خانه نیما در پیچ و خم کوچه اى خاکى قرار دارد که از جاده اصلی منشعب میشود. خانه را بازسازى کرده اند و مقبره نیما هم در وسط حیاط با سنگ مرمر ساده اى پوشیده شده است. این خانه از جمله آثار دوران قاجاریه به حساب میآید و همچنین به لحاظ اینکه یکی از شعرای مشهور کشورمان در آن میزیسته، از ارزش فرهنگی بالایی برخوردار است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی پر ارزش با طرح گره چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی دارای 6 نورگیر مشبک چوبی با طرح های جالب است. عمده مصالح به کار رفته در این بنا خشت و گل و چوب است و روکار نما نیز گچبری میباشد. این خانه یک بار در سال 1370 مورد مرمت قرار گرفت و در سال 1373 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجددا در سال 1375 مرمت اساسی شد. «نیما یوشیج» در خصوص این خانه گفته است: «پدربزرگ من برای من قصر و قلعه ساخته است نه خانه. باروهای بلند، دیوارهای منقش، سقف های منبت کاری شده و ... .» خانه نیما یوشیج در سال 1375 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 1802 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. شهر بلده مشهورترین اثر تاریخی بلده را میتوان از کنار تنها میدان شهر دید. بقایای قلعه پولاد متعلق به اوایل دوره اسلامی بر فراز صخره ای در جانب شمال شرقی شهر بلده نمایان است. قلعه پولاد بلده از معروف ترین و بزرگترین قلعه های به جای مانده در شمال ایران است . این قلعه تا اوایل دوره صفویه دایر و مسکونی بوده و مرکز یکی از مقتدرترین قدرت های محلی آن روز ایران محسوب میشد. آب قلعه از چشمه ای به نام ملرز با تنبوشه به قلعه فرستاده میشده است و برای نگهداری آن آب انبارهایی نیز تعبیه شده بوده است. برای رسیدن به بعضی از نقاط قلعه پولاد بایستی بسیار هوشیار باشید چون معبرها بسیار باریک بوده و برای رسیدن به نقاط بالاتر میبایست از کنار صخره های بلند و خطرناکی عبور کنید. بقعه سلطان احمد بلده دیگر اثر تاریخی بلده است که در داخل شهر بلده در دامنه کوه واقع شده و دومین بنای مرتفع شهرستان نور است. گنبد آن مخروطی و مصالح آن از آجر و روکش گچ است. در حد فاصل گنبد و بدنه نیز نورگیرهایی تعبیه شده و طاق نماهایی نیز اطراف آن را تزیین کرده اند. گنبد از داخل با مرکب سیاه زینت یافته و گچبریهای زیبایی نیز در آن دیده میشود. کتیبه چوبی روی صندوق نام شیخ احمد نوری و تاریخ 1102 هجری قمری را دارد.