اصطلاح ساختمان ضدزلزله غیر علمی است

پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله ضمن انتقاد از کاربرد اصطلاح غلط «ساختمان ضد زلزله» که سال هاست در ادبیات ارتباطی بین فروشندگان و خریداران ساختمان ها رواج پیدا کرده، این اصطلاح را مردود و غیرعلمی ذکر و تاکید کرد: بر اساس استاندارد 2800 ایران، طراحی ساختمان ها بر اساس شتاب زلزله صورت میگیرد، نه بر اساس بزرگای آن. به عنوان نمونه در تهران ساختمان ها برای شتاب زلزله معادل 35 درصد شتاب جاذبه زمین طراحی میشوند. با این اوصاف هیچ ساختمانی در تهران در برابر زلزله بر اساس ریشتر طراحی نمیشود و اساسا چنین ادعایی مبنای علمی ندارد. از آنجایی که روند طراحی و اجرای ساختمان ها برای سطوح عملکرد و سطوح لرزه ای تعریف و مشخص میشود، لذا نمیتوان ادعا کرد که ساختمانی میتواند ضد زلزله باشد. بنابراین اصطلاح ساختمان «مقاوم در برابر زلزله ای با شدت مشخص» توصیف صحیح تری است که باید کوشش شود جایگزین این غلط مصطلح شود. البته مطابق نظر کارشناسان، ادعای اینکه ساختمانی در برابر شدت مشخصی از زلزله مقاوم باشد، منطقی است، مشروط بر آنکه ساختمان مورد نظر با رعایت ضوابط فنی در طراحی و کیفیت در اجرا همراه باشد. همچنین درصد خرابی و خسارت های یک زلزله منوط به مجموعه ای از علل و عوامل مختلف از جمله عمق کانونی و شدت زلزله است و تنها به بزرگای آن مربوط نمیشود. مقایسه دو زلزله بالای 7 ریشتر منجیل-رودبار در سال 1369 و سراوان (سیستان) در سال جاری نشان میدهد؛ درحالی که زلزله سراوان به لحاظ بزرگای ریشتر حتی بزرگتر از زلزله منجیل-رودبار بوده است، خسارات جانی و مالی به مراتب کمتری نسبت به زلزله سال 1369 داشته است. علت این مسئله فاصله زیاد کانون زلزله (نقطه ای در عمق زمین که شکستگی اتفاق میافتد) تا ساختمان های موجود در شهرهای پر جمعیت است.