آسیب مدگرایی

نمای ساختمان ها در هر منطقه باید با توجه به زیست بوم آن منطقه باشد نه سلیقه شخصی افراد، این امر نیازمند ثبات قوانین است.متأسفانه بیشتر نماهای ساختمان در تهران بر اساس مد پیش رفته است تا آنجا که شما از طریق نمای ساختمان میتوانید به این گمانه زنی برسید که این ساختمان در چه سالی ساخته شده است. مد نیز بر اساس ضابطه نیست، بر اساس سلیقه و منفعت است.مثلاً کسی بررسی نکرده که واردات کامپوزیت در ایران به چه دلیل بوده است؟اگر برای ساختمان است آیا در ایران اثربخش و مفید است؟ نماهای ساختمانی تنوع گسترده ای یافته و اگر نماها بر اساس یک ضابطه مشخص باشد، روند منطقی را طی میکند اما چون قوانین مدام در حال تغییر است سلیقه ای عمل میشود. بر اساس یک اصل مهم در ساخت وسازهای شهری، سازندگان موظف هستند در احداث بناهای شهری به حقوق شهروندان احترام بگذارند و نمای ساختمان را که به نوعی در معرض دید تمام شهروندان است سلیقه ای نسازند و نظر خود را به اجتماع و مردم تحمیل نکنند، اما آنچه امروز از ساخت وسازهای شهری در سال های گذشته به یادگار مانده، خلاف این را نشان میدهد.ساخت وسازهای شهری قبل از اینکه پشتوانه علمی و کارشناسی داشته باشد بیشتر جنبه زیباییشناختی دارد.معماری و شهرسازی دو جزء جدانشدنی در موضوع منظر شهری است چرا که این دو تاثیر متقابلی بر هم دارند و در واقع طرح منظر شهری مرز مشترک معماری و شهرسازی است بنابراین معماری ما در ساخت وسازهای شهری نباید دور از ذهن باشد، در واقع از لحاظ ترکیب مصالح و رنگ ها نباید ما را از معماری اصیل گذشته خودمان دور کند.ما باید در کنار نگاه به گذشته، با مصالح امروزی تر شهرسازی و معماری مستقلی داشته باشیم، اما همچنان در امتداد گذشته پیش برویم.