شبیه سازی شهرهای اروپایی در چین

یک برج ایفل تقلبی در حاشیه های شانگهای بر نسخه بدلی میدان «شان دو مارس» و ردیفی از خانه های شهری سبک پاریسی سایه افکنده است. اینجا دیسنیلند چین نیست، شهرک محصور تیاندوچنگ است که در سال 2007 به وسیله شرکت توسعه املاک «ژجیانگ گانگشا» ساخته شده و تا حدی اسرارآمیز به نظر میرسد که اطلاعات بسیار اندکی از این شهرک از هنگام افتتاحش در دسترس قرار گرفته است، شاید به این علت که این شهرک یکی از آخرین نمونه های شهرک های تقریباً خالی از سکنه است . آخرین آمار جمعیت تیاندوچنگ حدود 2000 نفر است، درحالیکه این شهرک میتواند به راحتی بیش از 100 هزار نفر را در خود جای دهد. اغلب افراد نمیتوانند از عهده مخارج زندگی در املاک این شهر برآیند و در حال حاضر بسیاری از آپارتمان های سبک پاریسی آراسته با بالکن های آهنی این شهرک را گروهی از کارگران مهاجر پر میکنند که مشغول کار برای ساختن بقیه ساختمان های این شهرک و پارک به سبک روستاهای فرانسوی مجاور آن هستند. این طرح بلندپروازانه نمونه شاخصی از عرضه بیش از حد و قیمت گذاری بیش از حد در بازار مسکن در سراسر چین است. اما چرا در چنین وضعیتی چنین شهرک هایی ساخته میشوند؟ به خاطر اینکه چنین ساخت و سازهایی رشد «تولید ناخالص داخلی» ( اولویت شماره یک دولت چین)را بالا میبرند. جدا از همه اینها تیان دوچنگ محلی محبوب برای زوج های تازه ازدواج کرده است تا از پس زمینه پاریس تقلبیاش برای عکاسی عروسیشان استفاده کنند. با یک ساعت رانندگی از پاریس کوچک چین به لندن کوچک آن میرسید. شهرک تیمس در سال 2006 افتتاح شد و چنان با دقت برخی از ساختمان های لندن را شبیه سازی کرده بود که برخی از صاحبان کافه های انگلیسی را به شکایت واداشت. این مرکز شهری که شهرکی محصور آن را احاطه میکند، شبیه یک پارک با مضمون تاریخی به نظر میرسد که دارای خیابان های سنگفرش شده، خانه های سبک تودور، اتاقک های تلفن سرخ رنگ، خیابان هایی با نام آکسفورد یا ملکه، یک کلیسای گوتیک، و یک رودخانه تیمس تقلبی است. گرچه املاک در شهرک تیمس پرمشتریتر از پاریس تقلبی بودند، امروزه آن هم به شهر خالی از سکنه دیگری بدل شده است. تنها افرادی که پول خریدن خانه در چنین شهرهایی را دارند، ابر ثروتمندانی هستند که این املاک را به عنوان خانه دوم یا سوم یا چهارم شان نگه میدارند. همچنین این شهر به جایی برای عکسبرداری مراسم عروسی بدل شده است.