همایش های مفید ! برای برگزارکننده

برگزاری همایش های متعدد‎ ‎با موضوعات مختلف این روزها ‎ ‎به موضوعی عادی تبدیل شده است، اما وقتی ‎این همایش ها را که متاسفانه دامن صنعت ساختمان را نیز به شدت گرفته مورد بررسی قرار دهیم، بیش از هر چیز دو سوال ذهن را به خود مشغول می کند: بودجه های این نوع همایش ها و اعتباراتی که به آنها اختصاص یافته از کجا آمده و این آیا این گونه همایش ها ‎تاثیر مثبتی هم برای صنعت ساختمان کشور دارد یا نه؟ البته برخی از این همایش ها را دستگاه های دولتی با صرف اعتبار از خزانه دولت برگزار می کنند که به جرات می توان گفت بسیاری از این گونه همایش ها، بیشتر از آنکه گره گشای مشکلات واقعی و اولویت‎ ‎دار کشور و صنعت ساختمان باشند، به کار پر کردن و درخشان نمودن کارنامه برخی مدیران می آیند! شاید اگر مسئولان و دستگاه های نظارتی به این گفته یکی از اعضای کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی که با انتقاد از هزینه کرد بی مورد در برگزاری برخی همایش های هزینه بر، اعلام کرده بود: «هزینه همایش های بی فایده در کشور ده برابر بیشتر از مفاسد مالی است» توجه نشان داده بودند شاید امروزه کمتر شاهد برگزاری چنین همایش هایی بودیم. اما برگزاری همایش های پرهزینه در هتل های لوکس و سالن ها و مراکز همایشی که برای یک شب استفاده مبالغ بسیاری طلب می کنند، آن هم توسط بخش خصوصی (که ناگفته پیداست همیشه به دنبال کسب منفعت و سودآوری بوده و هست) از آن نوع کارهاست که ناخودآگاه سوال «ازکجا آورده اند؟» را به ذهن متبادر می کند! تامل در همایش های مختلف بویژه آنهایی که قرار است «برترینها، بهترین ها و ماندگاران و نام آوران» را در صنایع مشخص و معرفی کنند نشان دهنده این است که رشد حیرت آور گرایش به برگزاری انواع همایش ها، سمینارها و کنفرانس ها که اغلب بدون‎ ‎هرگونه توجیه علمی برگزار می شوند صرفا دریافت هزینه های هنگفت‎ از آن افراد و شرکت هایی است که قرار است «برتر، ماندگار، نام آور» معرفی شوند! در خصوص هزینه های این گونه همایش‎ ‎ها جای بحث نیست، چون یک عده دوست دارند خود و زیرمجموعه تحت مدیریتشان به نوعی معرفی شوند و عکس و اسم و مصاحبه آنها در جایی چاپ شود؛ ولی واقعیت این است که اصل این گونه همایش ها نیز متاسفانه علی رغم تبلیغاتی ‎که از قبل می شود از کارایی زیادی برخوردار نیست، به گونه ای که بعد از به پایان‎ ‎رسیدن همایش ها همه چیز تمام شده تلقی می شود و این که یک عده کارشناس نتایج و اثرات آن را بررسی کنند، وجود ندارد. ‎پرسش اینجاست که چه بخشی از همایش‎ ‎ها و سمینارهای متعدد و اغلب پرهزینه ای که برگزار می شوند ضروری هستند و چه بخشی ‎از آنها غیرضروری؟ آیا اصولا ملاک و معیاری برای سنجش ضرورت همایش ها و سمینارها‎ ‎وجود دارد؟ متاسفانه بعد از صرف این همه هزینه و واگیردار شدن اپیدمی «برگزاری همایش» هنوز هیچ نهاد مشخصی برای سنجش ضرورت برگزاری همایش ها در کشور وجود ندارد! از طرف دیگر بسیاری از موضوعاتی که همایشی در مورد آنها برگزار می شود نیازی به‎ ‎برگزاری همایش ندارند و با سایر روش های کم هزینه تر، اهداف تعریف شده قابل دسترسی ‎هستند، ‎به ویژه آن که تقریبا اکثر این همایش ها به جای این که برنامه ریزی شده و بر‎ ‎اساس نیازهای واقعی باشند با تصمیم یک مجموعه خصوصی کلید میخورند.در کل می توان گفت برگزاری این گونه همایش ها بیش از آن که به حال کسانی که در موضوع آن همایش فعال هستند مفید باشد برای برگزارکنندگان، اعم از بخش دولتی و خصوصی مفید هستند!