درمان مقدم بر پیشگیری؟

ساخت و ساز در شهر قواعد و ضوابطی دارد. این ضوابط در قوانین و مقررات شهرداری بیان شده است و رعایت نکردن آنها نه تنها دردسرهایی برای سازنده به همراه خواهد داشت، بلکه در دراز مدت شهروندان را هم آزار میدهد. نتیجه تخلف از ضوابط اشکال مختلفی خواهد داشت. ممکن است نتیجه این تخلفات به شکل جریمه ظهور یابد یا اینکه در موارد بسیار نادری منتهی به تخریب بنا یا اجبار سازنده به بازسازی آن شود. اما آنچه در این میان اهمیت دارد، این است که علیرغم مکانیزم های قانونی که پیش بینی شده باز هم تخلفات بسیاری صورت می گیرد؛ بنابراین استفاده از قوه قهریه نمیتواند پاسخگوی مشکلات باشد. عمده ترین اشکال در برخورد مسئولان وزارت راه و شهرسازی، شهرداری و نظام مهندسی ساختمان این است که عمده تلاش ها معطوف به مرحله بعد از ارتکاب تخلفات است و برنامه مطلوبی برای پیشگیری وجود ندارد. چرا که بر خلاف بررسی در سریع ترین زمان پس از ارتکاب تخلف، قبل و حین تخلفات خبری از مسئولانی از قبیل شهرداری، پلیس ساختمان و مهندس ناظر نیست؛ البته به نظر نمیرسد اشکال از ناحیه قوانین باشد چرا که تقریبا مسئولیت ها به صورت شفاف در قانون بیان شده اند. ظاهرا نهاد ها به این اصل که درمان مقدم تر از پیشگیری است بیشتر اعتقاد دارند، چرا که در حالت پیشگیری باید هزینه هایی از طرف نهاد ها صورت بگیرد حال آنکه در زمان درمان و اخذ جریمه، سود خوبی برای سازمان ها به همراه خواهد داشت.