آموزشگاه ایمنی

سالش را دقیق به خاطر نداریم اما تا آنجا که ذهن یاری میکند وقوع زلزله را در اقصی نقاط ایران شاهد بودیم. کارشناسان زمین شناسی هشدار میدهند؛ شمال، جنوب، شرق و غرب کشور زیر گیوتین زلزله قرار دارد. البته بیشتر از همه به تهران بزرگ گیر داده اند شاید به این خاطر که پایتخت نشینان هنوز آن طور که باید خطر را جدی نگرفته اند. البته مسئولان هم بیکار ننشسته اند و در کنار نوسازی بافت های فرسوده با تشکیل ستادهای مختلف مدیریت بحران مردم را برای مواجهه با زلزله احتمالی آماده میکنند. اصل هم همین است و باید پیشگیری و اصلاح، همزمان با هم انجام شود. ولی آن قدر که به ایمنی سازه گیر داده ایم به تاسیسات کمتر توجه داشتیم. در حال حاضر بسیاری از سیستم های زیربنایی در شهرهای بزرگ فرسوده و غیر اصولی است که در صورت بروز حوادث احتمالی با معضلات عدیده و عواقب جبران ناپذیری مواجه خواهیم شد. آب و برق با معیشت و زندگی مردم مرتبط هستند ولی موضوع فقط قطع شدن آنها نیست بلکه باید خطراتی را در نظر گرفت که بهداشت و امنیت انسان را تهدید میکند. برق گرفتگی یک طرف، آلودگی و کمبود آب از طرف دیگر به اندازه کافی ترسناک است. حالا تصور کنید هیولای گازگرفتگی هم به آنها اضافه شود که به اتفاق دو مورد دیگر همانند خطوطی بیانتها در تار و پود این کشور تنیده شده اند، تنها به این خاطر که آسایش را در یک قدمی خود داشته باشیم. از قدیم گفته اند؛ خود کرده را تدبیر نیست ولی حالا که خطر را پذیرفته ایم آیا زمان آن نرسیده که با کمک رسانه های جمعی شرایط مقابله با آن را هم را فرا بگیریم و به دیگران منتقل کنیم ؟!