معمار نو گرای ایرانی

گروه معماری و دکوراسیون: پل آبکار از معماران نوگرای ایرانی ارمنی تبار در سال 1287 خورشیدی در خانواده ای نسبتاً مرفه به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان سن لویی تهران گذراند و در سال 1304 برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. دیپلم متوسطه خود را از دبیرستان اورلئان فرانسه گرفت و در همان سال در دانشگاه سن لوک بروکسل در رشته معماری دوره های شبانه مجسمه سازی، مقاومت مصالح، دکوراسیون و منبت کاری را نیز طی کرد.در سال 1316 به ایران بازگشت و پس از خدمت وظیفه عمومی ، زندگی حرفه ای اش را آغاز کرد. ابتدا در سازمان های دولتی عهده دار مشاغل فنی گردید و همزمان ، دفتر خصوصی خود را نیز دایر کرد و به فعالیت پرداخت. مدت هفت سال رئیس دفتر فنی اداره گمرکات و هفده سال رئیس دفتر فنی وزارت دارایی بود. سپس مسئولیت دفتر فنی شهربانی کل را عهده دار گردید و در سال 1348 ، با درجه هم ردیف سرهنگ بازنشسته شد. از پیشروان جنبش نوگرایی معماری در ایران بود. ساختمان هایش با آجر بهمنی با ورودیهای کمی فرورفته و سنگ هایی که در اطراف آن نصب شده قابل شناسایی است. از آثارش میتوان به موارد زیر اشاره کرد: ساختمان بی سیم، کلیسای ارامنه کاتولیک، سینما نیاگارا، مدرسه باغچه بان و... آبکار از اولین معمارانی بود که از تلفیق سنگ و آجر به نحو بسیار زیبایی در ساختمان هایش استفاده کردو تعداد زیادی نیز ویلاهای مسکونی ساخت که از معروفیت بسیاری برخوردار است . ویژگی ساختمان های پل آبکار به شرح زیر است: -سطوح ساده آجری با اندکی جلو و عقب رفتگی در نمای خیابان که تنوع خاصی را ایجاد مینماید -سطح کم پنجره در مقابل سطح زیاد دیوار آجری در نما، که از طریق ایجاد سایبان های کشیده و قرنیز ها در سطوح وسیع نماهای آجری، تقسیمات خوش تناسبی را ایجاد می کند -تاکید بر قسمت ورودی ساختمان از طریق به وجود آوردن تنوع در فرم قسمت ورودی، و تغییر در نوع مصالح آن قسمت -مشخص نمودن پلکان ها در نمای اصلی ساختمان توسط استفاده از پنجره های باریک و کشیده -مقیاس بسیار متناسب ساختمان در رابطه با خیابان -اجتناب از فرم های متقارن در نماسازی -استفاده از نقوش برجسته تزیینی در نمای اصلی ساختمان که زیبایی و لطافت خاصی را به ساختمان هایش داده است. آبکار از اولین معمارانی بوده است که از سنگ به نحو بسیار زیبایی در تلفیق با آجر در ساختمان هایش استفاده کرد. در اواخر عمر نیز تعدادی ویلا با نمای کاملاً سنگی طراحی کرد که با کارهای اولیه اش متفاوت بوده ، لیکن از بهترین نمونه های کار با سنگ در تهران هستند. پل آبکار در سن 61 سالگی در اردیبهشت 1349 چشم از جهان فروبست . نقش او در معماری سده جدید ایران از اهمیت بسیاری برخوردار است و از خود ساختمان های زیادی به یادگار گذاشته که جزو زیباترین ساختمان های تهران هستند.