دل خوش سیری چند؟

دولت جدید که آمد قول داد در صد روز اول اقداماتی ضروری برای اقتصاد کشور انجام دهد تا هم نقش تسکینی داشته باشد هم نقش کاهش تب یا التهاب. صد روز اول تمام شد اما همچنان رکود تورمی در بیشتر بازارها به ویژه بازار مسکن، بازار فولاد و مانند آنها جلوه نمایی کرد. بازار سرمایه نیز در اوایل زمستان از رکورد زدن بازایستاد و تنها توانست افتخارات پاییزی خود را که به یُمن ارزش جایگزینی کسب کرده بود حفظ کند. بااین حال محصول مهم فعالیت های دولت یازدهم در صد روز اول به توافق ژنو ختم میشود که توانست بر همه بازارها تأثیرگذار باشد؛ این دستاورد نه اقتصادی بلکه ژئوپلیتیک ، اگر چه توانست بازارهای ارز و طلا را با روند کاهش قیمت و اقتصاد را باثبات مواجه کند، اما مشکلات، بزرگ تر از آن بود. بازارها همچنان در انتظار رونق دل خوش داشته اند. در بودجه نیز خبر حکایت از تداوم همین روند دارد، اما در بخش تسهیلات ظاهراً امیدهایی داده شده تا تأمین مالی بخش تولید تسهیل شود. با این اوصاف و این هدف که تازه در سال آینده نه رشد که اقتصاد کاهش تورم را خواهد دید میتوان پیش بینی کرد دولت در صد روز بعد هم، به بیان همان مطالبی بپردازد که قبلاً گفته بود. حال آنکه میتوانست با تأمین مالی بخش تولید هم اشتغال و توانمندی متقاضیان را فراهم کند، و هم با رشد تولید از قیمت ها بکاهد.پس باید بازهم به رونق بازارها در شرایط تورمی در سال آینده دل خوش داشت ؛ دل خوش سیری چند؟