روان در گرو معماری

ترکیب ساختمان ها و نماهای شهری نقش مهمی در سلامت روانی شهروندان دارد. شهر نباید توده متراکمی از سیمان و آهن و سنگ تصور شود که به هر شکلی میتوان بناهای آن را ساخت و بدون هیچ مبنایی کنار هم چید.عبور از خیابان ها و معابر مختلف تهران و نگاهی گذرا به ساخت و سازهای انجام شده در این شهر نشان میدهد وضعیت معماری تهران نه تنها کمکی به آرامش و سلامت روانی شهروندان نمیکند بلکه موجب درهم ریختگی فکری و ایجاد استرس و فشار ذهنی در آنها نیز میگردد.شاید عده ای تصور کنند ازهم گسیختگی و آشفتگی معماری تهران به دلیل توسعه فزاینده این شهر و از لازمه های جلوه های مدرن زندگی شهری است اما مشاهده شهرهای مدرن اروپایی نظیر لندن، برلین، ژنو ، دوبلین و نمونه های آسیایی مانند کوالالامپور نشان میدهد میتوان در عین مدرن شدن ساختار معماری را هماهنگ با اقتضائات فرهنگی توسعه داد.برای تغییر ظاهر آشفته و استرس زای معماری تهران در ابتدا لازم است طرح تفصیلی مورد بازنگری قرار گیرد و سندی جامع برای زیباسازی معماری و نمای ساختمان ها به این طرح اضافه شود. همچنین ضروری است نظارت بر ساخت و سازها در شکل و محتوا دستخوش تحول شود و توجه به نمای ساختمان ها از حالت فانتزی کنونی به شکلی جدی تغییر کند.