معماری بر پایه اقتصاد پایدار

معماری اسلامی، به عنوان شاخه ای از هنر قدسی، راز و رمز فراوان در دل خود نهفته دارد. شیوه شیوای ساخت مساجد، گنبدها، پوشش های خوش فرم، نقوش اسلیمی، ترنج ها و نیم ترنج ها، کادربندیها، معرق، نور و پژواک صدا ، در این معماری چنان نهفته است که گویی روح آدمی تسخیر میشود. دریغ اگر این معماری که آمیزه ای از هنر و زیبایی، و شکل و محتواست و انسان را به عالم قدسی میخواند، در زندگی امروزین ما رنگ بازد و جای خود را به برج هایی بسپارد که بدون داشتن ارزش هنری و معماری و یا هر ارزش بومی، اقلیمی و فرهنگی سر به تاق آسمان ساید و پیش از آنکه معماری بومی مجال سازگاری با معماری وارداتی را بیابد، تسلیم فرهنگ و معماری ایسم های وارداتی شود! در چرایی این پدیده گویا بیش از هر چیز، اقتصاد سرنوشت معماری را رقم می زند و شگفتا که نوسان اقتصادی نه بر معماری که بر همه شئون زندگی تأثیرگذار بوده و هست. همانگونه که از زبان میرعمادی خواهید خواند: هر کشوری که خواهان پیشرفت باشد، نیازمند ثبات اقتصادی و سیاسی است. همچنانکه شهرسازی و معماری در ایران، آن زمان به بالندگی رسید که آرامش بر سیاست و اقتصاد سایه افکند.از این رو هم صدا با پویندگان علوم جدید بایدگفت: بر اساس اقتصاد سالم و توسعه پایداراست که میتوان برای معماری و شهرسازی برنامه داشت.