خانه نخستین رئیس الوزرای مشروطیت

گروه معماری ودکوراسیون: حسن پیرنیا، ملقب به مشیرالملک و بعد مشیرالدوله در سال 1251 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد. وی سیاستمدار، حقوقدان و تاریخ نگار ایرانی، و نخست وزیر ایران در اواخر عهد قاجار بود.خانه مشیرالدوله پیرنیا که در خیابان لاله زارنو قرار دارد،خانه ای قاجاری با معماری باشکوه است که در سال 1368 به دانشگاه علوم پزشکی ایران واگذار شد. همچنین طب سنتی کشور برای اولین بار در این ساختمان آغازشد و تاریخ علوم پزشکی و داروسازی سنتی ایران نیز از همین جا شکل گرفته است.غیر از مرحوم علی حاتمی که سریال هزاردستان ، ناصر تقوایی قسمتی از سریال دایی جان ناپلئون و کمال تبریزی فیلم کاسه های سفالی را در این عمارت ساخته اند، چندین فیلم دیگر نیز در خانه مشیرالدوله فیلم برداری شده است. پیشینه تاریخی خانه پیرنیادر این خانه تاریخ ایران باستان نگاشته شده ، رضاخان در آن زانو زده و در شربت خانه اش تست صدا از خوانندگان برنامه گل ها گرفته میشد . در خانه پیرنیا نظامنامه حق ویزا و سایر تصدیقات اتباع ایرانی خارج از کشور و حقوق بین الملل نگارش شده و ترجمه قوانین ملل دیگر در تهیه نظامنامه انتخابات و قانون اساسی دوران مشروطه در اینجا انجام شده است. معماری بنا ورودی اصلی عمارت ، جنوبی است و با عبور از کنار یک حوض زیبا که روبه روی در قرار دارد به صحن عمارت اصلی میرسیم.قدم زدن در خانه ای که این همه خاطره را در خود جایداده حال و هوای خاصی دارد.میگویند دوستان مرحوم مشیرالدوله و شمارى از برجستگان سیاست و فرهنگ با او در همین خانه دیدار داشته اند. مستوفى الممالک، قوام السلطنه، رضاخان سردار سپه، ملک الشعراى بهار، سعید نفیسى، على دشتى و..... از پله ها بالا میرویم و به صحن اصلی که پلکانی دوطرفه در میان آن است میرسیم.معماری جالبی است که در کمتر خانه ای دیده میشود. در جنوب صحن راهرویی طویل از شرق به غرب وجود دارد که از میان به حیاط و از دو طرف به زیرزمین راه دارد. به سمت زیرزمین میرویم،میگویند چایخانه و شربت خانه در اینجا قرار داشته است.کتابخانه قدیمی خود مشیرالدوله،چند اتاق استراحت و انبار بزرگ نیز به چشم میخورد.کاشیکاریهایی هم دارد که نقوش اساطیری و تاریخی ایران را در بر گرفته است.گچ بریهای زیبای خانه آدمی را مسحور خود میکند. معماری این خانه تلفیقى است و هم عناصر ایرانی و هم فرنگی در آن به کار رفته است. ساختمان دوطبقه است و یک زیرزمین دارد. مصالح خانه، آجر با ملات گل و آهک و گچ است.درها از چوب راش و چوب سقف ها از درختان سوزنی ساخته شده است.در هر یک از اتاق ها و تالارهای خانه مشیرالدوله پیرنیا شومینه های گچبری شده با فرنگی کاری زیبا که هر کدام شکل خاص خود را دارد ، قابل مشاهده است. طرح های زیبایی از آجرچینی وجود دارد که هیچ کدام تکراری نیست. درها و پنجره ها بسیار متنوع و زیباست. ستون ها تزئینات مختلفی دارد و از صنوبر تشکیل شده است.برخی اعتقاددارند؛ نیکلای مارکوف معمار عمارت بوده است. از طرفی چون میرزاحسن خان مشیرالدوله فرانسه هم رفته بود و نقشه این ساختمان را از معماران فرانسوی گرفته بود، برخی میگویند، معمار آن فرانسوی بوده است.محوطه واقعی بنا نسبت به محوطه امروزی بسیار بزرگ تر و ورودی آن به سمت خیابان منوچهری بوده که در حال حاضر پاساژ است. به دلیل اینکه ساختمان در اختیار دانشگاه علوم پزشکی و به عنوان موسسه مطالعات تاریخ پزشکی و طب اسلامی قرار دارد ، امکان بازدید در صورت تایید وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی امکان پذیر است.