شایسته اداره گاز نیست

گروه تأسیسات: در پی سلسله گزارش های گروه تأسیسات پیام ساختمان از ادارات آب و فاضلاب، برق و گاز در این شماره خبرنگار ما به اداره گاز منطقه 6 تهران واقع در خیابان دماوند رفت. دیداری که حوادثی در بر داشت و در ادامه به آن خواهیم پرداخت. شلوغ و بینظمدر سال های دور حضور در بانک ها و ادارات دولتی برای همه شهروندان با ساعت ها صف طولانی، خستگی و فشار عصبی برای مراجعان، سردرگمی، کاغذبازی و معطلی همراه بود. این رویکرد ابتدا در بانک های خصوصی و سپس در بانک های دولتی و به تبع آن در ادارات دولتی و به نوعی- باوجود بسیاری مشکلات که هنوز به قوت خود باقی است- چنین خدماتی با تأکید بیشتر بر مشتریان که در اینجا ارباب رجوع هستند، تحول پیدا کرد. گرچه نمیتوان تلاش متصدیان و مسئولان ادارات را نادیده گرفت اما ساختار اداری به گونه ای است که مشتریان از همان ابتدا با سردرگمی، بیاطلاعی و در نتیجه نارضایتی و حتی پرخاشگری روبه رو میشوند. این ویژگی در شیوه قدیمی و فرسوده خدمات دهی در اداره گاز منطقه 6 تهران به عیان دیده میشد. نشانی از تفکیک باجه ها بر اساس خدمات موجود نبود؛ سیستم نوبت گیری به کار نیفتاده است، تعداد اندک صندلیها برای نشستن، به گونه ای بود که چند نفر از مراجعان ایستاده منتظر کارهای خود بودند؛ تنها نشانی که از اطلاع رسانی وجود داشت چند برگ اطلاعیه روی برد سالن خاکستری و خسته مراجعات بود. نه صدای رادیو و نه تلویزیونی که مراجعان را در مدت زمان نسبتاً طولانی انتظار سرگرم کند، و این موارد برای اداره گاز که اداره برگزیده در تکریم ارباب رجوع است به هیچ عنوان شایسته نیست. خسته از کاغذبازیاولین مخاطب من مرد میان سالی بود که برای دریافت دو انشعاب گاز برای دو باب مغازه مراجعه کرده بود؛ او از روند طولانی پروسه اداری شکایت میکرد و بیشتر آن را بیربط و زائد میشمرد: «به آقایی که متصدی است گفته ام که من هم کار دارم و نمیتوانم هر چند روز برای این موضوع به اداره گاز مراجعه کنم.» اکنون حدود 4 ماه است که درگیر مراحل قانونی درخواست انشعاب است، کاری که در عرض تنها چند ساعت میتواند انجام پذیرد. «قبول دارم که برای طی مراحل اداری باید ضوابط کاملاً رعایت شود اما بسیاری از این کارها به نظر من زاید است مثلا به راحتی از روی نقشه میتوانند انشعاب را ببینند در حالی که اصرار دارند ما برویم دوباره یکی از قبض های خودمان یا قبض های همسایه ها را پیوست مدارک کنیم.» این شهروند تصریح میکند که رعایت قانون و طی کردن مراحل اداری لازم است اما پروسه اداری باید برای راحت کردن کار اجرا باشد و نه ایجاد اخلال در آن. معرفینامه بنیاد شهید نیز کار نکردمراجعه کننده دیگری که خود را از خانواده شهدا معرفی میکرد به جوابگو نبودن اداره گاز در مورد مشکل پیش آمده برای او اعتراض داشت. این همسر شهید میافزاید که همسایه های ساختمان به خاطر مشکلی که در گازرسانی ایجاد شده بود از پرداخت قبض ماهیانه خود سرباز زده اند ولی اکنون که این مشکل برطرف شده هنوز صورت حساب آنها تسویه نشده و همچنان همسایه ها همراهی نمیکنند. او معرفینامه ای را از بنیاد شهید نشان میدهد و میگوید: حتی باوجود این نامه همکاری از شرکت گاز نمیبینیم چراکه متصدی اینجا این موضوع را در حیطه اختیارات شرکت گاز نمیداند و میگوید باید به نظام مهندسی رجوع کنید. نظام مهندسی نیز این موضوع را خارج از اختیارات خود میداند و ما را به اداره گاز ارجاع میدهد. این است که الآن در بین 3 سازمان نظام مهندسی، اداره گاز و بنیاد شهید در رفت وآمد هستیم. پول رفته برنمیگرددگفتگوی دیگر خبرنگار ما باکسی بود که میگفت پرداخت هایی که داشته در قبض های جدید منظور نشده و باز هم تکرار شده است: «250 هزار تومان پرداخت کرده ام اما میگویند این رقم در قبوض بعدی گنجانده شده» و نیازی به بازپرداخت وی نبوده است. او همه قبوض پرداختی خود را به ما نشان میدهد و میگوید: «آنها میگویند دیگر کاری از ما برنمیآید و پرداختی که داشته اید قابل بازگشت نیست.» دیوار بزرگ خبرنگار پیام ساختمانگرچه این مورد برای خبرنگار پیام ساختمان شک برانگیز بود و موردی بود که همانند همه گزارش های مردمی قصد پیگیری آن از رئیس اداره را داشت اما در حین مصاحبه با ممانعت حراست اداره گاز منطقه 6 شهر تهران مواجه شد.منصفانه باید بگوییم که برخورد مسئولان حراست در نهایت ادب و تعامل صورت گرفت، اما ایشان به استدلال های ما در رابطه با رسالت خبرنگاری توجهی نداشتند؛ در نتیجه دستگاه ضبط صوت خبرنگار پیام ساختمان توقیف و تمامی مصاحبه های آن پاک شد. استدلال این بود که ما برای مصاحبه مردمی با شهروندان عادی در یک مکان عمومی معرفینامه ای در اختیار نداشتیم. استدلال متقابل اینکه ما همه شهروند این شهر هستیم و گفتگوی بین یک شهروند با یک شهروند دیگر نیازی به مجوز ندارد... و دیوار شفاف میان مردم و مسئولان از اصول دنیای اطلاعات عصر جدید است!... هیچ کدام حاصلی در بر نداشت. این است که به ناچار دو ساعتی از وقت ما که میبایست صرف پی گیری مطالبات مردم شود این گونه هدر رفت و دست خالی محل اداره گاز منطقه 6 تهران را ترک کردیم.رسالت خبرنگاری یا چه؟ نشریات و مطبوعات همان قدر که برای آگاهی افکار عمومی باید بکوشند و خبرهای دست اول و تصمیمات مسئولان و گزارش پروژه ها را پوشش دهند، نظرات عموم مردم را نیز باید به اطلاع برسانند. مطبوعات تریبونی نیست که تنها مسئولان تصمیمات مدیریتی و پروژه های خود را به اطلاع افکار عمومی برسانند و اهداف رسیده و نرسیده را تبلیغ کنند و روبان قرمز پروژه های 10 ساله را قیچی کنند. پوشش نظرات مردم عادی که تمام این تلاش ها برای آنهاست و صداهای مخالف، حتی اگر آن صدای مخالف یک تن باشد، نیز از وظایف مطبوعات است. گروه، سازمان، حزب و مردمی که خود را از این ابزار کارآمد محروم میکنند و در پیله خود میتنند آسیب نخست را خودشان خواهند دید چرا که انسان توانمند کسی است که بیشتر میداند. شرایط تعامل و سازندگی در چنین شرایطی است که حاصل میشود و بیشک مسئولان و ساختار ادارات دولتی نیز از آن منتفع خواهند شد. متأسفانه این رسالتی است که برخی مسئولان نیز به لزوم آن پی نبرده اند.