ز جان دمار بر آرند آب و برق

چون خانه های ابر که دارند آب و برقدر توربین دیده دو یارند آب و برق!هم نور دیده ها زتو هم اشکشان ز توستاین خانه ها ز لطف تو دارند آب و برق!شمشیر آبدیده قبضت زند چو برقزین قبضه قبض روح بیارند آب و برق!عمریست در کنـار هم و مونس همندانگـار در مثل دو” بـِرار”ند آب و برق!رامند اگـر به ایمنی خود بها دهیورنه ز جــان دمار بر آرند آب و برقآیند با هزار مشقّت به دست مااز آسمان به خانه نبارند آب و برق!نیروی تو اگر نکشاند به زورشانتا هیچ خانه ره نسپارند آب و برقگه بین راه خسته و از پا فتاده انددر سیم و لوله زار و نزارند آب و برقهسته اگر ز خویش انرژی رها کندکم پشت گوش خویش بخارند آب و برق!یک عده بی ملاحظه اسراف می کننداز دستشان همیشه شکارند آب و برقگاه از فشار مصرف این عدّه ذلّه اندمضروب از این گروه فشارند آب و برق!در لوله برق و داخل سیم آب می روداین روزها چه شعبده کارند آب و برقاز روی و چشم خلق روند و جهند و بازبر حبّ خلق داعیه دارند آب و برق!شعرم ز آبداری خـــود تابناک شدتا که بر این قصیده ی سوارند آب و برقشد آب و برق مصرفی شعر من زیاددر بیت بیت بنده قطارند آب و برقخواهم من از خدا رقـم سکته آوریدر پـای قبض من نگذارند آب و برق!