آیا به اتفاق جهان می توان گرفت؟

گروه گزارش: شاید خبر برگزاری مجمع عمومی انجمن صنفی پیمانکاران استان تهران که در آن بازرسان اصلی و علیالبدل انتخاب، تراز مالی سال گذشته قرائت و بودجه انجمن تصویب شد، عادی به نظر برسد، اما بخش غیرعادی و عجیب ماجرا این است که مجمع مذکور بعد از پنج بار اعلام فراخوان و تلاش ناکام برای تجمیع اعضای انجمن حاصل شده و تراز مالی مورد نظر مربوط به سال 1391 و بودجه مصوب مجمع هم مربوط به همین امسالی است که رو به اتمام می رود! موضوع جالب دیگر اینکه در مجمع عمومی این انجمن نه تنها رئیس و رئیس کمیته ساختمان آن حضور نداشتند که حتی برخی اعضا از دریافت پیامک هایی مبنی بر تحریم این مجمع خبر میدادند. ولی واقعاً علت چیست که انجمن انبوه سازان استان تهران شش بار مجبور به درج فراخوان در نشریات میشود و هر عضو بارها و بارها از طریق ایمیل، فکس، تلفن، پیامک و ... دعوت به حضور در مجمع میشود ولی در نهایت در ششمین دفعه تعداد اعضای شرکت کننده به حد نصاب لازم میرسد، حد نصابی که در دفعه ششم، قانونا به یک پنجم اعضا تنزل پیدا کرده است؟ چرا از مجامع انجمن استقبال نمیشود و عدم استقبال و دلسردی اعضا به چه علت است؟ آیا اعضای این انجمن دلسرد و ناامید هستند و اگر این طور است، علت چیست؟ این سؤالات را از چند تن از اعضای انجمن پرسیدیم. نگاه از بالا اعضا را بری میکندمرتضی اخوان، ضمن اشاره به ضعف روحیه همکاری و کار جمعی در کشور ما و اینکه هر کس فکر میکند کار شخصی خودش مهم تر از وظیفه اجتماعیاش است و اعضا صرفاً اگر وقت اضافه داشته باشند به چنین جلساتی میآیند، علت اصلی را وجه نامناسب مدیران فعلی انجمن در بین اعضا میداند. مهندس اخوان میگوید: «علت عدم استقبال این است که عملکرد مدیران انجمن نسبت به اعضا خوب نبوده و به خاطر این اعضا از انجمن دلزده شده اند. حتی عملکرد هیئت مدیره انجمن نسبت به خودشان هم مطلوب نبوده که مثلا چهار بار تا به حال در داخل هیئت مدیره انتخابات برگزار و پستئ ها و سمتئ های هیئت مدیره جابه جا شده است. این موضوع نشان دهنده ضعف تعامل در هیئت مدیره است که به طور طبیعی به بیرون تسری پیدا کرده و عملکردی که نسبت به اعضا دارند منتج به عدم استقبال اعضا از چنین مجامعی شده است. نتیجه همه اینها این می شود که ما در انتهای سال 92 قرار داریم و هنوز بودجه سال 1392 و ترازنامه سال 1391 به تصویب نرسیده است. این امور نشان میدهند که مدیریتی منسجم بر سیستم وجود ندارد و مدیران انجمن عملکرد خوبی نسبت به محیط و تعامل لازم را با افراد و اعضا نداشته اند. تعامل با اعضا الان شبیه به سیستم های دولتی شده، در حالی که اینجا سازمانی مردم نهاد و خانه پیمانکاران است و اگر قرار باشد پیمانکار در خانه خودش غریبه فرض شود و برخورد با او با نگاهی از بالا باشد، طبیعی است که اعضا را دلسرد میکند».حق عضویت میگیرند ولی کاری نمیکنندحیدر خواجه نوری، نیز با صراحت بیشتری عدم استقبال از مجمع عمومی و دلسردی اعضای انجمن را به خاطر این میداند که انجمن برای پیمانکاران هیچ کاری نکرده است. مهندس خواجه نوری میگوید: «وقتی از پیمانکار عضو میخواهند حق عضویت بپردازد، موظف هستند حرف و درد پیمانکار را بشنوند و برای حل و رفع آنها اقدام کنند. وقتی وظیفه شان را انجام نمی دهند و کاری هم نمیتوانند بکنند طبیعی است که اعضا هم دلسرد می شوند و در مجامع شرکت نمی کنند. وقتی با پول حق عضویت اعضا، دفتر و ساختمان تهیه شده و مجمع کارمندانی دارد، باید کاری هم انجام دهد. هر روز برای پیمانکار مشکلات اقتصادی و مالی، مالیاتی، تامین اجتماعی و ... به وجود میآید و ما ندیده ایم انجمن تا به حال مشکلی را حل کرده باشد. اعضا به این نتیجه رسیده اند که انجمن نمیتواند کاری برای من انجام دهد و وقتی نمیتواند کاری بکند من چرا باید در نشست ها شرکت کنم؟». هیئت مدیره متحد و منسجم استاما برخی از اعضای انجمن پیمانکاران استان تهران، نظیر احمد اشراقی، مشکل اصلی را نه در درون انجمن که در مسائل و معضلات جامعه پیمانکاری کشور میدانند. در این خصوص مهندس اشراقی معتقد است؛ مشکل مهم پیمانکاران نبود اعتبار و ندادن پول است که چون اکثریت پیمانکاران بیکار هستند و مطالباتشان پرداخت نشده، در نتیجه اصلاً دلخوشی به کار و انجمن ندارند. رئیس اسبق انجمن پیمانکاران استان تهران میگوید: «الان اعضای هیئت مدیره با هم متحد و متفق هستند و مدیریت انجمن کاملا منسجم است. کارها هم در حد قانون پیش میرود اما مقداری مشکلات قانونی داریم، مخصوصا در رتبه بندی که در دست خود انجمن نیست و با نهاد راهبردی است و با توجه به مقررات سختی که وجود دارد بیشتر پیمانکاران حتی از گروه یک و دو و سه تا گروه پنج تنزل پیدا می کنند. مشکل دیگر این است که اگر پیمانکاری یک سال کار نکند یک دفعه رتبه اش تنزل پیدا می کند! کسی هم فکر نمی کند که اگر پیمانکاری کار نمیکند به خاطر این است که کاری نبوده تا انجام دهد. پس مقصر پیمانکار نیست بلکه دستگاه دولتی است که کاری نداشته تا به اینها بدهد. البته در هر دستگاهی عده ای اختلاف سلیقه دارند و شاید همین اختلاف سلیقه ها باعث شده عده ای بگویند هیئت مدیره منسجم نیست».جهانگیری به اتفاق!لابد همین حرف وحدیث های «تحریم مجمع» و حضور کمرنگ اعضا بود که حمیدرضا سیفی را واداشت تا در سخنرانی خود در مجمع عمومی نوبت سوم انجمن پیمانکاران استان تهران، بارها بر مشارکت بیشتر اعضا تاکید کند و بگوید: «مشکل ما عدم انسجام است. اگر دست به دست هم بدهیم و حرکت کنیم نتیجه مثبت حرکت مان را طوری خواهیم دید که افسوس می خوریم چرا این حرکت ها را زودتر انجام ندادیم». رئیس سابق انجمن پیمانکاران استان تهران در سخنان خود از کارهای انجام شده در انجمن نظیر برگزاری جلسات و ارتباط با نهادها و سازمان هایی چون ستاد بحران استان تهران، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شهرداری تهران، کمیسیون اقتصادی مجلس، دانشگاه علمی کاربردی و نیز از برنامه های آتی انجمن نظیر تشکیل هلدینگ برای انجام پروژه های بزرگ، تشکیل تعاونی برای تهیه مصالح و مواد مورد نیاز پیمانکاران، اصلاح سیستم اداری انجمن و ایجاد اتوماسیون، برگزاری انتخابات به شکل الکترونیکی، تشکیل اتاق فکر و ... گفت و نهایتاً در حضور نماینده اداره کار- که برای نظارت بر انتخابات در مجمع حضور داشت-به این موضوع اشاره کرد که به طور معمول، مجامع نوبت اول و دوم تقریباً صوری است چون اعضا کمتر در آنها شرکت میکنند و لذا جلسات به حد نصاب نمیرسند و معمولاً مجامع نوبت سوم که حد نصاب یک پنجم است، رسمیت مییابند. عضو کانون سراسری پیمانکاران عمرانی ایران بیتی از حافظ را حسن ختام سخنانش کرد که مورد استقبال و تشویق حضار قرار گرفت: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت، آری به اتفاق جهان میتوان گرفت!مشکل داخلی است یا خارجی؟ در نگاهی کلی میتوان علل عدم مشارکت اعضای تشکل های صنفی و حرفه ای در مجامع خودشان و به حد نصاب قانونی و لازم نرسیدن این مجامع را در دو دسته کلی تقسیم کرد: مشکلات داخلی و مشکلات خارج از انجمن. به این معنا که از طرفی بروز برخی مسائل و چالش ها طی سال های گذشته در زمینه پروژه های عمرانی نظیر افزایش قیمت نهاده های ساختمانی و امور زیربنایی، کاهش ارزش پول ملی، رکود بازار مسکن و ... موجب بروز مشکلات متعددی برای فعالان صنعت عمرانی کشور شده که نهایتاً به کاهش فعالیت یا توقف و تعطیلی کارگاه ها منجر شده است و از سوی دیگر بعضاً عملکرد ضعیف مدیران و مسئولان این انجمن ها در برابر مسائل و مشکلات پیش گفته نتوانسته توقعات اعضای انجمن را برآورده سازد و از این رو آنان انگیزه ای برای مشارکت در امور انجمن، در خود نمییابند.حال باید دید چه قدر این مشکلات به عملکرد ضعیف مدیران انجمن ها و چه قدر به مسائل و مشکلاتی خارج از اختیارات و وظایف آنها بر میگردد؛ چرا که قطعاً مسائلی نظیر تحریم ها، عدم امکان فروش نفت، اتمام خط اعتباری مسکن مهر و ... که تأثیر منفی بسیاری بر روند پیشبرد پروژه ها دارند؛ در حوزه عملکردی مدیران و مسئولان انجمن ها نیست و کمتر نقشی میتوانند در آنها داشته باشند.گروه گزارش: شاید خبر برگزاری مجمع عمومی انجمن صنفی پیمانکاران استان تهران که در آن بازرسان اصلی و علیالبدل انتخاب، تراز مالی سال گذشته قرائت و بودجه انجمن تصویب شد، عادی به نظر برسد، اما بخش غیرعادی و عجیب ماجرا این است که مجمع مذکور بعد از پنج بار اعلام فراخوان و تلاش ناکام برای تجمیع اعضای انجمن حاصل شده و تراز مالی مورد نظر مربوط به سال 1391 و بودجه مصوب مجمع هم مربوط به همین امسالی است که رو به اتمام می رود! موضوع جالب دیگر اینکه در مجمع عمومی این انجمن نه تنها رئیس و رئیس کمیته ساختمان آن حضور نداشتند که حتی برخی اعضا از دریافت پیامک هایی مبنی بر تحریم این مجمع خبر میدادند. ولی واقعاً علت چیست که انجمن انبوه سازان استان تهران شش بار مجبور به درج فراخوان در نشریات میشود و هر عضو بارها و بارها از طریق ایمیل، فکس، تلفن، پیامک و ... دعوت به حضور در مجمع میشود ولی در نهایت در ششمین دفعه تعداد اعضای شرکت کننده به حد نصاب لازم میرسد، حد نصابی که در دفعه ششم، قانونا به یک پنجم اعضا تنزل پیدا کرده است؟ چرا از مجامع انجمن استقبال نمیشود و عدم استقبال و دلسردی اعضا به چه علت است؟ آیا اعضای این انجمن دلسرد و ناامید هستند و اگر این طور است، علت چیست؟ این سؤالات را از چند تن از اعضای انجمن پرسیدیم. نگاه از بالا اعضا را بری میکندمرتضی اخوان، ضمن اشاره به ضعف روحیه همکاری و کار جمعی در کشور ما و اینکه هر کس فکر میکند کار شخصی خودش مهم تر از وظیفه اجتماعیاش است و اعضا صرفاً اگر وقت اضافه داشته باشند به چنین جلساتی میآیند، علت اصلی را وجه نامناسب مدیران فعلی انجمن در بین اعضا میداند. مهندس اخوان میگوید: «علت عدم استقبال این است که عملکرد مدیران انجمن نسبت به اعضا خوب نبوده و به خاطر این اعضا از انجمن دلزده شده اند. حتی عملکرد هیئت مدیره انجمن نسبت به خودشان هم مطلوب نبوده که مثلا چهار بار تا به حال در داخل هیئت مدیره انتخابات برگزار و پستئ ها و سمتئ های هیئت مدیره جابه جا شده است. این موضوع نشان دهنده ضعف تعامل در هیئت مدیره است که به طور طبیعی به بیرون تسری پیدا کرده و عملکردی که نسبت به اعضا دارند منتج به عدم استقبال اعضا از چنین مجامعی شده است. نتیجه همه اینها این می شود که ما در انتهای سال 92 قرار داریم و هنوز بودجه سال 1392 و ترازنامه سال 1391 به تصویب نرسیده است. این امور نشان میدهند که مدیریتی منسجم بر سیستم وجود ندارد و مدیران انجمن عملکرد خوبی نسبت به محیط و تعامل لازم را با افراد و اعضا نداشته اند. تعامل با اعضا الان شبیه به سیستم های دولتی شده، در حالی که اینجا سازمانی مردم نهاد و خانه پیمانکاران است و اگر قرار باشد پیمانکار در خانه خودش غریبه فرض شود و برخورد با او با نگاهی از بالا باشد، طبیعی است که اعضا را دلسرد میکند».حق عضویت میگیرند ولی کاری نمیکنندحیدر خواجه نوری، نیز با صراحت بیشتری عدم استقبال از مجمع عمومی و دلسردی اعضای انجمن را به خاطر این میداند که انجمن برای پیمانکاران هیچ کاری نکرده است. مهندس خواجه نوری میگوید: «وقتی از پیمانکار عضو میخواهند حق عضویت بپردازد، موظف هستند حرف و درد پیمانکار را بشنوند و برای حل و رفع آنها اقدام کنند. وقتی وظیفه شان را انجام نمی دهند و کاری هم نمیتوانند بکنند طبیعی است که اعضا هم دلسرد می شوند و در مجامع شرکت نمی کنند. وقتی با پول حق عضویت اعضا، دفتر و ساختمان تهیه شده و مجمع کارمندانی دارد، باید کاری هم انجام دهد. هر روز برای پیمانکار مشکلات اقتصادی و مالی، مالیاتی، تامین اجتماعی و ... به وجود میآید و ما ندیده ایم انجمن تا به حال مشکلی را حل کرده باشد. اعضا به این نتیجه رسیده اند که انجمن نمیتواند کاری برای من انجام دهد و وقتی نمیتواند کاری بکند من چرا باید در نشست ها شرکت کنم؟». هیئت مدیره متحد و منسجم استاما برخی از اعضای انجمن پیمانکاران استان تهران، نظیر احمد اشراقی، مشکل اصلی را نه در درون انجمن که در مسائل و معضلات جامعه پیمانکاری کشور میدانند. در این خصوص مهندس اشراقی معتقد است؛ مشکل مهم پیمانکاران نبود اعتبار و ندادن پول است که چون اکثریت پیمانکاران بیکار هستند و مطالباتشان پرداخت نشده، در نتیجه اصلاً دلخوشی به کار و انجمن ندارند. رئیس اسبق انجمن پیمانکاران استان تهران میگوید: «الان اعضای هیئت مدیره با هم متحد و متفق هستند و مدیریت انجمن کاملا منسجم است. کارها هم در حد قانون پیش میرود اما مقداری مشکلات قانونی داریم، مخصوصا در رتبه بندی که در دست خود انجمن نیست و با نهاد راهبردی است و با توجه به مقررات سختی که وجود دارد بیشتر پیمانکاران حتی از گروه یک و دو و سه تا گروه پنج تنزل پیدا می کنند. مشکل دیگر این است که اگر پیمانکاری یک سال کار نکند یک دفعه رتبه اش تنزل پیدا می کند! کسی هم فکر نمی کند که اگر پیمانکاری کار نمیکند به خاطر این است که کاری نبوده تا انجام دهد. پس مقصر پیمانکار نیست بلکه دستگاه دولتی است که کاری نداشته تا به اینها بدهد. البته در هر دستگاهی عده ای اختلاف سلیقه دارند و شاید همین اختلاف سلیقه ها باعث شده عده ای بگویند هیئت مدیره منسجم نیست».جهانگیری به اتفاق!لابد همین حرف وحدیث های «تحریم مجمع» و حضور کمرنگ اعضا بود که حمیدرضا سیفی را واداشت تا در سخنرانی خود در مجمع عمومی نوبت سوم انجمن پیمانکاران استان تهران، بارها بر مشارکت بیشتر اعضا تاکید کند و بگوید: «مشکل ما عدم انسجام است. اگر دست به دست هم بدهیم و حرکت کنیم نتیجه مثبت حرکت مان را طوری خواهیم دید که افسوس می خوریم چرا این حرکت ها را زودتر انجام ندادیم». رئیس سابق انجمن پیمانکاران استان تهران در سخنان خود از کارهای انجام شده در انجمن نظیر برگزاری جلسات و ارتباط با نهادها و سازمان هایی چون ستاد بحران استان تهران، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شهرداری تهران، کمیسیون اقتصادی مجلس، دانشگاه علمی کاربردی و نیز از برنامه های آتی انجمن نظیر تشکیل هلدینگ برای انجام پروژه های بزرگ، تشکیل تعاونی برای تهیه مصالح و مواد مورد نیاز پیمانکاران، اصلاح سیستم اداری انجمن و ایجاد اتوماسیون، برگزاری انتخابات به شکل الکترونیکی، تشکیل اتاق فکر و ... گفت و نهایتاً در حضور نماینده اداره کار- که برای نظارت بر انتخابات در مجمع حضور داشت-به این موضوع اشاره کرد که به طور معمول، مجامع نوبت اول و دوم تقریباً صوری است چون اعضا کمتر در آنها شرکت میکنند و لذا جلسات به حد نصاب نمیرسند و معمولاً مجامع نوبت سوم که حد نصاب یک پنجم است، رسمیت مییابند. عضو کانون سراسری پیمانکاران عمرانی ایران بیتی از حافظ را حسن ختام سخنانش کرد که مورد استقبال و تشویق حضار قرار گرفت: حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت، آری به اتفاق جهان میتوان گرفت!مشکل داخلی است یا خارجی؟ در نگاهی کلی میتوان علل عدم مشارکت اعضای تشکل های صنفی و حرفه ای در مجامع خودشان و به حد نصاب قانونی و لازم نرسیدن این مجامع را در دو دسته کلی تقسیم کرد: مشکلات داخلی و مشکلات خارج از انجمن. به این معنا که از طرفی بروز برخی مسائل و چالش ها طی سال های گذشته در زمینه پروژه های عمرانی نظیر افزایش قیمت نهاده های ساختمانی و امور زیربنایی، کاهش ارزش پول ملی، رکود بازار مسکن و ... موجب بروز مشکلات متعددی برای فعالان صنعت عمرانی کشور شده که نهایتاً به کاهش فعالیت یا توقف و تعطیلی کارگاه ها منجر شده است و از سوی دیگر بعضاً عملکرد ضعیف مدیران و مسئولان این انجمن ها در برابر مسائل و مشکلات پیش گفته نتوانسته توقعات اعضای انجمن را برآورده سازد و از این رو آنان انگیزه ای برای مشارکت در امور انجمن، در خود نمییابند.حال باید دید چه قدر این مشکلات به عملکرد ضعیف مدیران انجمن ها و چه قدر به مسائل و مشکلاتی خارج از اختیارات و وظایف آنها بر میگردد؛ چرا که قطعاً مسائلی نظیر تحریم ها، عدم امکان فروش نفت، اتمام خط اعتباری مسکن مهر و ... که تأثیر منفی بسیاری بر روند پیشبرد پروژه ها دارند؛ در حوزه عملکردی مدیران و مسئولان انجمن ها نیست و کمتر نقشی میتوانند در آنها داشته باشند.