آب از آب تکان نمی خورد

این روزها مشکلات شهری، امکان داشتن مسکن، شهر پاک و ... از اصلیترین مطالبات مردمی است و سال هاست برای آن طرح و برنامه ریخته میشود و میلیاردها تومان بودجه برای اجرای آن هزینه میشود اما تاکنون اجرای بسیاری از آنها ناتمام مانده است. نمونه آن پایتخت است که اگر بخواهم همه مشکلات این شهر بی در و دروازه را بشمارم به جای یک مقاله باید چندین کتاب بنویسم. حال برای چاره اندیشی این چالش ها ، مسئولان چه تدابیری اندیشیده اند، برگزاری نشست های بیحاصل؟ این سؤالی است که همواره در اذهان عمومی متبادر است که اصولاً برگزاری نشست های تخصصی و سمینارها و سخن گفتن از معضلات موجود بدون اجرا چه فایده ای دارد؟ برگزاری نشست هایی که با حضور رسانه ها آب و رنگی به آن داده میشود و اغلب بیحاصل و بدون هیچ دستاورد جدی با تهیه گزارش آن و قرار دادن یکی دو خبر بر روی خروجی خبرگزاریها به پایان میرسد. بر اساس اطلاعات بنده در هفته های گذشته دو نشست تخصصی توسط رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی و شرکت عمران و بهسازی شهری ایران با موضوعاتی چون توسعه شهری و تهدیدات برگزار شد که لازم دانستم نکاتی را در این خصوص متذکر شوم.به گفته صاحب نظران، نشست ها و کارگاه های تخصصی یکی از کارآمدترین برنامه های نهادهای مدیریتی و اجرایی است. اگرچه مدیران و معاونان دولتی هم معتقدند که برای حل مشکلات کشور و خدمت رسانی بهتر به مردم، این اقدامات ضروری است ولی آنچه در جریان این گونه نشست ها پررنگ تر است، صرف هزینه قابل توجهی است که هیچ خروجی از برپایی آنها مشاهده نمیشود. سالی را که با عزم ملی و مدیریت جهادی شروع کردیم باید نشان از عزم و آمادگی مدیران اجرایی برای حل مشکلات داشته باشد تا با عبرت گرفتن از آزمون و خطاهای گذشته تحولی اساسی در زمینه های مدیریت اجرایی ایجاد شود. اما آیا اینگونه اقدامات با صرف هزینه های گزاف و نشست هایی تخصصی در قالب بررسی و ارائه راهکار با جمع کردن تعداد قابل توجهی از مدیران و مسئولان سازمان ها و دستگاه ها میتوان مشکلات موجود در بخش های عقب مانده، ناقص و ناکارا را حل و فصل کرد. جالب تر از همه دعوت برخی مهمانان خارجی به عنوان سخنران کلیدی است که سخنرانی خود را با زبان خارجی بدون اینکه سایر مستمعین مجهز به دستگاه ترجمه و یا همزمان باشند، ارائه میشود. مسئولان پاسخ دهند آیا این گونه برنامه ها جز اتلاف وقت و هزینه نتیجه ای در پی دارد؟ تنها حاصل اینگونه نشست ها، تنظیم گزارش هایی با مضمون مقرر شد ... و یا مصوب شد ... است که همان ها نیز به دست فراموشی سپرده میشود. نشست های بینتیجه و ناامیدکننده که مطمئناً از اهداف اصلی خود بسیار دور شده است. درحالیکه اگر دستاوردی در پی داشته باشد، میبایست مستندسازی شود تا از تجربیات آن در امور اجرایی استفاده شود. قصد ندارم که با نوشتن این نکات، تلاش های مسئولان را نادیده بگیرم، اما این نوع معضلات درون سازمانی باید به طور جدی بررسی شود که اصل برگزاری بعضی از این نشست ها آیا لازم است یا نه و آیا از راه های دیگری میشود این نشست ها را بهینه تر برگزار کرد که متحمل صرف این همه هزینه و گرفتن وقت بسیاری برای حضور نشد. به نظر میرسد برخی از این نشست ها صرفاً جهت نشان دادن جایگاه و پرستیژ آن نهاد یا سازمان مربوطه است که آن هم قابل تأمل است! امضاء محفوظ