شاهکار یا حمام آب گرم

گروه معماری و دکوراسیون: پیتر زومتور در سال 1943، در باسل سوییس به دنیا آمد و پس از فراگیری کابینت سازی نزد پدر، ابتدا در زادگاهش و سپس در انستیتو Pratt نیویورک، به تحصیل در رشته معماری پرداخت. او پس از بازگشت به سوییس، در سال 1967 در دپارتمان حفاظت از بناهای تاریخی استخدام شد و در سال 1979، آتلیه خویش را در Haldenstein تأسیس کرد، خلوتگاهی کوهستانی که هنوز، 15 نفر کارمند، در آن کار میکند. زومتور از سال 1996، استاد آکادمی معماری دانشگاه ایتالیایی سوییس است و در انستیتو معماری کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس (1988)، دانشگاه فنی مونیخ (1989) و مدرسه طراحی دانشگاه هاروارد (1999) نیز به عنوان استاد میهمان، به تدریس پرداخته است. اگرچه اکثریت کارهای پیتر زومتور در سوییس قرار دارند، اما در کارنامه کاری او،پروژه هایی در آلمان، اتریش، هلند، انگلستان، اسپانیا، نروژ، فنلاند و ایالات متحده نیز دیده میشود. مشهورترین اثر زومتور، حمام آبگرم در والز سوییس (1996) است که از سوی رسانه ها، به عنوان شاهکار او یاد شده است. معماری پیتر زومتور نشان میدهد که معماری هم یک هنر است و هم یک فن.زمینه های فلسفه طراحی او را میتوان در دورانی جستجو کرد که نزد پدرش به فراگیری کابینت سازی مشغول بود. او معماری را به عنوان یک کار دستی میبیند و از دفتر طراحیاش با عنوان یک آتلیه یاد میکند و در مقایسه با دیگر معماران مشهور بین المللی، با تمرکز بر یک یا دو پروژه، به طور همزمان، از تبدیل شدن به یک مدیر شرکت یا بازگشایی شعبه های جهانی برای دفتر خود اجتناب کرده است. زومتور با دقت و پشتکار زیاد و گاهی اوقات با دستان خود، پروژه های اغلب کوچکش را در یک حوزه جغرافیایی محدود اجرا کرده و شخصیت یک معمار عمل گرای طرفدار محیط زیست را، به جای یک معمار ستاره و مشهور، از خود به نمایش گذاشته است. کار زومتور، ریشه در فلسفه فرهنگ محلی و منطقه ای داردکه زمان و تداوم جنبه های مهم آن را تشکیل میدهند. حمام آب گرم والز، ساختمانی است که به عنوان بخش الحاقی به یک هتل که در دهه 1960 ساخته شده بود، طراحی شده است. این ساختمان بر روی جداره های تپه ای درکنار هتل طراحی و اجرا شده است. هر دو ساختمان هتل و حمام آبگرم رو به شرق و دره عمیقی که در همسایگی آنها واقع شده است، قرار گرفته اند. نقطه ای که در صبحگاه میزبان نور خورشید بر بدنه خود و جداره قله ای که در روبه رو قرار گرفته خواهد بود. در نیمروز و عصر، چمن های کوتاه و سرسبز دامنه تپه با نور خورشید، جلوه ای خاص به خود میگیرند. آب مصرفی در ساختمان از یک چشمه آب گرم تأمین شده است. مسیری که برای حرکت کاربر طراحیشده، به گونه ای است که انسان را در امتداد مسیر مانند جزئی از جریان طبیعی آب نشان میدهد که با حرکت خود در نهایت به استخر آب که پیش تر در آنجا وجود داشته میرساند. کالبد ساختمان حمام، همانند یک حجم مکعب مستطیل است که بر روی شیب دامنه تپه قرار گرفته است. حجم یکپارچه ساختمان در جزئیات خود از برش های کم عرض سنگ های لاشه که از طبیعت اطراف پروژه تهیه شده، اجرا شده است. این هندسه، همسو با بستر طبیعی و همخوان با محیط سبز اطراف، پوششی به شکل تخته سنگ بتنی دارد که به صورت افقی جانمایی شده تا بر روی آن، گیاهان رشد کند. در فضای داخلی حمام والز، 16 نورگیر سقفی تعبیه شده و تقریباً برای هر کدام از استخرها در بالا و سقف نیز یک نورگیر کوچک طراحی شده است.