پارک فناوری لینز

ارتباط با محیط اطراف در این مجموعه در درجه اول قرار دارد. بدین معنا که طرح رابطه ای با کمپ دانشگاه، ساختمان های مسکونی مجاور و محوطه های طبیعی برقرار کرده و یک سازگاری میان هریک از ساختمان های جدید و واحدهای ساختمانی قدیمی تر ایجاد میکند.از قرار معلوم، این ساختمان به صورتی شاد و سرزنده هم در پلان و هم در مقطع با محیط پیرامونی خود و ساختمان های مسکونی از طریق اختلاف ارتفاع ها و انحناهایی ارتباط برقرار میکند و با این روش از یک ساختار ساختمانی سخت و غیر منعطف جلوگیری میکند. با پایین رفتن از طریق یک سرازیری و ایجاد محوطه ورودی در زیر سطح خیابان، مسیری ارتباطی در طبقه همکف به کمپ دانشگاهیِ موجود ایجاد کردند. لنداسکیپ در میان، بالا و از طریق ساختار هایش به همراه بال های اداری شناورش به سطح زمین جریان مییابد و با ساختمان ترکیب میشود درحالیکه بیانی جدید از کمپ را شکل میدهد.آتریوم وسیع داخلی، تمام طبقات را به یکدیگر مرتبط ساخته و به نور اجازه میدهد تا این فضا را تماماً تا طبقات پایین تر روشن ساخته و از این طریق یک فضای علمی سیال و انتقال دهنده را موجب شود. دیوارها در نتیجه دهانه های بزرگ و ساختمان های پل مانند مورد نیاز یا تغییر شکل منتج از آن، به صورت اتفاقی قرار نگرفته اند؛ در عوض، بزرگ ترین آنها به گونه ای قرار داده شده تا دقیقاً با نقاط دارای بیشترین تغییر شکل، تلاقی پیدا کند. با این روش ظاهر ساختمان متنوع میشود درحالیکه نشانه بارز طراحی داخلی، شخصیت مرتفعش میباشد و خلق تعاملی میکند که توسط کاربرد لایه هایی با ضخامت های متفاوت که در فواصل مختلف قرار دارند، ارتفاع گرفته است. در نهایت، حتی عناصر مجزای نما، با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند.