تهویه در استخر در شرایط تابستانی و زمستانی

به طورکلی تهویه در استخرهای شنای سرپوشیده دو هدف کلی را دنبال می کند. اول کنترل رطوبت و دوم تأمین هوای تازه برای افراد درحال فعالیت در فضای استخر. برای نیل به این هدف ابتدا بایستی شرایط هوای داخل و خارج به لحاظ دما و رطوبت مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان با استفاده از آن میزان ظرفیت موردنیاز سیستم را محاسبه کرد.مطابق استاندارد متوسط سرعت هوا روی سطح آب در استخرهای شنا بایستی حدود 70 الی 100 فوت در دقیقه باشد و معادلاتی که برای محاسبه میزان تبخیر سطحی از قسمت هایی مانند کاسه استخر، جکوزی، دوش ها و... به کار گرفته می شوند بر این اساس خواهند بود. پس از محاسبه میزان تبخیر سطحی در بازه زمانی معین و تعیین مقدار مجاز بخار آب موجود در هوا، مقدار بخار آبی که بایستی توسط سیستم تهویه هوا از استخر خارج شود محاسبه می گردد.با خارج شدن هوای مرطوب توسط اگزوزفن هوای خشک که قابلیت جذب رطوبت را دارد توسط هواساز یا به طور طبیعی از خارج وارد فضا می گردد. برای محاسبه دقیق ظرفیت اگزوزفن جهت تخلیه هوای مرطوب و چنانچه هواساز موجود باشد برای محاسبه ظرفیت حرارتی کویل ها و ظرفیت فن دمنده هواساز بایستی شرایط هوای خارج نیز مورد بررسی قرارگیرد. طبق اندازه گیری های صورت گرفته در هر منطقه و شهر و همچنین بررسی شرایط ساکرومتریک مشخص گردیده که هوای هر اقلیم در تابستان حاوی مقدار بیشتری بخار آب نسبت به زمستان است، به همین سبب محاسبات همواره ظرفیت بالاتری را در تابستان نشان می دهد. همواره توصیه می گردد که حداکثر نرخ تعویض هوا در سیستم تهویه استخر بالاتر از 14 بار در ساعت محاسبه نگردد و چنانچه در محاسبات عددی بالاتر از این به دست بیاید بایستی جهت جلوگیری از بزرگ شدن بیش از حد سیستم یک واحد رطوبت گیر در قسمت هوای ورودی درنظر گرفته شود. در شرایط زمستانی نیز حداکثر نرخ تعویض هوا حدود 6 بار در ساعت است و چنانچه در محاسبات عدد بالاتری به دست بیاید بهتر است جهت جلوگیری از اتلاف حرارت از سیستم برگشت هوا مجهز به سیستم رطوبت گیر و پیش گرمایش استفاده نمود.داوود ایلخانی ـ گروه فنی مهندسی کارنو