سایه فعالیت شرکت های غیر مجاز در و پنجره بر بازار

شرکت هورام سازه پارسیان از سال 86 فعالیت خود را درزمینهٔ در و پنجره یو.پی.وی.سی آغاز کرد. از سال 90 تا 94 نقطه اوج فعالیت این مجموعه و دست یافتن به جایگاه خود در بازار بود. در این راستا افزودن محصول شیشه دوجداره و امسال نیز موفقیت در دریافت پروانه کاربرد علامت استاندارد اجباری برای خط شیشه دوجداره تولیدی این شرکت ازجمله اقدامات مهم بوده است. رضا کاظمی عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان در و پنجره یو.پی.وی.سی ایران و مدیرعامل شرکت هورام سازه پارسیان معتقد است: یکی از مباحث تضمین کننده پنجره و یا آلومینیوم شیشه است به دلیل انتقال حرارت و صوت اما مردم زیاد به این مسئله توجه ندارند . جزئیاتی از نحوه شکل گیری و فعالیت شرکت بفرمایید و اینکه در شرایط فعلی رکود چه تدابیری برای برون رفت از آن انجام دادید؟ به طورکلی حیطه فعالیت ما در سه حوزه تولید پنجره یو.پی.وی.سی، تولید و فروش شیشه دوجداره و فروش مواد اولیه است. از سال 92 پس از ادامه شرایط رکودی بازار به این نتیجه رسیدیم که تولید به تنهایی نمی تواند ما را نجات دهد بنابراین اقدامات دیگری همچون نمایندگی فروش و توزیع محصول پروفیل یک شرکت بزرگ (ویستابست) در سه استان اخذ کردیم. سپس واحد بازرگانی را هم راه اندازی کرده و مخاطبان یا همان مشتریان را به دسته های مختلفی دسته بندی کردیم مثلاً مشتریانی که تولیدکننده اند و مواد اولیه را از ما خریداری می کنند، مخاطبانی که مصرف کننده کالای ساخته شده هستند، مخاطبانی که مواد اولیه نیاز دارند و همچنین فروش صنعت شیشه دوجداره به همکاران. از سال 94 هم راه اندازی خطوط آلومینیوم را در دستور کار قراردادیم و با توجه به افزایش ساخت برج های اداری و مسکونی خاص و با توجه به محدودیت مواد اولیه این واحد راه اندازی شد یعنی عملاً تولیدکننده در و پنجره آلومینیوم و اجراکننده نمای شیشه ای کرتین وال هستیم. چقدر از سهم بازار را به خود اختصاص دادید؟ بازار بسیار بزرگ است و شرکت های بزرگی هم حضور دارند، طبیعتاً در این بازار هر فعالی در هر حوزه ای به نوعی فعالیت دارد، اما ما تصمیم گرفتیم تولیدکننده کالاهایی باشیم که متناسب با تقاضا و کارایی برای مخاطب و مصرف کننده باشد بنابراین هر کالایی تولید نمی کنیم. مدل فروش ما تغییر کرده شاید در سنوات گذشته هدف ما در هر پروژه فروش کالا بود اما الآن تنها هدف ما معرفی کالای موردنظر است اگر تمایل داشته باشند حتماً جذب می شوند. چقدر از محصولات داخل وارداتی است؟ خوشبختانه هم اکنون شرکت های خوبی درزمینهٔ پروفیل به لحاظ تولید و عرضه محصول باکیفیت حضور دارند و اگر مدیریت صحیح در امر واردات و تولید وجود داشته باشد این میزان پاسخگوی نیاز مصرف داخل است. البته مشکلات تأمین مواد اولیه وجود دارد که باعث عدم تحویلی به موقع کالا می شود، درزمینهٔ اکسسوری و یراق آلات عموماً وارداتی است به دلیل اقتصادی نبودن و یا عدم تمایل به تولید. آلومینیوم نیز مصرف زیادی در کشور دارد اما تنوع قالب وجود ندارد برای همین مصرف پروفیل های اروپایی و ترک همچنان وجود دارد. یو.پی.وی.سی. رشد بهتری نسبت به آلومینیوم داشته است. با توجه به تأکید دولت بر بهینه سازی مصرف انرژی و همسو شدن مردم با آن، شما وضعیت را چطور می بینید؟ ما عادت به مصرف گرایی داریم و متأسفانه یا خوشبختانه انرژی در کشور ما به وفور یافت می شود، دولت تدابیر زیادی دراین باره اندیشیده است اما تا زمانی که نرخ مصرف انرژی در کشور پایین است و مدیریت مصرف فرهنگ سازی نشده، نمی توان گفت دید اقتصادی دراین باره وجود دارد. ما باید انرژی را در کشور برای نسل های آینده ذخیره کنیم، نمی توان به جدی شدن این موضوعات در کشور امیدوار بود. باید کالایی استفاده کنیم که انتقال حرارت و صوت را کاهش دهد، در این زمینه یو.پی.وی.سی. توانسته موفق باشد اگر استاندارد تولیدشده باشد، مردم نه صرفاً به خاطر انرژی بلکه به جهت کسب آرامش به استفاده از پنجره های دوجداره متمایل هستند، همین طور آلودگی هوا و گردوغبار، و انرژی در اولویت های بعدی آنان بوده است.ولی همچنان بسیاری آگاهی ندارند و نیاز به یک فرهنگ سازی عمومی دارد که رسانه ها دراین باره بسیار اثرگذارند. آیا عدم استقبال مردم به مسئله مالی این کالا هم مرتبط است؟ از طرفی خیلی از شرکت هایی که ثبت نشده اند و زیر نظر هیچ نهادی نیستند باعرضه کالای غیراستاندارد با هر قیمتی محصول را عرضه می کنند و از طرف دیگر شرکت هایی که عضو انجمن هستند و موظف به عرضه محصول استاندارد هستند ناخودآگاه بهای تمام شده کالای آن ها بالا می رود و امری طبیعی است. عرضه کنندگان کالای بی کیفیت صرفاً برای اخذ سفارش، کالای بی کیفیت به مردم ارائه می کنند و مصرف کننده موردنظر هم تصور می کند سطح کیفیت محصول همین است. متأسفانه ضمانت اجرایی از سوی نهادهای دولتی برای ممانعت از فعالیت این نوع شرکت ها وجود ندارد، انجمن هایی هم که شکل می گیرند بیشتر در مسیر آموزش و فرهنگ سازی فعالیت می کنند، انجمن نمی تواند واحد تولیدی بی کیفیت را پلمپ کند! به آموزش و فرهنگ سازی اشاره کردید، این مسئله چقدر اثرگذار بوده است؟ در یک دوره ای تبلیغات بسیار خوبی از صداوسیما بخش می شد که متوقف شد، تصور می کنم باید نگاه جدیدی به بحث تبلیغات شود که در زمینه های متفاوت مبحث انرژی، آلودگی صوتی و هوا و ... باشد یعنی هم باید جامع تر نگاه کرد و هم تداوم داشته باشد. معتقدم اول آگاه سازی بعد معرفی یک مجموعه سالم برای عرضه محصولات یک نیاز است و حتی ممیزی و نظارت این واحدهای صنفی. همچنین دولت برای موضوع مالی هم باید تدبیری بیندیشد، به عنوان نمونه دولت در پرداخت هزینه انرژی، به کسانی که پنجره های خود را تعویض می کنند یارانه غیر نقدی بپردازد، عرضه کننده محصول هم پول خود را به جای متقاضی تعویض پنجره، از دولت دریافت کند. دغدغه شما به عنوان عضو هیئت مدیره انجمن چیست؟ دغدغه همه فعالان این روزها عدم وجود نقدینگی و نبود فرصت کاری است. اما دغدغه بزرگ من محصولی است که به دست مردم و مصرف کننده می رسد. دغدغه من وجود تولیدکننده هایی است که محصول بی کیفیت تولید می کنند. اینکه هر واحدی صرفاً فضایی ایجاد کرده و شروع به تولید می کند و جان و امنیت مردم را به خطر می اندازند. چند درصد پنجره های ما استاندارد است شواهد از پروفیل های موجود در بازار و شیشه های مورداستفاده نشان از آمار پایین استاندارد این محصول در کشور ما دارد. ما همچنان واحدهای آماده بازسازی زیادی داریم که می تواند بالفعل شود اما نیازمند حمایت دولت است. درباره عرضه این محصول هم باید بگویم، متأسفانه در به کارگیری صنعت شیشه در ایران خیلی مشکل داریم و جای شکر دارد که تاکنون در تهران زلزله جدی به وقوع نپیوسته، نوع شیشه ای که ما بکار می بریم اشتباه است، در اروپا شیشه لمینیت یا سکوریت به کار می رود که نسبت به شیشه های معمولی از ضریب ایمنی بیشتری برخوردار است، اما در ایران شیشه هایی استفاده می شود که براثر وقوع یک زلزله شیشه ها ریزش کرده و در اثر شکست به قطعات بزرگ تبدیل می شوند. اما در صنعت در و پنجره پیشرفت های خوبی داشته ایم.